വശീകരണ മന്ത്രം 12 [ചാണക്യൻ] 561

.
.
സർവ വശീകരണ മന്ത്രം ചൊല്ലി കഴിഞ്ഞതും രാധിക പതിയെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു നോക്കി.

അപ്പോഴും അനന്തുവിന്റെ കണ്ണുകൾ തന്നിലാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതും അവളിൽ സന്തോഷം ഇരട്ടിച്ചു.

അനന്തുവിന്റെ ഓരോ മാറ്റങ്ങൾ കാണുവാൻ അവളുടെ മനസ് തുടിച്ചു.

രാധിക വശ്യമായി പുഞ്ചിരി തൂകിയതും മറുപടിയായി ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകിക്കൊണ്ട് അനന്തു പരന്നു കിടക്കുന്ന കുളത്തിലേക്ക് കണ്ണുകൾ പായിച്ചു.

അനന്തു കാമവായ്പ്പോടെ തന്നെ ബലമായി കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നതും തന്നിലേക്ക് പടർന്നു കയറുന്നതും അവൾ സ്വപ്നം കണ്ടു തുടങ്ങി.

തന്നെ ഇറുകെ പുണർന്നു ആ പൗരുഷം തന്നിലേക്ക് കുത്തിയിറക്കി വന്യമായ വികാരത്തോടെ ഭോഗിക്കണമെന്ന് അവൾ ആശിച്ചു.

അതു ഓർക്കുമ്പോൾ തന്നെ അവൾക്ക് ശരീരമാകെ തരിപ്പ് കയറുന്ന പോലെ തോന്നി.

ഒപ്പം തുടയിടുക്കിൽ ചെറിയൊരു നനവും.

മുൻപാരിക്കലും തോന്നിയിട്ടില്ലാത്ത വിധം കാമം ഇപ്പൊ തന്നെ കീഴ്പ്പെടുത്തി കളഞ്ഞതിൽ രാധിക അമ്പരന്നു.

അനന്തുവിനെ കാണുന്തോറും അതിനുള്ള ആസക്തി അവൾക്ക് കൂടി കൂടി വന്നു.

പക്ഷെ ഇപ്പോഴും അനന്തുവിന്റെ കണ്ണുകൾ ആ ജലാശയത്തിൽ തന്നെയാണ്.

അവൻ എന്തൊക്കെയോയോ ആലോചിച്ചു കൂട്ടുന്ന പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.

സാധാരണ മന്ത്രം ചൊല്ലി കഴിയുമ്പോൾ പുരുഷന്മാര്ക്ക് ഉണ്ടാകുന്ന മാറ്റങ്ങൾ അനന്തുവിൽ കാണുന്നില്ല.

മാത്രമല്ല അവൻ പഴയ പോലെ തന്നെ കൂസലേതു മന്യേ ഇരിക്കുന്നു.

അതു നിരീക്ഷിച്ചപ്പോഴേക്കും രാധികയ്ക്ക് നിരാശ തോന്നി.

ആദ്യമായിട്ടായിരുന്നു അവൾക്ക് ഇങ്ങനൊരു അനുഭവം.

“രാധികേ……..”

അനന്തു അവളെ നീട്ടി വിളിച്ചു.

ആ വിളി കേട്ടതും പ്രതീക്ഷ നുരയുന്ന കണ്ണുകളോടെ അവൾ അവനെ ഉറ്റു നോക്കി.

“എന്താ അനന്തു?”

“ഞാനെന്ന അങ്ങോട്ട് പോകട്ടെ…………………….. അവിടെ അഞ്ജലി ഒറ്റക്കേയുള്ളൂ……………………………..ഇവിടം കണ്ടു കഴിഞ്ഞിട്ട് സമയം പോലെ രാധിക അങ്ങോട്ട് വന്നാൽ മതി”

അനന്തുവിന്റെ പറച്ചിൽ കേട്ട് രാധികയ്ക്ക് കിളി പോയ പോലെയിരുന്നു.

അവൾ ഒന്നും മനസിലാവാതെ അവനെ തുറിച്ചു നോക്കി.