വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 7 [വെറും മനോഹരൻ] Climax] 459

രാത്രി… ചിരകിയ തേങ്ങയുമായി, റോഷൻ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു…

“ഇവിടെ വച്ചിട്ടുണ്ടേ, ചേച്ചി”, പാത്രം വക്കുന്നതിനൊപ്പം, അടുക്കളയിൽ പാചകം ചെയ്യുകയായിരുന്ന രേഷ്മ ചേച്ചിയോടായി അവൻ പറഞ്ഞു…

അതെ… നിക്സനും ഗുണ്ടകളും നാട് മൊത്തം തിരയവെ, അവരുടെ കണ്ണിൽപ്പെടാതെ ആ രാത്രി കഴിച്ചു കൂട്ടാൻ റോഷൻ തിരഞ്ഞെടുത്ത ഇടം രേഷ്മ ചേച്ചിയുടെ വീടായിരുന്നു… ഇരുവരുടെയും സുഹൃത്തുക്കളുടെ വീടുകളിൽ ഗുണ്ടകൾ മാറി മാറി കയറി ഇറങ്ങിയപ്പോൾ, ആ പഴയ ട്യൂഷൻ ക്ലാസ്സും, ടീച്ചറും അവരുടെ ചിന്തകൾക്ക് അതീതമായി മറയപ്പെട്ടു…

“മ്മ്”, റോഷന്റെ പറച്ചിലിന് ചേച്ചി മൂളിക്കൊടുത്തു… മുണ്ടും ബ്ലൗസ്സും അണിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന അവരുടെ നോട്ടം, അപ്പോൾ മുന്നിലെ പാത്രങ്ങളിലായിരുന്നു…

ചേച്ചിയുടെ മൂളലിൽ എന്തോ ഒരു പേടി ഒളിച്ചു കിടക്കുന്നത് പോലെ അവന് തോന്നി.. അവൻ അവരുടെ അരികിലേക്ക് ചെന്ന്, കളിയായി അവരെ പിന്നിൽ നിന്നും വട്ടം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

“എന്താ എന്റെ ടീച്ചറുടെ മുഖത്തൊരു ടെൻഷൻ…?”, തന്റെ കുട്ടനെ ചേച്ചിയുടെ ചന്തിപ്പാളികൾക്ക് ഇടയിലേക്ക് തള്ളുന്നതിനൊപ്പം, അവൻ അവരുടെ ചെവിയിൽ ശബ്ദം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു.

“ഒന്നുമില്ലെടാ…”, പാചകത്തിൽ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ട് ചേച്ചി മറുപടി പറഞ്ഞു…

“പിന്നെന്താ മുഖം ഇങ്ങനെ വാടി ഇരിക്കുന്നെ…?”, അവൻ ചേച്ചിയുടെ കവിളിൽ ഉമ്മ നൽകികൊണ്ട്‌ വീണ്ടും ആരാഞ്ഞു…

അവന്റെ സ്പർശനം ചേച്ചിയെ തളരിതയാക്കുന്നുണ്ടായിരിന്നു.. ആ സുഖം ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ അവർ പുറകോട്ടു ചാഞ്ഞ്, നിതംബം കുറെക്കൂടി അവന്റെ കുട്ടനോട് ചേർത്ത്‌ വച്ചു…

“അവൾടെ കാര്യം ആലോചിക്കുമ്പോ, എന്തോ… പേടി മാറുന്നില്ല…”, തന്റെ വട്ടം പിടിച്ചിരിക്കുന്ന അവന്റെ കൈകൾക്ക് മേലെ, കൈ അമർത്തിക്കൊണ്ട് ചേച്ചി പറഞ്ഞു…

റോഷൻ : “ചേച്ചി പേടിക്കണ്ടാ… ഇന്നത്തെ രാത്രി അവസാനിക്കുമ്പോ, എല്ലാം കലങ്ങി തെളിയും… പോരേ…?”

റോഷൻ മെല്ലെ ചേച്ചിയുടെ കഴുത്തിൽ നാവ് ഉരച്ചു, അവിടെ പറ്റിക്കിടന്നിരുന്ന വിയർപ്പ് തുള്ളികൾ ഓരോന്നായി നക്കിയെടുക്കാൻ തുടങ്ങി.

“മ്മ്…”, ആ സുഖം ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട്, ചേച്ചി മൂളി…

റോഷൻ അവന്റെ കൈ ചേച്ചിയുടെ വയറിലൂടെ മുകളിലോട്ട് ഉരച്ചു, ചേച്ചിയുടെ മുലകളിൽ മെല്ലെ തലോടാൻ തുടങ്ങി…

“ഡാ… വേണ്ടാ… ശ്രീലക്ഷ്മി അപ്പുറത്തുണ്ട്…”, കഴുത്ത് പിന്നിലോട്ടു വളച്ചു, അവന്റെ തോളിലേക്ക് തല ചായ്ക്കുന്നതിനൊപ്പം ചേച്ചി മുരണ്ടു…