വൈഷ്ണവം 13 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി][Climax] 1017

അപ്പോ ഞങ്ങളെ കുടെ വന്നാല്‍ കിങ്ങിണി മോള്‍ക്ക് സര്‍പ്രൈസ് കിട്ടുമോ…. അതുകൊണ്ട് കിങ്ങിണി മോള്‍ അച്ഛന്‍റെയും മിഥുനേച്ചിയുടെയും കുടെ പോയാ മതി…. കണ്ണേട്ടനും ചിന്നുച്ചേച്ചിയും സമ്മാനവുമായി വരാം…. കണ്ണന്‍ പറഞ്ഞു…

കിങ്ങിണി എന്തോ ചിന്തിച്ച് മിഥുനയുടെ കൈയിലേക്ക് ചാടി… അവര്‍ മുന്നില്‍ ക്യാമ്പിന്‍ വിട്ട് ഇറങ്ങി….. കണ്ണന്‍ നീതുവിനെ ക്ഷണിച്ചെങ്കിലും അവള്‍ സന്തോഷത്തോടെ അത് നിരസിച്ചു…

കണ്ണനും ചിന്നുവും ഒന്നിച്ച് ക്യാമ്പിന്‍ വിട്ട് ഇറങ്ങി. പോകും വഴി പ്രിയ നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു. കണ്ണന്‍ അവളോട് ഒന്ന് ചിരിച്ച് അവന്‍റെ പഴയ ക്യാമ്പിനില്‍ കയറി പെണ്‍ഡ്രൈവെടുത്തു. ആ നേരം പ്രിയ ചിന്നുവിന്‍റെ മുന്നിലേക്ക് നിന്നു….

മാഡം സോറി ട്ടോ…. വൈഷ്ണവ് സാര്‍ പറഞ്ഞിട്ടാ ഞാന്‍ കള്ളം പറഞ്ഞത്…. പ്രിയ പറഞ്ഞു…..

സാരമില്ല…. എല്ലാം നല്ലതിനല്ലേ…. ചിന്നു ചിരിയോടെ മറുപടി നല്‍കി.

കണ്ണന്‍ തിരിച്ച് വന്നതോടെ പ്രിയയോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് അവര്‍ ഇറങ്ങി. വന്ന കാറില്‍ തന്നെയായിരുന്നു തിരിച്ച് യാത്ര…. അപ്പുറത്ത് കിടന്നിരുന്ന ചെറിയച്ഛന്‍റെ കാര്‍ അപ്പോഴെക്കും സ്റ്റാര്‍ട്ടാക്കിയിരുന്നു. ഡ്രൈവിംങ് സിറ്റിലിരുന്നു ചെറിയച്ഛനും അടുത്ത സീറ്റിരുന്ന മിഥുനയും അവളുടെ മടിയിലിരിക്കുന്ന കിങ്ങിണിയും കണ്ണനും ചിന്നുവിനും കൈവിശി യാത്ര പറഞ്ഞു.

അവരുടെ കാര്‍ പുറത്തേക്ക് പോയ ശേഷമാണ് കണ്ണനും ചിന്നുവും കാറില്‍ കയറിയത്. ആദ്യ പെണ്‍ഡ്രൈവ് കണക്റ്റ് ചെയ്ത് പാട്ട് പ്ലേ ചെയ്തു…. പിന്നെ സിറ്റ്ബെല്‍റ്റ് ഇട്ട ശേഷം അവരും യാത്ര ആരംഭിച്ചു. ചെറിയച്ഛന്‍റെ വീട്ടിലേക്ക്…..

കാറില്‍ മധുരമേറുന്ന ഗാനങ്ങള്‍ ആഗതമായി. പോകുന്ന വഴിയ്ക്ക് വെച്ച് ചിന്നു കണ്ണനോട് ചോദിച്ച് തുടങ്ങി….

കണ്ണേട്ടാ ഇത്രയ്ക്കൊക്കെ ഞാന്‍ ചെയ്തിട്ടും എന്നെ വെറുക്കാതിരിക്കാന്‍ എന്തെലും കാരണമുണ്ടാവുമല്ലോ….. അതെന്താ….

കണ്ണന്‍ ഡ്രൈവിംഗില്‍ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രികരിച്ചിരുന്ന കണ്ണന്‍ ചിന്നുവിനെ ഒന്ന് നോക്കി ചിരിച്ചു…..

പറ കണ്ണേട്ടാ…. ചിന്നു ഗിയറില്‍ വെച്ചിരുന്ന കണ്ണന്‍റെ കൈയില്‍ പിടിച്ച് ചോദിച്ചു…

അത്…. അന്ന് ഞാന്‍ കോടതിയില്‍ നിന്ന് മഴ കൊണ്ട് വൈഷ്ണവത്തിലെത്തി. വീട്ടിലുണ്ടായിരുന്ന അമ്മ നനഞ്ഞു വന്ന എന്‍റെ തല തോര്‍ത്തി കൊണ്ട് കാര്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചു. ഞാന്‍ കോടതി സംഭവിച്ചതൊക്കെ പറഞ്ഞ് അമ്മയുടെ മറുപടിയ്ക്ക് കാത്തു നില്‍ക്കാതെ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു. അവിടെ ഒരു മൂലയില്‍ നിലത്ത് പോയിരുന്നു…… കാലിന്‍റെ വേദനയെക്കാള്‍ മനസിന്‍റെ വേദന എന്നെ ദുര്‍ബലപ്പെടുത്തി.

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അമ്മ മുകളിലേക്ക് കയറി വന്നു…. അമ്മ എന്‍റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു കുറച്ച് കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു തന്നു. ഒരു പക്ഷേ താന്‍ അറിയാതെയാണ് അന്ന് അങ്ങനെയൊക്കെ ആ പെറ്റിഷനില്‍ വന്നിട്ടുള്ളതെങ്കിലോ താന്‍ അത് അറിയാതെയാണ് അവിടെ ഇരിക്കുന്നെങ്കിലോ എന്നോക്കെ എന്നോട് ചോദിച്ചു. മുമ്പും തന്നോട് തനിച്ച് സംസാരിച്ച് പ്രശ്നം സോള്‍വ് ചെയ്യാന്‍ അവര്‍ മുന്നിട്ടിറങ്ങിയതാണ്. പക്ഷേ തന്‍റെ അച്ഛന്‍ അവരെ വല്ലതും പറഞ്ഞാല്‍ കേട്ടിരിക്കാന്‍ എനിക്ക് പറ്റില്ല. അത് പിന്നെ തല്ലും പിടിയുമായി പ്രശ്നം കൂടുകയെ ഉള്ളു.

അതിനാല്‍ എന്നോട് മനസ് റെഡിയാക്കിയിട്ട് അവരുടെ കുടെ ചെല്ലാന്‍ പറഞ്ഞു. അവര്‍ തന്നോട് സംസാരിച്ച് എല്ലാം ശരിയാക്കി തന്നെ വൈഷ്ണവത്തിലെത്തിക്കും എന്ന് ഉറപ്പ് തന്നു…. അമ്മ അന്ന് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ ഞാന്‍ ഒരുപാട് ചിന്തിച്ചു. ചിലപ്പോള്‍ തനിക്ക് അതില്‍ എന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടെങ്കിലോ അത് ഞാന്‍ കേള്‍ക്കാതിരിക്കുന്നത് താന്‍ ചെയ്തതുപോലെ ഉള്ള ഒരു തെറ്റല്ലേ….

പക്ഷേ മനസും ശരീരവും അത് അംഗീകരിക്കാന്‍ കുറച്ച് സമയം