വർഷയുടെ വസന്തങ്ങൾ 1 [ആദിദേവ്] 388

“ആഹ്ഹ. ആാാാാാ.. ആഹാാാ.ഹൂയ്യോ.”

ഊറി ഊറി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ വീട്ടിലേക്കോടി.

**********

അന്നൊരു ശനിയാഴ്ചയായിരുന്നു..

മൃദുല അതിരാവിലെ തന്നെ എഴുന്നേറ്റ് പ്രഭാത കൃത്യങ്ങളെല്ലാം കഴിഞ്ഞു. ഒരു കറുത്ത നിറത്തിലുള്ള ചുരിദാറും ധരിച്ച് അടുക്കളയിൽ രാവിലത്തെ കാപ്പി തയാറാക്കി. ആഹാരം എടുത്ത് ഡെയിനിങ് ടേബിളിൽ വച്ച് മുറ്റത്തിറങ്ങി പത്രം എടുത്ത് അകത്തേക്ക് പോകാൻ തിരിഞ്ഞപ്പോൾ,

ഉറക്കെ ഹോൺ അടിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു കാർ ഗേറ്റിനു മുന്നിൽ വന്ന് നിന്നു. മൃദുല ചെന്ന് ഗേറ്റ് തുറന്ന് സൈഡിലേക്ക് മാറി നിന്നു.

കാർ മുറ്റത്തു കൂടി കയറി പോർച്ചിൽ നിർത്തി. കാർ തുറന്ന് അയാൾ ഇറങ്ങി..

“വിശ്വനാഥൻ”

മൃദുലയുടെ കണ്ണും മനസും ഒരു പോലെ തിളങ്ങി. അയാളുടെയും ഭാവം മറിച്ചല്ലായിരുന്നു.. അവളെ നോക്കി വിശ്വൻ കണ്ണിറുക്കി..

“അവനില്ലേടി?”

“ഇല്ല.”

“നീയെന്തു ചെയ്യുവായിരുന്നു?”

“കാപ്പി കുടിക്കാൻ തുടങ്ങു വാരുന്നു.”

“അങ്കിൾ കയറി ഇരിക്ക്.”

വിശ്വൻ വീടിനുള്ളിലേക്ക് കയറി.ഹാളിൽ സോഫയിൽ വന്നിരുന്നു.

“അങ്കിളേ, ഞാൻ കാപ്പിയെടുക്കാം” അവൾ തിരിഞ്ഞ് അയാൾ കാണുന്നതിനായി കുണ്ടി ഇളക്കി നടന്നു.

ഇളകിയാടുന്ന കുണ്ടിയിലേക്ക് നോക്കി വിശ്വൻ കുണ്ണത്തല വിറപ്പിച്ചു. ഇളം കുണ്ടികൾ വെട്ടി വെട്ടി അനങ്ങുന്നത് അയാളെ കമപ്രാന്തനാക്കി. അയാൾ മുണ്ടിനു മുകളിലൂടെ മകുടം ഞെരിച്ചു.

ടേബിളിൽ നിന്നും അവൾ ഒരു കപ്പ് കാപ്പി എടുത്ത് കൊടുത്തു, അയാൾ അത് കുടിച്ചു കൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞു.

“ഞാനും വത്സലയമ്മയും എറണാകുളത്തിന് പോകുവാ, അവൾക്കു വലിവിൻ്റെ അസുഖങ്ങൾ ഉള്ളത് കൊണ്ട് നീയും കൂടെ ഒന്ന് വരണം.”