വരമ്പുകൾ ഇല്ലാതെ 1 [Adam] 198

ഒരു കുഞ്ഞിനെ പോലെ അവൾ ഫോൺ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു. ഇപ്പോൾ ഏട്ടനെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ! ആ കരങ്ങളുടെ സുരക്ഷിതത്വത്തിൽ ഒന്നലിഞ്ഞു ചേരാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ!

മയ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു. ഫോണിലെ തണുപ്പ് ഏട്ടന്റെ സ്പർശത്തിന്റെ ഭാവനയാവാൻ അവൾ അനുവദിച്ചു. ഒരു തേങ്ങലായി അതു മാറിയപ്പോൾ, വിരലുകൾ അറിയാതെ ടൈപ്പ് ചെയ്തു:

ഏട്ടാ, I miss you so much!

ഒരു നിമിഷം കഴിഞ്ഞ് മറുപടി വന്നു.

ഞാനും മോളെ. പക്ഷേ വിഷമിക്കണ്ട. ഞാൻ വേഗം വരും. അതുവരെ നീ എന്റെ കുഞ്ഞു ധീരയായി ഇരിക്കണം, okay?

മയയുടെ മുഖത്ത് ഒരു ചിരി വിടർന്നു. ഫോൺ നെഞ്ചിൽ വെച്ച് കുറച്ചുനേരം കൂടി അവൾ കിടന്നു. ഏട്ടനുണ്ട്. അതല്ലേ എല്ലാം? ഈ സ്നേഹത്തിന്റെ കരുതലിൽ, ലോകം മുഴുവൻ നേരിടാൻ തനിക്കാവുമെന്ന് അവൾക്കു തോന്നി.

XXX

പിരീഡ്സിന്റെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ കുറഞ്ഞു വന്ന ദിവസമായിരുന്നു. കുറച്ചു നാളത്തെ ക്ഷീണം മാറിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. മയ ഫോണെടുത്തു ഏട്ടന് ഒരു മെസ്സേജ് അയച്ചു.

Over!

ഉടനെ തന്നെ റീപ്ലൈ വന്നു.

Alhamdulillah! ? നീ സന്തോഷവതിയാണെങ്കിൽ എനിക്ക് മാത്രമല്ല, ലോകത്തിനാകെ സന്തോഷമാവും. നീ വിഷമിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ഞാനിവിടെ സുഖമായിരിക്കില്ല, കേട്ടോ. അത് ശാരീരികമായ വേദനയൊന്നുമല്ല, പക്ഷേ നിന്റെ സങ്കടം എന്നെയും വേദനിപ്പിക്കും.

മയയുടെ നെഞ്ചിനുള്ളിൽ ഒരു ഊഷ്മളത നിറഞ്ഞു. അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ടൈപ്പ് ചെയ്തു.

നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ, ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് ഏറ്റവും മധുരമുള്ള ആലിംഗനം നൽകുമായിരുന്നു

ഒരു നിമിഷത്തിനുള്ളിൽ മറുപടി വന്നു, അതിൽ ഒരുപാട് ചിരിക്കുന്ന ഇമോജികളും:

അയ്യോ, ഇപ്പോൾ എന്റെ കവിളുകൾ വേദനിക്കുന്നു! വേഗം വന്നു ഞാൻ അത് നേരിട്ട് വാങ്ങിക്കോളാം ?

അവൾ ഫോൺ സ്ക്രീനിലേക്ക് നോക്കി. അതിലെ വാക്കുകൾ അവളിൽ പുതിയൊരു ഊർജ്ജം പകരുന്നതുപോലെ. നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയതൊന്നും തിരികെ വരില്ലെന്ന് അവൾക്കറിയാം. പക്ഷേ, ഇപ്പോഴുള്ള ഈ സ്നേഹത്തിന്റെ കരുത്തിൽ, ജീവിതം എത്ര മനോഹരമാവുമെന്ന ചിന്ത അവളെ ആവേശം കൊള്ളിച്ചു.

XXX

ചുരിദാറിന്റെ മൃദുവായ സ്പർശം മായയെ ഒന്ന് പുളകം കൊള്ളിച്ചു. വെള്ള നിറത്തിലെ ലളിതമായ എംബ്രോയ്ഡറി, അതിലെ തീരെ ചെറിയ വെള്ളിക്കസവുകൾ…അവൾ കണ്ണാടിയിലേക്ക് നോക്കി. ‘സുന്ദരിയാണ്’ എന്ന് ഏട്ടൻ പറഞ്ഞത് ഇപ്പോഴാണ് ശരിക്കും മനസ്സിലായത്‌.