വൈഷ്ണവം 3 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി] 479

എല്ലാം തിരുമാനിച്ച് കഴിഞ്ഞ് റൂമിലെത്തി. ബെഡില്‍ കിട്ടന്ന് ഫോണ്‍ എടുത്തു. ചിന്നുവിന്‍റെ മേസേജ് വന്നതായി കണ്ടു. അവന്‍ ആവേശത്തോടെ ഓപ്പണ്‍ ചെയ്ത് നോക്കി..
ഹായ്… (ആദ്യ മേസേജ്) രണ്ട് മിനിട്ട് കഴിഞ്ഞ് അടുത്ത മേസേജ്…
മാഷേ…
ലാസ്റ്റ് മേസേജ് വന്നിട്ട് പത്ത് മിനിറ്റായി. അവന്‍ റിപ്ലേ കൊടുത്തു.
ഹാലോ… മേസേജ് സെക്കന്‍റുകള്‍ക്കകം സീന്‍ ചെയ്തു. ടൈപ്പിംങ്….
അതേയ്, രമ്യ നാടകം കാണാന്‍ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞു. അപ്പോ ഞാനുമുണ്ട്. രാത്രി വീട്ടിലെത്തിക്കണം…
ഹോ… അപ്പോ ചിന്നുവിന് നാടകം കാണാന്‍ തല്പര്യമില്ലേ…
ഹാ… ഉണ്ട്. കഴിഞ്ഞ പ്രവിശത്തെ ബെസ്റ്റ് ആക്ടറിന്‍റെ അഭിനയം ഒന്ന് കാണാമല്ലോ…
അതെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു. വൈഷ്ണവ് ചോദിച്ചു.
അതൊക്കെ അറിഞ്ഞു എന്ന് വെച്ചോ…
മ്… പിന്നേയ് അമ്മയോട് പറഞ്ഞോ….
ഹാ… നാടകം കാണാന്‍ പോവാന്‍ അമ്മ സമ്മതിച്ചു. അമ്മ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞോളാം എന്ന് പറഞ്ഞു.
ആ കാര്യം അല്ല… നമ്മുടെ കാര്യം…
ഹോ.. അത്… സംസാരിച്ചു. അമ്മയ്ക്ക് ആദ്യം എന്ത് പറയണം എന്ന് അറിയാതെ നിന്നു. പിന്നെ എന്‍റെ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്യാന്‍ പറഞ്ഞു.
ആഹാ… എന്താ തന്‍റെ തിരുമാനം…
അത്…
അത്… പറ…
കണ്ണേട്ടന്‍റെ അമ്മയോട് വേറെ ആലോചന നോക്കണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞേക്ക്…??
ആ മേസേജ് കണ്ടപ്പോള്‍ വൈഷ്ണവിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ സന്തോഷം കൊണ്ട് വിടര്‍ന്നു. എന്താ മേസേജ് അയക്കേണ്ടത് പോലും അവന് അറിഞ്ഞില്ല…
അവന്‍ രണ്ട് ഇമോജിയിട്ടു. ??
അവളും തിരിച്ച് ഇമോജിയിട്ടു. ? ?
അതെയ് നാളെ വൈകിട്ടേ ഞങ്ങള്‍ കോളേജില്‍ വരു.. അവള്‍ പറഞ്ഞു.
മതി… രാവിലെ ഞാനും ബിസിയാവും… പിന്നെന്താ…
പിന്നെ ഒന്നുമില്ല. പോയി കിടന്നുറങ്ങാന്‍ നോക്ക്. അവള്‍ പറഞ്ഞു.
ശരി… നാളെ കാണാം മനസില്ല മനസ്സോടെ അവന്‍ മറുപടി നല്‍കി..
ഓക്കെ… ഗുഡ് നൈറ്റ്. ?
അവന്‍ ആ ചാറ്റിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോ ഒണ്‍ലൈന്‍ എന്നുള്ളത് മറഞ്ഞു പകരം ലാസ്റ്റ് സീന്‍ അറ്റ് 10.21 എന്ന് എഴുതി വന്നു. . അല്‍പം വിഷമത്തോടെ അവന്‍ ഫോണ്‍ താഴെ വെച്ചു. എന്തോ ഒരു പുതിയ വികാരം മനസില്‍ വരുന്നത് പോലെ. അവന് കണ്ണുകള്‍ അടയ്ക്കുമ്പോള്‍ അവളുടെ താമരമൊട്ട് പോലത്തെ കണ്ണുകള്‍ അവനെ നോക്കുന്നത് പോലെ… അവന്‍ അടുത്തുള്ള തലയണയെ കെട്ടി പിടിച്ച് കിടന്നു. പതിയെ ഉറക്കത്തിലേക്ക്….(തുടരും…)