വരമ്പുകൾ ഇല്ലാതെ 2 [Adam] 134

തുടയ്ക്ക് ഇടയിൽ കൈവിരലുകൾ പമ്മിക്കൊണ്ട്, അവയെ പതിയെയകറ്റി റോഹിത്ത് അങ്ങോട്ടേക്ക് നോക്കി. അവളുടെ ശരീരം ഏട്ടന്റെ കണ്ണുകളിൽ എങ്ങനെ തെളിയുന്നുണ്ടാവുമെന്ന് ഓർക്കുമ്പോൾ മായ പിടഞ്ഞു.

“Beautiful…so beautiful…” മന്ത്രിക്കാതെയായിരുന്നു ആ വാക്കുകൾ. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, കൂടുതൽ ഹൃദ്യമായി അത് ചെവികളിൽ പതിഞ്ഞു. പിന്നെ, ഇരുട്ടിനോട് ഇണങ്ങി, അവൻ താഴേക്ക് കുനിഞ്ഞു. ആ നിമിഷം, എന്താണ് സംഭവിക്കുമെന്ന ഭയത്താൽ, മായയുടെ ശ്വാസം നിന്നുപോയി.

എന്നാൽ, ഭയന്നതു പോലെയൊന്നുമല്ല സംഭവിച്ചത്. പകരം, ഒരു നനുത്ത സ്പർശനം മാത്രം.

പിന്നെ, അവന്റെ നാവ്…അവളുടെ ശരീരത്തിൽ ചിത്രമെഴുതുമ്പോലെ മെല്ലെ നീങ്ങുന്നു.

അവൾ ഞെട്ടി വിറച്ചു, കൈപ്പത്തി കടിച്ചു. ചെറിയ വേദന, വെള്ളം പോലെ കവിഞ്ഞൊഴുകുന്ന ആഹ്ലാദവികാരത്തിന് ഒരു നിയന്ത്രണമിടാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു.

കൈവിരലുകൾ ഇളകി റോഹിത്ത് പിന്നിലേക്ക് പിൻവലിഞ്ഞു. പകരം, അവന്റെ ഊഷ്മളമായ ശ്വാസം മായ കേട്ടു. കൈമുട്ടുകളിൽ ഊന്നിയുള്ള ആ കിടപ്പ് കാരണം അൽപം പൊങ്ങി നിൽക്കുന്ന പൃഷ്ഠഭാഗങ്ങളിൽ…

പിന്നെ, മറ്റൊരു മന്ത്രണം:

“Lift it a bit more…”

ഒരു നാണത്താൽ മായയുടെ കവിളുകൾ ചുവന്നു. എന്നിട്ടും, ഇഷ്ടമാകാതെ തന്നെ അവളുടെ നിതംബം പിരിഞ്ഞുയർന്നു.

ഇപ്പോൾ റോഹിത്തിന്റെ നാവിന് യാതൊരു വിലക്കുകളും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ, പൂര്‍ണ്ണമായ ആസ്വാദനത്തോടെ, രഹസ്യങ്ങള്‍ തേടി അത് അലയുകയായിരുന്നു. ഓരോ സ്പര്‍ശനത്തിലും തോന്നിയ വൈദ്യുതി മായയെയാകെ ഉലച്ചു.

കിടക്കയിൽ പിടയുമ്പോൾ, ഇടയ്ക്കൊക്കെ അറിയാതെ, അവളുടെ അധരങ്ങളിൽ നിന്നും ചെറിയ ഞരക്കങ്ങള്‍ പുറപ്പെട്ടു. അതൊന്നും റോഹിത്തിനെ തടഞ്ഞില്ല. സ്നേഹം തുളുമ്പുന്ന ആ ചുംബനങ്ങളും, കൂടെ ഒരു തീവ്രതയും ഒന്നിച്ചു ചേർന്നപ്പോൾ, പിന്നീടങ്ങോട്ട് പൂർണ്ണമായും കീഴടങ്ങുകയല്ലാതെ മായയ്ക്ക് വേറെ നിവൃത്തിയില്ലായിരുന്നു.

ആ നിമിഷങ്ങളുടെ ഭ്രാന്തിൽ ഉള്ളിലെ പോരാട്ടങ്ങൾ മറന്ന് രണ്ടു ഹൃദയങ്ങളും പൂർണ്ണമായും അന്യോന്യം സ്വന്തമായി കീഴടക്കുന്നതിന്റെ ലഹരിയായിരുന്നു. ഓരോ സ്പർശനത്തിലും, ഓരോ നെടുവീർപ്പിലും ഒഴുകുന്നത് പ്രണയത്തിന്റെ പൂർണ്ണത. പുറംലോകമില്ലാത്ത, നിയമങ്ങളില്ലാത്ത, സ്വന്തമെന്ന് അവകാശപ്പെടാനും സ്വയമർപ്പിക്കാനുമുള്ള ഒരു രഹസ്യ സ്വർഗ്ഗം.

പൂർണ്ണമായും കീഴടങ്ങിക്കിടന്നിട്ടും, മായയ്ക്ക് സ്വന്തം ശബ്ദത്തിന്റെ കരുത്ത് കണ്ടെത്താനായി. അത് ഒരു മന്ത്രണം പോലെയായിരുന്നു, ഇരുട്ടിൽ ഏട്ടന്റെ കാതുകളിൽ മാത്രം മുഴങ്ങുന്ന ഒരു പ്രതിജ്ഞ: