വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 3 [വെറും മനോഹരൻ] 568

ഒരു ശനിയാഴ്ച്ചത്തെ ട്യൂഷൻ ക്ലാസ്സ് അപാരത…

ട്യൂഷൻ ക്ലാസ്സിൽ രേഷ്മ ചേച്ചി ക്ലാസ്സ് എടുക്കുകയാണ്. +2 വിലെ എല്ലാ പിള്ളേരും ഹാജറാണ്. വിമലും ബാക്കി ആമ്പിള്ളേരും ഒരു നാണവുമില്ലാതെ, ചേച്ചിയുടെ കഴുത്തിറങ്ങിയ ചുരിദാറിൽ കൂടി ലഭിക്കുന്ന ദർശനവും നോക്കിയിരിക്കുന്നു. ഇതിനിടയിൽ താഴെ വീണ പേന എടുക്കാനായി ചേച്ചി കുനിഞ്ഞതും, ആ കാഴ്ച്ച കാണാൻ എല്ലാ തലതെറിച്ചവന്മാരും സച്ചിൻ സെഞ്ചുറി അടിച്ച ആവേശത്തിൽ ബെഞ്ചിൽ നിന്നും ഒരുമിച്ച് പൊന്തി.

“എല്ലാം വഷളന്മാരാ..”, ശ്രുതി ശ്രീലക്ഷ്മിയോടായി കുശുകുശുക്കി.

“എല്ലാം എണ്ണോം ഇല്ലെടി.. ദേ നിന്റെ ചെക്കൻ അപ്പോഴും ഡീസന്റാ..”, മതിമറക്കുന്ന ആ കാഴ്ച്ച കണ്ടിട്ടും സീറ്റിൽ നിന്നും ഒരു തരി പോലും അനങ്ങാതെ ഇരിക്കുന്ന റോഷനെ ചൂണ്ടി ശ്രീലക്ഷ്മി പറഞ്ഞു.

“ഹോ.. ശ്രുതിയുടെ ഒക്കെ ഒരു ഭാഗ്യം.”, പുറകിൽ നിന്നും ഏതോ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ വക ഒരു കമന്റ്.

“അത് ഡീസന്റ് ആയത് കൊണ്ടാവണം എന്നില്ല.. ചിലപ്പോ പൊട്ടനായത് കൊണ്ടും ആവാം.”, പെൺപിള്ളേരിലെ പോക്കിരിയായ ശരണ്യയുടെ വക അടുത്ത കമന്റ്.

“ആർക്കാടീ ആ സംശയം..?”, തന്റെ ചെക്കനെപ്പറ്റി കേട്ടതും, ശ്രുതി ദേഷ്യത്തിൽ തിരിഞ്ഞു ചോദിച്ചു.

ഈ സമയം ഇതെല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ട് ഉള്ളിൽ വന്ന ചിരി കടിച്ചിറക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു റോഷൻ. മൊത്തം ആമ്പിള്ളേരും ചൂണ്ടയിട്ടു കൊത്തിവലിക്കാൻ നോക്കുന്ന ആ രേഷ്മ മീനിനെ താൻ നേരത്തെ തന്നെ വലയിലാക്കി എന്ന സത്യം അവന് ആരോടും പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ…!

“ഞാൻ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ, ശ്രുതി”, ശ്രുതിയെ വീണ്ടും ഒന്ന് ആക്കിക്കൊണ്ട് ശരണ്യ പറഞ്ഞു.

“അപ്പന്റെ നെഞ്ചിൽ കേറിയാ അവൾടെ ഒരു മറ്റേടത്തെ തമാശ..!”, ശ്രുതിക്ക് തന്റെ ദേഷ്യം അടക്കാനായില്ല.

“ശ്രുതി വിട്… അവളെ അറിയാലോ…! അവള് നിന്നെ പീരികേറ്റാനായി തന്നെ കേപ്പിക്കണതാ..”, ശ്രീലക്ഷ്മി ഇടപെട്ട് പ്രശ്നം തീർക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

“സൈലെൻസ്…”, ശബ്ദം കൂടിയതും രേഷ്മ ചേച്ചിയുടെ അലർച്ച അവിടെ മാറ്റൊലിയായി മുഴങ്ങി. അത് കേട്ടതും ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് തന്നെ മുഴുവൻ ക്ലാസ്സും മൊട്ടു സൂചി വീണാൽ കേൾക്കുന്ന അത്രയും നിശബ്ദതയിലേക്ക് വഴിമാറി.