വാർദ്ധക്യപുരാണം 5 [ജഗ്ഗു] 247

കവിൾത്തടങ്ങളിൽ നുണക്കുഴികൾ തെളിഞ്ഞുവന്നു..വീണ്ടും ബസ് പണി തന്നപ്പോൾ ചുമലിൽ നിന്നും സാരിത്തലപ്പ് താഴേക്ക്‌ വീണു..രണ്ട് വെള്ളപ്പർവ്വതങ്ങളെ മഞ്ഞ തുണിയാൽ മൂടി എങ്കിലും പർവ്വതത്തിൻറെ ഉറഞ്ഞ തലപ്പ് ഉന്തി നിന്നു ഒരു സൈഡിൽ കീറുപോലെ വെള്ളത്തുണി വള്ളി..ആ സാരിത്തലപ്പ് വീണ്ടും സമൃദ്ധമായ മാറിനെ മറച്ചു

°° ഇല്ല ആരും കണ്ടില്ല ഞാനൊഴികെ

‘ കണ്ടത് ഞാനാണെങ്കിലും അറിഞ്ഞത് കുണ്ണയാണ്..അവൻ വീണ്ടും സ്വയം മറന്ന് പാടുകയാണ്..കുണ്ണക്കമ്പികൾ നാദബ്രഹ്മം സൃഷ്ടിക്കുന്നു..കാലുകൾ വിറക്കുന്നു, അരക്കെട്ട് മുന്നോട്ട് പായുന്നു

°° എന്താണാവോ ഇതിന്റെയൊക്കെ അർത്ഥം??കുണ്ണക്കിത്ര ദാഹമോ??അരക്കെട്ട് ചലിക്കുന്നുവോ??കാലുകൾ പിന്നോട്ട് പോകുന്നുവോ??

‘ ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങൾ ‘

‘ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ ചിതലുകളുടെ ഉളിപ്പല്ലുകൾ..മനസ് മുന്നറിയിപ്പോടെ മന്ത്രിച്ചു അരുത് കാലുകൾ തെന്നരുത് അരക്കെട്ട് ചലിക്കരുത്……കാമദേവൻ പ്രാർത്ഥന കേട്ടു കാലുകൾ നിച്ഛലമായി

°° ദൈവമെ അവരറിയുന്നുണ്ടോ??എനിക്കൊന്നും മനസിലാകുന്നില്ല!!

‘ നിഗൂഢമായ മനസു കണ്ടെത്താൻ ബ്രഹ്മാവിനു പോലും കഴിയില്ല..മനസ്സിൽ ഒളിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന വേദനയുടെ ബഹിസ്പുരണമാണോ അവരുടെ മുഖത്ത് പ്രതിഫലിക്കുന്നത്!!ഞാൻ ചിന്താധ്യാനനായി…

‘ കുണ്ടിയിൽ കുണ്ണ സംതൃപ്തി നേടിയില്ലെ!!വീണ്ടും മനസ്സിൻറെ കൊളുത്തിൽ കാമദേവന്റെ വിരലുകൾ..തണുത്ത കാറ്റ് ബസിനുള്ളിലൂടെ അകത്തേക്ക് വന്നു..

‘ വീണ്ടുമാ കവിളിൽ നുണക്കുഴികൾ തെളിയുന്നു,കണ്ണിൽ പരൽമീൻ പിടയുന്നു…മനസിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ കുമിളകൾ…നിയന്ത്രണത്തിൻറെ പിടിവള്ളിയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു

‘ അവരെന്നെ നോക്കി…

” മോന്റെ കയ്യിൽ കുടയുണ്ടോ??

‘ നാവ് പൊങ്ങിയില്ല..അവരുടെ കൂർത്ത കണ്മുന നെഞ്ചിനുള്ളിലേക്ക് ചൂഴ്ന്നിറങ്ങി

” ഏ??എന്താ കേട്ടില്ല!!

” കുടയുണ്ടോന്ന്??

” ഇല്ല

‘ എൻ്റെ സപ്തനാഡികളും തളർന്നു പോയ നിമിഷമായിരുന്നു..നിയന്ത്രണത്തിൻറെ സ്വർണ്ണനൂലുകൾ സ്വയം നുറുങ്ങാതിരിക്കാൻ പാടുപെടുകയായിരുന്നു ഞാൻ

” ഡാ ഐറിഷെ ഡാ ഡാ

” ഏ