വളഞ്ഞ വഴികൾ 36 [Trollan] 385

അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് ഒരു പേടിയും ഇല്ലാ.”

ജൂലി എന്റെ കയ്യിൽ നുള്ളി പറച്ചു.

“എനിക്ക് പേടി ഒന്നും ഇല്ലാ.

എനിക്ക് ആകെ ഉള്ള പേടി നിനക്ക് എന്തേലും പറ്റുമോ എന്നാ.

വാക് കൊടുത്തിട്ട് ഉണ്ടേയ്.. ഒരു പോറൽ പോലും ഏൽക്കാതെ നോക്കിക്കോളാം എന്ന് നിന്റെ പെണ്ണിന്.”

എനിക്ക് ഒന്നും പറയാൻ പറ്റാതെ മുന്നോട്ട് നോക്കി ഇരുന്നു.

 

“എടാ.”

അവൾ വിളിച്ചു… ഞാൻ അവളെ നോക്കി ഒന്ന് മുളി.

“ഈ ലോകത്ത് എല്ലാം ഓരോ വിധിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ആണ് പോകുന്നെ. ആരോ മുന്നേ കുറിച് വെച്ച ഒരു സ്റ്റോറി..

അതിൽ ഞാനും നീയും എല്ലാവരും ഒരു കഥാപാത്രങ്ങൾ.

നമ്മൾ വെട്ടിപിടിക്കാൻ നോക്കും ദോറും നമ്മൾ അറിയില്ലടോ നമ്മൾ പലതും മറക്കും എന്ന്.

ജീവിതം ഒന്നേ ഉള്ളുടാ നമുക്ക്…. അത് നീ ഈ പ്രേതികാരത്തിന്റെ ഒക്കെ കൂടെ പോയാൽ… അത് നമ്മുടെ നല്ല കാലത്തെ ഇല്ലാതെ ആകും.

എനിക്ക് അറിയാം നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ അന്ന് ഉണ്ടായ വേദന എനിക്ക് മനസിലാക്കാൻ കഴിയും.

ഒന്നിനും ഒരു പരിഹാരം അല്ലടോ.

നീ പ്രതികരിക്കാൻ പോയാൽ… നിനക്ക് എന്ത് എങ്കിലും പറ്റിയാൽ… നീ ഉണ്ട് എന്ന് ധൈര്യത്തിൽ ആണ് നിന്റെ പെണ്ണുങ്ങളുടെ ജീവിക്കുന്ന തന്നെ.

ഇപ്പൊ ഒരു കുഞ്ഞും ഉണ്ട്.

നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും പറ്റിയാൽ അവൾ ആ കുഞ്ഞിനെകൊണ്ട് തെരുവിലേക് ഇറങ്ങാനോ?”

അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ അവളുടെ വാ പൊതി.

“വേണ്ടാടോ….ഇനി എന്നെ… ഉപദേശികല്ലേ.”

 

അവൾ തുടർന്ന് കൊണ്ട് ഇരുന്നു.

അവസാനം അവൾ അത് നേടി എടുത്തു…

എന്റെ കൈയിൽ നിന്ന് ആ സത്യം അവൾക് കിട്ടി.

ഞാൻ ഇവിടെ വെച്ച് നിർത്തുക ആണെന്ന്… ഇനി നമ്മൾ മാത്രം ഉള്ള ലോകം..

അവൾ ഹാപ്പി ആയി.

എനിക്ക് ഒന്നും സംസാരിക്കാൻ പോലും പറ്റാതെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ അവളുടെ മോട്ടിവേസ്ഷനിൽ കിടന്നു… ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് ഇരുന്നു.

എന്തിന് വേണ്ടി…. പോയവർ ഇനി തിരിച്ചു എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്കു വരില്ല. ഇപ്പൊ ഉള്ളവരെ നഷ്ടപെടുത്തവനും കഴിയില്ല.