വശീകരണ മന്ത്രം 14 [ചാണക്യൻ] 511

ഒരേ സമയം പുകയിൽ വിരാജിക്കുന്ന ഒരു ദുർ ഭൂതം ആയിരുന്നു അത്‌.

അതിനു തന്റെ രൂപം വലുതാക്കാനും ചെറുതാക്കാനും സാധിക്കുമായിരുന്നു.

തനിക് മുന്നിൽ തന്റെ ആജ്ഞ അനുസരിക്കാൻ തയാറായി നിക്കുന്ന അടിമയെ കുലശേഖരൻ തുറിച്ചു നോക്കി.

ഹേയ് ദുർഭൂതമേ….. ഇതാ നിനക്കുള്ള ബലി….. നിന്റെ ദാഹവും വിശപ്പും ശമിപ്പിച്ചാലും

തനിക് അരികിലിരിക്കുന്ന കന്യകയിലേക്ക് അയാൾ വിരൽ ചൂണ്ടി.

ആ ദുർ ഭൂതത്തിന്റെ ദൃഷ്ടി വികാര വായ്പ്പോടെ പുളയുന്ന കന്യകയിലേക്ക് നീണ്ടു.

കറുത്ത പുക പടലം പോലെ പതിയെ അത്‌ ആ കന്യകയ്ക്ക് നേരെ പടർന്നു വന്നു.

ശേഷം ആ ദുർ ഭൂതം ആ കന്യകയെ പ്രാപിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.

വിവർണമായ രതി സുഖത്തിനു അടിമപ്പെട്ട അവൾ കിടന്നു പുളന്നു തുടങ്ങി.

അപശബ്ദങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിച്ചു.

തന്റെ ഇരയെ ആർത്തിയോടെ വിഴുങ്ങുന്ന ആ ദുർ ഭൂതത്തെ കുലശേഖരൻ ആനന്ദത്തോടെ നോക്കി നിന്നു.

വൈകാതെ രതി ചലനങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ട ഇരുവരും അതിൽ മതി മറന്നു ലയിച്ചു.

കൂടം കൊണ്ടു പ്രഹരമേൽക്കുന്ന വിധത്തിൽ അവളുടെ ഉടൽ വെട്ടി വിറച്ചു.

ഓരോ പ്രഹരമേൽക്കുമ്പോഴും അവളുടെ യോനിയിൽ നിന്നും ചോര വെളിയിലേക്ക് ചീന്തി.

അപ്പോഴും അവൾ കാമവേശത്താൽ പിടയുകയായിരുന്നു.

വശ്യ മന്ത്രം പ്രയോഗം അത്രമാത്രം അവളുടെ മനസിനെ കീഴ്പ്പെടുത്തിയിരുന്നു.

ആ കന്യകയെ ലൈംഗികമായി കീഴ്പ്പെടുത്തിയ ശേഷം ആ ദുർ ഭൂതം ജീവനോടെ അവളുടെ ഉടൽ പതിയെ ഭക്ഷിക്കുവാനായി തുടങ്ങി.

ചുടു ചോരയുടെ മണം അറയിലാകെ വ്യാപിച്ചു.

രക്തം പാനം ചെയ്യുന്ന ശബ്ദം അവിടെ മുഴങ്ങി.

ദുർഭൂതം തന്റെ ദാഹം ശമിച്ചതിന്റെ ആശ്വാസത്തിൽ ആയിരുന്നു.

ജീവനകന്ന കന്യകയുടെ ഉടൽ ദൂരേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ ശേഷം പതിയെ അത്‌ കുലശേഖരന് നേരെ തിരിഞ്ഞു.

കല്പിച്ചാലും യജമാനൻ….. എന്താണ് നാം അങ്ങേക്ക് വേണ്ടി ചെയ്യേണ്ടത്.?

ദുർഭൂതത്തിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട കുലശേഖരൻ സന്തോഷത്തോടെ മൊഴിഞ്ഞു.

ഈ ജീവ ഗണത്തിന്റെ അവകാശിയെ എനിക്ക് വേണം….. ജീവനോടെ

തറയിലെ പട്ടു തുണിയിൽ ഇരിക്കുന്ന ജീവ ഗണിതതെ ഒന്നു ചുഴിഞ്ഞ് നോക്കിയ ശേഷം അത്‌ അപ്രത്യക്ഷമായി. . . . . . ശങ്കരൻ മുത്തശ്ശൻ ഏൽപ്പിച്ച ദൗത്യവുമായി സഞ്ചരിക്കുകയായിരുന്നു അനന്തു.