വരമ്പുകൾ ഇല്ലാതെ 1 [Adam] 198

Send ചെയ്യാൻ വിരലുകൾ വിറച്ചു. ഇതെഴുതുമ്പോൾ പോലും ഹൃദയം ചെറുതായി പടപടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു വികൃതിയായി തുടങ്ങിയതാണെങ്കിലും, ഈ വാക്കുകളുടെ ഉള്ളിൽ അവളറിയാതെ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിരുന്ന ഒരു സത്യമുണ്ടെന്നു മായയ്ക്ക് തോന്നി.

ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ അവൾ സെന്റ് അമർത്തി. ഇനി, ഏട്ടന്റെ റീപ്ലൈ കാത്തിരിക്കാം.

അധികനേരം കാത്തിരുന്നില്ല. ഫോൺ ഒരു തവണ വൈബ്രേറ്റ് ചെയ്തു.

സോറി മോളെ. അന്ന് പറഞ്ഞൊരു തമാശയായിരുന്നില്ലെങ്കിലും, നീ വളർന്നതോടെ…അതൊരു…ശരിയാവാത്ത കാര്യമല്ലേ?

അതെന്താ ഏട്ടാ ശരിയാവാത്തത്? ഞാൻ വളർന്നു എന്ന് വെച്ച് ഏട്ടൻ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നില്ലേ.. മായയുടെ വിരലുകൾ സ്ക്രീനിലൂടെ പാഞ്ഞു.

Silly…സ്നേഹമല്ലാതായോ? പക്ഷേ ഇപ്പൊ, പഴയതുപോലെ അതൊന്നുമില്ല… നീ എന്റെ കുഞ്ഞുമോളല്ലേ…

വാക്കുകൾ വായിക്കുമ്പോൾ മായയ്ക്ക് രണ്ടു വികാരങ്ങളായി. ഒന്ന്, ആശ്വാസം. ഏട്ടൻ തന്നെ അകറ്റാൻ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. എന്നാൽ…അതിലൊരു വിങ്ങൽ മുഴങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അവൾ തിരിച്ചയച്ചു:

ഏതായാലും, ഞാൻ മായ ആണ്, കുഞ്ഞു മായയല്ല

അതിന് ഒരു മറുപടി വന്നില്ല. കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മായയ്ക്ക് സങ്കടം തോന്നിത്തുടങ്ങി.

XXXX

ചൂടുകൂടുന്നതിന്റെ അസ്വസ്ഥതയിൽ മായ കിടക്കയിൽ ഉറക്കമില്ലാതെ പുളഞ്ഞു. കോട്ടൺ നിത്യവസ്ത്രം മാത്രമായിരുന്നു ഉടുപ്പെങ്കിലും വിയർപ്പ് ശരീരത്തെ ഒട്ടിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. ഉറങ്ങാൻ മറ്റൊരു മാർഗ്ഗവുമില്ലായിരുന്നു.

കിടന്ന് മറിയുന്നതിനിടയിൽ ഒരു മുട്ട് കേട്ടു.

“ആരാണ്?”

“ഞാനാ…റോഹിത്ത്.”

പതുക്കെയാണ് മായ വാതിൽ തുറന്നത്. മങ്ങിയ വെളിച്ചം മുറിയിൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു. സ്വിച്ച് ഇടില്ലായിരുന്നു. ഏട്ടന്റെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ പാടപോത്തുടുത്ത ശരീരത്തെ പതിയെ ഒന്നു തലോടി.

ഒരു നിമിഷം, വാക്കുകളില്ലാതെ, അവൻ അവളെ ചേർത്തുപിടിച്ചു. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും മുറുകിയ ആലിംഗനമായി അതു മായയ്ക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. എന്നിട്ടും, അകാരണമായ ഒരു സ്നേഹം അതിലുണ്ടായിരുന്നു. അറിയാതെ അവൾ തിരിച്ചും കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

ശ്രീരത്തെ വസ്ത്രത്തിനു മുകളിലൂടെ ഏട്ടന്റെ കൈകൾ അവളുടെ പുറകുവടിയിൽ അലസമായി തഴുകുന്നതുപോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. എപ്പോഴൊക്കെയോ, ആ മൃദുവായ സ്പർശങ്ങൾ കുസൃതിയോടെ ചെറുതായി ഞെരിക്കുന്നുമുണ്ടായിരുന്നു. ആ ആലിംഗനത്തിന്റെ ആനന്ദത്തിൽ അലിഞ്ഞുചേർന്ന്, ആ രഹസ്യ സ്പർശനങ്ങളിൽ ഒരു ത്രസിക്കുന്ന സുഖം കണ്ടെത്തി മായ. പോകുന്നതിന് മുന്നേ ഏട്ടൻ ഒന്നുകൂടി ശക്തമായി അമർത്തിപ്പിടിച്ചതോടെ അവൾ പിടഞ്ഞുപോയി.