വയനാട്ടിലെ കുഞ്ഞമ്മ 3 [Deepak] 446

പകൽ സമയത്ത് സൂര്യപ്രകാശം ഏറ്റു തിളച്ചു കിടന്ന പാറകളുടെ ചൂട് ഞങ്ങളുടെ ശരീരത്തേറ്റപ്പോൾ മലകയറുന്നതിനിടയിൽ ഞങ്ങൾ വിയർത്തു പോയിരുന്നു.

ഒടുവിൽ ഞങ്ങൾ  ഒരു വൃക്ഷ ചുവട്ടിൽ  ഇരിപ്പിടം കണ്ടുപിടിച്ച് അവിടെ ഇരുന്നു.

ഇളം ചൂടുള്ള കാറ്റ് ആ വൃക്ഷ ചുവട്ടിലും വീശിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

വൃക്ഷ ചുവട്ടിലെ പുൽത്തടിയിൽ ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും കിടന്നു.

ഞാൻ : സത്യം പറഞ്ഞാൽ നിനക്ക് ജന്മം തന്ന ആ മാതാപിതാക്കൾ എത്ര ഭാഗ്യവാന്മാരായിരിക്കും.

മേഴ്സി : അതെന്താ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്.

ഞാൻ: നിനക്ക് ദൈവം അതുപോലല്ലേ സൗന്ദര്യം വാരിക്കോരി തന്നിരിക്കുന്നത്.

മേഴ്സി: പോ, കൂടുതൽ കളിയാക്കണ്ട.

ഞാൻ അത്രയ്ക്കൊന്നുമില്ല.

ഞാൻ: അത്രയ്ക്കന്നല്ല അതിൽ കൂടുതൽ ഉണ്ട്. ഞാൻ പറഞ്ഞത് സത്യമാ.

മേഴ്സി: ഊം…. നല്ല കാര്യം തന്നെ. എന്നിട്ട്.

ഞാൻ : എന്നിട്ട് ഈ സൗന്ദര്യം എനിക്ക് ഇപ്പോൾ നന്നായിട്ടൊന്ന് ആസ്വദിക്കണം.

ഞാൻ അവളുടെ അരക്കട്ടിൽ കൂടി കയ്യിട്ടു പിടിച്ചു എന്നോട് അടുപ്പിച്ചു.

ഞാൻ: എനിക്ക് ഈ മാലാഖയെ തനിച്ചൊന്ന് ആസ്വദിക്കണം.

അത് കേട്ടപ്പോൾ അവളും എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

മേഴ്സി: ആസ്വദിച്ചോളൂ ഞാൻ വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.

ഞാൻ: എത്ര കുടിച്ചാലും മതിവരാത്ത, മടുക്കാത്ത ഒരു വീഞ്ഞാണ് നീ.

മേഴ്സി: കുഞ്ഞമ്മ എവിടെ കാത്തിരിക്കുകയായിരിക്കും. അവരെ ഒറ്റയ്ക്കല്ലേ ഉള്ളൂ.

ഞാൻ: നമ്മൾ തമ്മിൽ എവിടെ പോകുന്നതിനും എന്ത് ചെയ്യുന്നതിനും കുഞ്ഞമ്മയ്ക്ക് യാതൊരു എതിർപ്പുമില്ല. അതിൽ അവർക്ക് സന്തോഷം മാത്രമേയുള്ളൂ.

മേഴ്സി അതെനിക്കറിയാം പക്ഷേ ഞാൻ പറഞ്ഞത് അതുകൊണ്ടല്ല എത്രയൊക്കെ ആണെങ്കിലും കുഞ്ഞമ്മയെ നമ്മൾ അവിടെ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇട്ടിട്ടല്ലേ പോകുന്നത്.