വളഞ്ഞ വഴികൾ 38 [Trollan] 383

നമ്മുടെ പിള്ളേർ കൂട്ടിന് ഉണ്ട്.

ആക്‌സിഡന്റ് ഇൽ 16പേര് മരിച്ചിട്ട് ഉണ്ട്.. ഒരാളും ജീവനോടെ ഇല്ലാ. കൺഫോം ആണ്.”

നമ്മുടെ ആൾക് വല്ലതും പറ്റിയോ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ.. എല്ലാവരും നമ്മുടെ ഹോസ്പിറ്റൽ അഡ്മിറ്റ്‌ അകിട്ട് ഉണ്ട്.. എന്ന് പറഞ്ഞു..കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലാ. എന്നും അവൻ പറഞ്ഞു.

“ഗായത്രി? രേഖ, ദീപ്പു?”

“ഗായത്രി ഹോസ്പിറ്റൽ തന്നെ ഉണ്ട്.

രേഖയെ ഒന്നും ദീപ്തിയെയും ഒന്നും അറിച്ചിട്ട് ഇല്ലാ.

നമ്മുടെ പിള്ളേരുടെ കാണുകൾ എപ്പോഴും അവിടെ തന്നെ ഉണ്ട്.”

“നീ പോയി ഒരു ഷർട്ട് വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വാ.” അവൻ അപ്പോഴേക്കും ഷർട്ട് എന്റെ നേരെ നീട്ടി. അവൻ എന്നെ കണ്ടപാടെ ഷർട്ട് വാങ്ങിയിരുന്നു.. അപ്പോഴേക്കും ഗായത്രി ഓടി വന്നു.

എന്നെ കണ്ടതൊത്തോടെ.. പെണ്ണിന് സങ്കടവും ആശുവസവും എല്ലാം കിട്ടിയപോലെ ഓടി വന്നു കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു.

ഗായത്രി ആണ് ഹോസ്പിറ്റൽ അകൗണ്ടൻസി നോക്കുന്നത്.. അവൾക് വലിയ ആഗ്രഹം ആയിരുന്നു വീട്ടിൽ വെറുതെ ഇരിക്കാതെ ഹോസ്പിറ്റൽ വന്നു ജോലി ചെയ്യേണം എന്ന് അതുകൊണ്ട് അവളും സൈഫ് ആയി. ദീപ്‌തി ഇവളുടെ ഒപ്പം വരും ആയിരുന്നു പക്ഷേ അവൾക് ഡേറ്റ് ആയത് കൊണ്ടു വീട്ടിൽ റസ്റ്റ്‌ എടുത്തു ഇല്ലേ ഇന്നത്തോടെ എല്ലാം അറിഞ്ഞേനെ.

ജൂലി അപ്പൊ തന്നെ കുറച്ച് മരുന്നു ഒക്കെ ആയി വന്നു എന്റെ ചെവിയുടെ പുറകിലെ ചെറിയ സ്ക്രച്ച ഇൽ മരുന്നു തേച് കൊണ്ടു ഇരുന്നു…

അവൾ ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല മുഖം മുഴുവനും വാടിയ പോലെ.. കണ്ണിൽ നിന്ന് കണ്ണ് നിർ വരുന്നുണ്ടേലും അവൾ കൈ കൊണ്ടു തുടച് ചെയ്യുന്ന കാര്യത്തിൽ കൺസ്ട്രക്ഷൻ എടുത്തു.

“ജൂലി…”

“ഉം.”

“എലിസബത്.”

“കുഴപ്പമില്ല റൂമിലേക്കു മാറ്റാൻ പോകുവാ.. ഒരു ട്രിപ്പ്‌ ഇടാൻ ഉണ്ട്.. അത് കഴിഞ്ഞു തീരുമാനിക്കാം.”

എന്ന് പറഞ്ഞു അവൾ വേഗം തന്നെ എഴുന്നേറ്റ് പോയി എന്റെ അടുത്ത് നിന്ന്.

ഒരു ആശുവസം തരുന്നവളുടെ ഈ പെരുമാറ്റം എനിക്ക് കുറച്ച് വേദന ആക്കി.

ഞാൻ ഷർട്ട് ഒക്കെ മാറ്റി.. ഗായത്രി എന്നെ സഹായിച്ചു.