വക്കച്ചന്റെ വികൃതികൾ 4 [നീലാണ്ടൻ] 217

കൊടുത്തത്…….” കല്ല്യാണിത്തള്ള പതിയെ പറഞ്ഞു.
“എടാ…മോനേ അമ്മൂമക്ക് മോനോട് ദേഷ്യമൊന്നുമില്ല.അവള് എത്ര നാളായി പൊളത്തിവച്ച് ഇരിക്കുന്ന് നിനക്കവളേയൊന്ന് പണ്ണിയാ ആകാശമൊന്നും ഇടിഞ്ഞുവീഴത്തില്ല. എല്ലാം രഹസ്യമായിരിക്കണമെന്നുമാത്രം. നിൻ്റച്ഛൻ പോയിട്ട് വർഷം പത്തിരുപത് കഴിഞ്ഞ് അവളൊന്ന് സുഖിച്ചിട്ട് എത്രനാളായിക്കാണും ഇനിയെങ്കിലും അവക്ക് നന്നായിട്ടൊന്ന് പണ്ണിക്കൊടുക്കണം.അമ്മൂമ്മേടെ പൊന്നുമോനല്ലേ. അവിടത്തെ വെട്ട് നമുക്ക് റെഡിയാക്കാം നീയൊന്ന് കണ്ണടച്ചാമതി…..” അവർ വിനോദിനോട് പറഞ്ഞു.
“അല്ലമ്മേ സുകേശൻ്റെ വീടും വസ്തുവും വിറ്റല്ലേ അവരത് വാങ്ങിച്ചത്…..?”വിലാസിനി ചോദിച്ചു.
“അതൊന്നും വിറ്റില്ലെടീ നല്ല വിലക്ക് വിറ്റിട്ട് അവനിവിടെ വീടുവയ്കാനല്ലേ…….” കല്ല്യാണിത്തള്ള പറഞ്ഞു.
“അമ്മൂമ്മേ…..ഞാനേ ഇവളെയൊന്ന് കളീച്ചോട്ടേ……” വിനോദ് വിനോദിനിയെ ചൂണ്ടി കല്ല്യാണിത്തള്ളയോട് ചോദിച്ചു.
“അത് വേണ്ട ആദ്യം നിൻ്റമ്മ അതുകഴിഞ്ഞ് മതി അവള്…….” കല്ല്യാണിത്തള്ള പറഞ്ഞു.വിലാസിനി അവരുടെ സംഭാഷണം കേട്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ ഇരുന്നു.
“അമ്മെ അങ്ങനെ ചെയ്യാനെനിക്ക് ഇഷ്ടമല്ല…..” അവൻ വിലാസിനിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
“പിന്നെങ്ങനെ ചെയ്യാനാ ഇഷ്ടം……?” അവർ ചോദിച്ചു.
“അമ്മേ…ഞാൻ പറയട്ടേ……” അവൻ വിലാസിനിയെ നോക്കി ചോദിച്ചു. വിലാസിനി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
“നീ…..പറയെടാ മോനേ……” കല്ല്യാണിത്തള്ള അവനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു
“അത്……അമ്മയെ നാലുകാലിൽ നിർത്തി കൊതം നക്കാനാ ഇഷ്ടം……” അവൻ മടിച്ചുമടിച്ച് പറഞ്ഞു.
“ഹവ്……….” വിലാസിനി തറയിലിരുന്ന് ഒന്നിളകി.
“ഇതെന്നുമൊതലാ തോന്നിയത്…..” കല്ല്യാണിത്തള്ള വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
“അത് ഞാൻ പത്താംക്ലാസില് പഠിക്കുന്ന സമയം സരളേച്ചീടെ കുളിസീൻ കാണാൻ തോടുവക്കിലെ ഈറക്കാട്ടില് ഒളിച്ചിക്കുമ്പം അമ്മ വക്കച്ചായൻ്റെ തോട്ടത്തിലെ കാടുവെട്ട് കഴിഞ്ഞ് തൂറീട്ട് ചന്തി കഴുവുന്നത് കണ്ടപ്പംമൊതല്………” അവൻ പറഞ്ഞു.
“കണ്ടോടീ…..പൂറീ…പത്തുവർഷം നീ ചുമ്മാ കളഞ്ഞു……..” കല്ല്യാണിത്തള്ള വിലാസിനിയോട് പറഞ്ഞു.
“പറമോനേ…..നന്നായിട്ട് വിശദീകരിച്ച് പറ നിനക്ക് തോന്നിയതെല്ലാം പറയണം കേട്ടോ…..” കല്ല്യാണിത്തള്ള സ്നേഹത്തോടെ വിനോദിനോട് പറഞ്ഞു. അവൻ വിലാസിനിയെ നോക്കി അവൾ സ്വപ്നത്തിലെന്നപോലെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. അവനൊരു ആണായ അന്നുമുതൽ അവനേക്കൊണ്ട് പണ്ണിക്കുന്നത് സ്വപ്നം കണ്ടുനടന്ന വിലാസിനിക്ക് അവൻ്റെ വർത്തമാനം കേട്ട് കുളിരുകോരി.
“ഞാൻ പറയാം പക്ഷേ ഇനി ഇവളെ ആ നാറീടെ കൂടെ വിടരുത് അവള്ക്ക് ഞാൻ ജോലി ചെയ്ത് ചെലവിന് കൊടുത്തോളാം………” അവൻ പറഞ്ഞു.
“അപ്പോ നീയൊരു പെണ്ണുകെട്ടുമ്പം ഇവള് നിനക്കൊരു ഭാരമാവില്ലേ……..” വിലാസിനി ചോദിച്ചു.
“അതിന് ഞാൻ കെട്ടുന്നെങ്കിലല്ലേ…..? എനിക്കിവള് മതി ഭാര്യയായിട്ട്…….” വിനോദ് പറഞ്ഞു.
“അതെങ്ങനാടാ……നിങ്ങക്ക് ഒരു കുഞ്ഞുണ്ടായാല് നാട്ടുകാരെന്ത് പറയും…….” വിലാസിനി ചോദിച്ചു.
“ടീ…..മിണ്ടാതിരിയെടീ അതൊക്കെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം…….” കല്ല്യാണിത്തള്ള പറഞ്ഞു.
വിനോദിനി തറയിൽ നോക്കി ഇരിക്കുന്നുണ്ട്.അവളുടെ മനസ്സിൽ പല വികാരങ്ങൾ മിന്നിമറഞ്ഞു.
“പിന്നേ……ഒരു കാര്യമൊണ്ട് ഞാൻ വക്കച്ചനോട് വാക്കുപറഞ്ഞുപോയി തള്ളേം മോളേം അവന് കൊറച്ചുദെവസം പണ്ണാൻ കൊടുക്കാമെന്ന്. അതാ ഒരു പ്രശ്നം ഇനിയെന്ത് ചെയ്യും…….” കല്ല്യാണിത്തള്ള പറഞ്ഞു.
“അത് അത്ര പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല. ആ കാശ് വാങ്ങിച്ച് ഇവരൊരു അഞ്ചാറുമാസം മാറി നിൽക്കട്ടെ.ഇവൾ ഭർത്താവിൻ്റെ വീട്ടിലാണെന്നും ഇവൻ ജോലിക്ക് പോയെന്നും അമ്മ എല്ലാരോടും പറഞ്ഞാമതി…….” വിലാസിനി പറഞ്ഞു.
“നിനക്ക് ബുദ്ധിയില്ലെന്ന് ആരാ പറഞ്ഞത്……?”കല്ല്യാണിത്തള്ള മൂക്കത്ത് വിരൽവച്ചു.
“അപ്പോ…..അങ്ങനെ……. ഇനി നീയാ ഈ വീടീൻ്റെ നാഥൻ…….” കല്ല്യാണിത്തള്ള വിനോദിനെ മുതുകത്ത് തട്ടി അഭിനന്ദിച്ചു.
“ഇനി പറ…….” കല്ല്യാണിത്തള്ള വിനോദിനോട് പറഞ്ഞു.