വശീകരണ മന്ത്രം 12 [ചാണക്യൻ] 561

ഇപ്പൊ രാധിക മീനാക്ഷിയ്ക്ക് ആയിരുന്നില്ല പ്രാമുഖ്യം കൊടുത്തിരുന്നത്.

ഭാവിയിലുണ്ടാകുവാൻ പോകുന്ന അനന്തുവുമായുള്ള രതി സംസർഗ്ഗത്തിനായിരുന്നു.

അവളുടെ ഉടലിലെ ഓരോ അണുവും അതിനു വേണ്ടി ആഗ്രഹിച്ചു.

കുളപ്പടവിൽ അനന്തുവിന് അഭിമുഖമായി ഇരിക്കുമ്പോഴും അവൾക്ക് അൽപം പരിഭ്രമം തോന്നി.

എങ്കിലും അനന്തുവിനെ എങ്ങനെയും വശത്താക്കുക എന്നത് തന്നെയായിരുന്നു അവളുടെ ഗൂഢ ലക്ഷ്യം.

അവളുടെ അച്ഛൻ ദുർമന്ത്രവാദിയായ കുലശേഖരൻ ദാനമായി നൽകിയ ആ മന്ത്രസിദ്ധി, വശീകരണ മന്ത്രം അനന്തുവിന് മേൽ പ്രയോഗിക്കാൻ അവൾ മനസാലെ തയാറായി.

ആ മന്തം അവൾ മനസിൽ ഒരു തവണ ഉരുവിട്ടു കൊണ്ടിരുന്നു.

“എന്തു രസാല്ലെ അനന്തു ഇവിടൊക്കെ കാണാൻ ”

അനന്തുവിനെ മുഷിപ്പിക്കാതിരിക്കാൻ അവൾ പരമാവധി ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്.

“നാട്ടും പുറമല്ലേ അപ്പൊ ആ ഭംഗിയൊക്കെ കാണുമല്ലോ ”

അനന്തു തന്റെ നാടിന്റെ ഭംഗിയിൽ വാചാലനായി.

“ഹ്മ്മ് എനിക്കും ഇവിടെ നിൽക്കാൻ കൊതിയുണ്ട്”

“എങ്കിൽ ഇവിടെ നിന്നോ ഞങ്ങൾക്കും സന്തോഷം ”

അനന്തു അവളെ നോക്കി ആർദ്രമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.

അവന്റെ ഓരോ നീക്കങ്ങളും ചലനങ്ങളും എല്ലാം രാധികയിലെ കാമവിത്തുകളെ മുളപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

“അനന്തു…..ഒരു നിമിഷം”

രാധിക ഉദ്വേഗത്തോടെ അവനെ വിളിച്ചു.

“എന്തോ… ”

ആ ഒരു വിളി കേട്ടതും അനന്തുവിന്റെ കണ്ണുകൾ രാധികയുടെ കരിമിഴികളിലേക്ക് പാറി വീണു.

അതു മതിയായിരുന്നു രാധികയ്ക്ക്.

അനന്തുവിന്റെ നീലകണ്ണുകളിലേക്ക് ഉറ്റു നോക്കികൊണ്ട് അവൾ ഹൃദ്ധിസ്ഥമാക്കിയ വശീകരണ മന്ത്രം പ്രയോഗിച്ചു.

കുലശേഖരൻ തന്റെ മകൾക്ക് സമ്മാനിച്ച ശക്തിയേറിയ വശീകരണ പ്രയോഗം.
.
.