വരമ്പുകൾ ഇല്ലാതെ 1 [Adam] 198

വായിച്ചതും മായയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. ഇത്രയും നാളത്തെ വിഷമങ്ങളെല്ലാം ഓടിയൊളിച്ചതുപോലെ. ഏട്ടനുള്ളതും ഇതേ സ്നേഹമാവുമെന്ന് അവൾക്കറിയാം…അല്ലെങ്കിൽ പാതിരാത്രിയിൽ മെസ്സേജ് അയക്കുമോ?

ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ അവൾ ഫോൺ തലയിണക്കടിയിലേക്ക് തിരുകി. ഉറങ്ങണം എന്ന് തോന്നിയില്ല. അതിലുപരി, പുതിയൊരു ഊർജ്ജം ശരീരത്തിലാകെ പടർന്നിരിക്കുന്നു. എഴുന്നേറ്റ് പുസ്തകം എടുക്കണോ, അതോ ഏട്ടന് മറുപടി അയക്കണോ?

ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ച ശേഷം മായ ഫോൺ എടുത്തു. അയച്ചോട്ടെ, ഒരു ചെറിയ റിപ്ലൈ. ചിരിയുടെ സ്മൈലിയോടൊപ്പം അവൾ തിരിച്ചയച്ചു:

മിസ്സ്‌ യു റ്റൂ, ഏട്ടാ ❤️

XXXX

കോളേജ് ഹോസ്റ്റലിന്റെ വാതിൽ പതിയെ തുറന്നു. മുറിയിൽ വിളക്ക് അണഞ്ഞുകിടന്നു. റൂംമേറ്റ്‌ സുഹൃത്തിനൊപ്പം അടുത്തുള്ള റൂമിലാണെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു, അതുകൊണ്ട് റോഹിത്തിന് ആശങ്കയില്ലായിരുന്നു. ഫോൺ ലൈറ്റ് കത്തിച്ച്‌ യാത്രാബാഗ് മേശയ്ക്കുമുകളിൽ വെച്ചു. ആകെ ക്ഷീണമുണ്ടെങ്കിലും ഉറങ്ങുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാനായില്ല.

ഒരു ക്വിക്ക് ഷവർ കഴിഞ്ഞ് പുതിയ വസ്ത്രം എടുത്തിടുമ്പോൾ വിരലുകൾ ഫോണിലേക്ക് നീണ്ടു. സ്ക്രീനിലെ മായയുടെ പേര് അവന്റെ ഹൃദയത്തെ ഒന്ന് പിടപ്പിച്ചു. എന്നിട്ടും നിയന്ത്രിക്കാനായില്ല. ‘Did you sleep?’ എന്ന് ചോദ്യം മായക്ക് നേരെ പാഞ്ഞു.

ഒരു നിമിഷം…രണ്ടു നിമിഷം. മറുപടി ഇത്ര പെട്ടെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലായിരുന്നു.

No etta, was waiting for you

റോഹിത്ത് ഒരു നിമിഷം സ്വയം നഷ്ടപ്പെട്ട പോലെ നിന്നു. അവൻ ഫോൺ ഹൃദയത്തോട് ചേർത്തു.

Love you Maya, I missed you alot these days എന്ന് ടൈപ്പ് ചെയ്യുമ്പോൾ വിരൽത്തുമ്പുകൾ പോലും വിറയ്ക്കുന്നതായി അവന് തോന്നി.

ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കകം മറുപടി വന്നു, ഹൃദയത്തിന്റെ ഒരു ഇമോജിയോടൊപ്പം.

Love you too, Etta

റോഹിത്തിന് സ്വന്തം കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാനായില്ല. ‘Love you’ എന്ന ഇംഗ്ലീഷ് വാക്ക് അവർ മുൻപ് ഉപയോഗിക്കാറില്ല. എന്നും ‘സ്നേഹമുണ്ട് ഏട്ടാ’ എന്നോ ‘ഐ ലവ് യൂ ഏട്ടാ’ എന്നോ മലയാളത്തിൽ പറയുകയായിരുന്നു പതിവ്. ഇന്നത്തെ മറുപടിയിൽ എന്തോ ഒരു വ്യത്യാസം. മായ വളരുകയാണോ?

ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ അവൻ ഫോൺ ബെഡിലേക്ക് വെച്ചു. അടുത്ത മിനിറ്റുകൾ അവർ ചാറ്റിൽ മുഴുകി. ടൂറിനെക്കുറിച്ചുള്ള കഥകൾ, മായയുടെ ദിവസങ്ങളിലെ വിശേഷങ്ങൾ, വരും ദിവസങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ച – അങ്ങനെ, ക്ഷീണം മറക്കുമാറ് അവർ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.