വഴി തെറ്റിയ കാമുകൻ 12 [ചെകുത്താൻ] 942

എന്തായാലും നോക്കാം ശെരിയാവുമായിരിക്കും

ഷെബിത്തയും അളിയനും ഉള്ളതിനാൽ ഞാനും ഇത്തയും കുട്ടികളും ഹാളിൽ പാ വിരിച്ച് കിടന്നു മൂത്തിനെ ഏന്റെ കട്ടില്ലും കിടത്തി എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു നെഞ്ചിൽ തട്ടികൊണ്ട് കിടക്കുന്ന ഇത്തയേ നെഞ്ചിൽ ചേർത്തുപിടിച്ച് കിടന്നു ഉറങ്ങി

നൂറടി ഉയരത്തിൽ തീർത്ത സാത്താന്റെ വികൃത രൂപത്തിനു മുന്നിൽ കഴുത്തിലും മുൻ കാലുകൾക്ക് മീതെയും ഉണ്ടായ മുറിവുകളിൽ നിന്നും ചൊരിയുന്ന രക്തത്തെ വക വെക്കാതെ ചിനച്ചുകൊണ്ട് എഴുനേറ്റരികിലേക്ക് വരാൻ കിണഞ്ഞു ശ്രമിക്കുന്ന കർണൻ നിലത്തേക്ക് വീണു കൊണ്ടിരുന്നു “ഹ്രീ…” കുവ ഉച്ചത്തിൽചിനച്ചു കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു വരുന്നു “കുവാ… വേഗം…” എന്ന് പറഞ്ഞു കടിഞ്ഞാണിളക്കി സർവ്വ ശക്തിയോടെ കാറ്റ് പോലെ മുന്നോട്ട്കുതിക്കുന്ന കുവയുടെ വേഗത്തിൽ പൊടിമണ്ണ്ഉഴർന്നു പൊങ്ങി കുഞ്ചിരോമങ്ങൾ കൊടിപോലെ പാറി ഇടറിയ ശബ്ദത്തോടെ അവെളുറക്കെ “കുവാ…” “ഹ്രീ…” ചിനച്ചുകൊണ്ട് കുവ മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു. വരല്ലേ തിരിച്ചു പോ അവരെ തനിച്ചാക്കല്ലേ… എന്ന് അലറി പറയേ മുറിഞ്ഞ തൊണ്ടയിൽ നിന്നും രക്തം ചീറ്റിയതല്ലാതെ ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് വന്നില്ല ഏന്റെ പ്രാണനായവളുടെ ജീവനോർത്ത് അവളെ ഏൽപ്പിച്ചു പോന്ന ജീവനുകളെ ഓർത്ത് ഭയമെന്ന വികാരം ജീവിതത്തിലാദ്യമായി അതിന്റെ ഉച്ചസ്ഥായിയിൽ എന്നെ പുൽകി കൈയിലെ കറുത്ത രക്തം പുരണ്ട വാൾ നിലത്ത് കുത്തി ഒരു കയ്യാൽ രക്തം വാർനൊലിക്കുന്ന കഴുത്തിൽ അമർത്തി പിടിച്ച് മുഴുവൻ ശക്തിയും കൊടുത്ത് തളർന്ന ശരീരവുമായി എഴുനേറ്റ് നിന്നു കൺ പോളക്ക് മേൽ രക്തം ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നു എങ്ങും രക്തത്തിന്റെ ഗന്ധം സാത്താൻ രൂപത്തിനു ചുറ്റും ചലനമറ്റ് കിടക്കുന്ന വികൃത രൂപങ്ങളും പടയാളികളും പടത്തലവൻ മാരായ എനിക്കേറെ പ്രിയപ്പെട്ട ശിഷ്യരും കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു പോവുന്നു അവളോട് തിരിച്ചുപോവാനായി പറയാൻ ശബ്ദം പുറത്ത് വരുന്നില്ല വികൃത രൂപത്തിൽ തീർത്ത സാത്താന്റെ പ്രതിമക്ക് നേരെ മുഴുവൻ ശക്തിയിൽ വീശിയെറിഞ്ഞ വാളിന് നേരെ പറന്നു വന്ന കുന്തം വാളിനെ തട്ടി തെറിപ്പിച്ചു ഭലം നഷ്ടപെട്ട ശരീരം പുറകോട്ട് മലർന്നു വീഴേ കുവയുടെ പുറത്തുനിന്നും ചാടിയിറങ്ങിയ അവൾ ഓടി വരുന്നതിനിടെ അവളുടെ വലം കയ്യിലെ കറുത്ത രക്തം പുരണ്ട വാളിനെ നിലത്തേക്കിട്ടു നിലം പതിക്കും മുൻപ് വാവിട്ടു കരഞ്ഞുകൊണ്ടവൾ രക്തത്തിൽ കുതിർന്ന എന്നെ താങ്ങി കിടത്തി തല എടുത്ത് മടിയിലേക്ക് വെച്ച് ദേഹത്തെ അമ്പുകളോരോന്നായി പറിക്കുമ്പോഴും അലറി കരയുന്ന അവളിൽ നിന്നും കണ്ണുനീര് ഉറ്റി വീണുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു ചുറ്റുമുള്ള ശവങ്ങൾക്ക് നടുവിലിരിക്കുന്ന കറുത്ത രക്തം പുരണ്ട തൂവെള്ള വസ്ത്രമണിഞ്ഞ അവളെന്നെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തുപിടിച്ചു പണിപ്പെട്ടു തുറന്നു പിടിച്ച മിഴി അവളുടെ കരയുന്ന മിഴികളിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു അവളുടെ കണ്ണുനീര് തുടക്കാനായി പാതി ഉയർത്തിയ കൈ നിലത്തേക്ക് വീണു “തനിച്ചാക്കി പോവല്ലേ…” അവളുച്ചത്തിൽ വിലപിച്ചു അകലെ നിന്നും വന്ന അമ്പുകൾ കുനിഞ്ഞിരിക്കുന്ന അവളുടെ മുതുകിൽ തറച്ചു കയറി നിലത്തുനിന്നും വാളെടുത്തുകൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റ് തിരിഞ്ഞു നിന്ന അവൾ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് എന്റെ നേരെ വരുന്ന അമ്പുകൾ വെട്ടിമാറ്റി അവളുടെ വായിൽ നിന്നും രക്തം ഒലിച്ചിറങ്ങി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളുമായി അവളെന്നിലേക് നോക്കി വാൾ വീശേ തളർന്ന അവളുടെ വേഗം കുറഞ്ഞു അമ്പുകൾക്കിടയിൽ പറന്നുവന്ന കുന്തം അവളുടെ നെഞ്ചിൽ തറച്ചു ഇടം കൈ കൊണ്ട് കുന്തം വലിച്ചൂരി അവളെന്റെ മേലേക്ക് കിടന്നു അറ്റുപ്പോയ തൊണ്ടയിൽ നിന്നും ശബ്ദം പുറത്ത് വരാതെ നിൽക്കെ അവളുടെ മുതുകിലായി മഴതുള്ളി കണക്കെ അമ്പുകൾ വന്നു പതിച്ചു അവൾ തല പൊക്കി കണ്ണിലേക്കു നോക്കി “നീയാണെന്റെ പ്രാണൻ… ഞാനുള്ളകാലം കഴിഞ്ഞും നീ വേണം…” രക്‌തമൊലിച്ചിറങ്ങുന്ന ചുണ്ടുകളിൽ നിന്നും ഉതിർന്നു വീഴുന്ന വാക്കുകളെനെ കീറി മുറിക്കേ അവളെന്റെ ചുണ്ടിലേക്ക് ചുണ്ട് ചേർത്തു മുതുകിൽ വലിയ അമ്പ് വന്ന് പതിച്ചതും അവളെന്റെ ചുണ്ടിൽ അമർത്തി ഉമ്മവെച്ചു തല ഉയർത്തി ഏന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുന്ന അവളുടെ മുഖത്ത് അവളുടെ ജീവൻ പോവും വരെ അവളെനെ സംരക്ഷിക്കും നിശ്ചയ ദാർഢ്യവും അതിന് കഴിയുമെന്ന ഉറപ്പിൽ വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ കണുകൾ കൂമ്പി അടയെ അവളെന്റെ ചുണ്ടുകളെ ചുണ്ട് ചേർത്തു നുണഞ്ഞു രക്തം മണക്കുന്ന മരണ ഓളം നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന പടക്കളത്തിൽ ഏന്റെ ചുണ്ട് നുകരുന്ന അവളെ ചേർത്തു പിടിക്കാൻ ശക്തിയില്ലാത്ത കൈകളോടെ ജീവ ചവമായി കിടക്കെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു അവളുടെ തൊണ്ടയിലൂടെ കടന്നുവന്ന കുന്തം ഏന്റെ തൊണ്ടയിലേക്ക് കുത്തി ഇറങ്ങി