വര്‍ണ്ണരാജി [ പത്മിനി 2 ] 194

രാജി പതിയെ തന്റെ ഒരു കണ്ണ് വാതിലിന്റെ ദ്വാരത്തിലേക്ക് ചേര്‍ത്ത് വെച്ചു. ആ ചെറിയ ദ്വാരത്തിലൂടെ ആ വലിയ മുറിയുടെ കാഴ്ചയിലേക്ക് ഒരു നൂല് പോലെ ചെന്നെത്തി.
ഡോറിന് നേരെയുള്ള കസേരയില്‍ തന്റെ പത്മിനി ടീച്ചര്‍ ഇരിക്കുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു. മുന്നിലെ കമ്പ്യൂട്ടറില്‍ വെളിച്ചം മിന്നി മറയുന്നു. എന്താണ് ദൃശ്യമെന്ന് കാണുവാന്‍ സാധിക്കുന്നില്ല .ടീച്ചറിന്റെ ശരീരം ആ കാഴ്ച മറക്കുന്നു. കൂടുതല്‍ ആകാംഷയോടെ തന്റെ കണ്ണ് കൂടുതല്‍ ചേര്‍ത്ത് നന്നായി കാണുന്നതിനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി ..ഇല്ല അധികം ഒന്നും കാണാന്‍ സാധിക്കുന്നില്ല . ടീച്ചര്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നത് മാത്രം കാണാം . പക്ഷെ എന്തായിരുന്നു ആ ശബ്ദം അത് അവളുടെ മനസ്സില്‍ ചോദ്യമായി ഉയര്‍ന്നു.

തനിക്ക് തോന്നിയതാകും എന്ന് കരുതി കണ്ണ്‍ പിന്‍വലിച്ച് പോകാന്‍ ഒരുങ്ങുമ്പോള്‍ അതാ വീണ്ടും താന്‍ നേരത്തെ കേട്ട അത് പോലെ തന്നെ ഒരു ശബ്ദം .. അവള്‍ വേഗം തന്നെ തന്റെ കണ്ണുകള്‍ യഥാസ്ഥാനത്ത് കൊണ്ടുചെന്ന് വെച്ചു. ടീച്ചര്‍ ഇരുന്ന കസേരയില്‍ ഇപ്പോള്‍ കാണാനില്ല. കമ്പ്യൂട്ടറില്‍ നിന്നുമുള്ള വെള്ളിവെളിച്ചം വല്ലാതെ ഉയര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. പെട്ടെന്നാണ് തന്റെ കാഴ്ചയെ മറച്ച് കൊണ്ട് ടീച്ചര്‍ വന്ന് നിന്നത് . അവള്‍ ഭയന്നു. ഇപ്പോള്‍ വാതില്‍ തുറന്നാല്‍ ടീച്ചര്‍ തന്നെ കണ്ടാല്‍ .. അവള്‍ പിന്തിരിഞ്ഞു ഓടിയാലോ എന്ന് വരെ ആലോചിച്ചു. പക്ഷെ അവള്‍ പ്രതീക്ഷ പോലെ ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല . പക്ഷെ അവള്‍ ചിന്തിക്കാത്ത ഒന്ന് അവളുടെ ഹൃദയത്തെ പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ചു.
തന്റെ പത്മിനി ടീച്ചര്‍ … ഉടുത്തിരുന്ന ചുരിദാര്‍ നീക്കം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ടീച്ചറുടെ അരഭാഗം മുതല്‍ കുണ്ടിയുടെ അത്രയും കാഴ്ച ആ കുഞ്ഞ് കണ്ണുകളെ നിറച്ചു. ടീച്ചര്‍ പുറം തിരിഞ്ഞ് നില്‍ക്കുകയാണ്.. പതിയെ ആ വലിയ ശരീരം കസേരയെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടക്കുന്നു.. രാജിയുടെ ശ്വാസം വല്ലാതെ ഉയര്‍ന്നു. താന്‍ ഇന്ന് രാത്രി വരെ കണ്ട പത്മിനി ടീച്ചറുടെ മറ്റൊരു രൂപം . എന്താ ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് അറിയാതെ രാജി വിറക്കൊണ്ടു. തിരികെ മുറിയിലേക്ക് പോയാലോ ? വേണ്ട എന്താണ് ടീച്ചര്‍ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്യുന്നത് എന്ന് അറിയാനും ഒരു ആഗ്രഹം . പക്ഷെ അവള്‍ ആകെ ഭയന്നിരുന്നു. അവളുടെ കുഞ്ഞു കണ്ണുകള്‍ വിറച്ചു. കാലുകള്‍ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു. കൈകള്‍ വിറക്കുന്നു.

പത്മിനി പതിയെ തന്റെ കാല്‍ കസേരയുടെ മുകളിലേക്ക് പൊക്കി വെച്ചു. നഗ്നമായ തുടയിടക്കുകള്‍ രാജിയുടെ കാഴ്ചകളില്‍ നിറഞ്ഞു. ടീച്ചര്‍ പതിയെ അണിഞ്ഞിരുന്ന പാന്റിയുടെ അകത്തേക്ക് കൈ കയറ്റുകയാണ്. രാജിയ്ക്ക് ഒന്നും മനസിലാവുന്നില്ല.. ആ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ സ്ക്രീനിലെ വെള്ളിവെളിച്ചം അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് മിഴവാര്‍ന്ന കാഴ്ച ഒരുക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.

The Author

ദേവജിത്ത്

നിങ്ങളുടെ വാണമടിയും , വിരലിടലുമാണ് എന്റെ എഴുത്തിന്റെ ജീവൻ

1 Comment

Add a Comment
  1. പൊന്നു.?

    പേജ് കൂട്ടി എഴുതൂ….

    ????

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *