ഏഹ്?
അതിനർത്ഥം വിനായകിന്റെ മുറിയിൽ ഒരു പെണ്ണുണ്ടെന്നാണോ?
അതെ!
ഇത് ആ ശബ്ദം തന്നെ!
ഈശ്വരാ! ആരാണ് ഇപ്പോൾ ഈ സമയത്ത് വിനുവിന്റെ മുറിയിൽ!
“വിനൂ!”
കതകിൽ ശക്തിയായി മുട്ടിക്കൊണ്ട് വസുന്ധര മുറി തുറന്നു.
“ആഹ് …ആ ..മമ്മി !”
വിറയുണ്ടോ അവന്റെ സ്വരത്തിൽ?
വസുന്ധര സംശയിച്ചു.
“കതക് തുറന്നെ! തുറക്ക്..”
“ആഹ് ..തുറക്കാം ..ഒരു മിനിറ്റ്!”
അവൻ അകത്ത് നിന്ന് പറഞ്ഞു.
ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം വിനായക് മുറി തുറന്നു.
വസുന്ധര മൂക്ക് വിടർത്തി ശ്വസിച്ചു.
അതേ മണം!
വിനായകിന്റെ ദേഹം മുഴുവൻ വിയർപ്പിൽ പുതഞ്ഞിരുന്നു.
അവൾ ചുറ്റും നോക്കി.
പിന്നെ കട്ടിലിന്റെ അടിയിലും ഷെൽഫിന്റെ പുറകിലുമൊക്കെ.
“മമ്മി എന്ത്ന്നാന്ന് ഈ തെരെയെണെ?”
“ആരാരുന്നെടാ മുറീല്?”
അവൾ അവന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു.
“ഏത് പെണ്ണാരുന്നെടാ?”
വിനായക് അന്ധാളിച്ചു.
“പെണ്ണോ?”
വായ് പൊളിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു.
“ഓഹ്! പെണ്ണ് പറയാം! ജാക്വിലിൻ ഫെർണാണ്ടസ് ! പിന്നെ ആലിയാ ഭട്ടും!”
“ഏഹ്? എന്ത്ന്ന്?”
“മമ്മീടെ ചെവിയ്ക്കെന്താ കേട് പറ്റിയോ? ഇത്രേം ഉറക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും കേൾക്കാണ്ടിരിക്കാൻ?”
“പിന്നെ ഞാൻ കേട്ട ഒച്ച ..അത് എന്തിന്റെയാ?”
ചോദ്യം കേട്ട് വിനായക് ചൂളി.
വസുന്ധരയുടെ കണ്ണുകൾ വിനായകിന്റെ വിരലുകളിലേക്ക് പോയി. ഭംഗിയുള്ള അവന്റെ നീണ്ട വിരലുകളിൽ കൊഴുത്ത പത നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു.
