വെടികളുടെ നാട് 1 [നിള] 347

“അതേന്നേ നല്ലൊരു ജേഴ്സി…… എന്തായാലും നിങ്ങള് കുപ്പിയൊന്നും വാങ്ങിക്കണ്ട എല്ലാം ഇവിടൊണ്ട്…….”

“അല്ലേലും ഇവളൂമാരെ വണ്ടീലിരുത്തി ഒന്നും വാങ്ങിക്കാനൊന്നും പറ്റില്ല.ഡ്രൈവറെ ഇന്ന് വിളിച്ചതുമില്ല…….”

“അവനൊന്നും വേണ്ടന്നേ നമുക്ക് രണ്ടുദിവസം ഇവിടെ അടിച്ചുപൊളിക്കാം……”
“അത് ഞാനും ആലോചിച്ച്…….”

“എവിടെത്തി സാഹിബേ……”
“ഒരു അരമണിക്കൂറ്…….”

“ഉം ഞാനെന്നാ ഒരാടിനെ അറക്കാം……”
“കറുത്തത് മതി കേട്ടോടാ……നമുക്ക് ചുട്ട് തിന്നാം……”

“ശരി പെട്ടെന്ന് വാ…..”

“എണീക്കെടീ…….” നെഞ്ചിലേക്ക് ഒരാർത്തനാദത്തോടെ തളർന്നുവീണ ഇന്ദിരയോട് ഫോൺ കട്ടുചെയ്ത് തോമാച്ചൻ പറഞ്ഞു.അവൾ എണീറ്റ് തളർച്ചയോടെ സെറ്റിയിലിരുന്നു.
“വാടാ അവരെത്താറായി…….” തോമാച്ചൻ എണീറ്റ് ലുങ്കിയുടുത്തു.അയാളുടെ പെരുംകുണ്ണ കമ്പിയായി നിൽക്കുന്നുണ്ട്.

“അച്ചായനിതുവരെ പാലുപോയില്ലേ…….” ചന്ദ്രൻ ആടിയാടി എണീറ്റുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഇല്ലെടാ…….” അയാൾ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.അവർ പിന്നാമ്പുറത്തേക്ക് നടന്ന്‌ ആട്ടിൻകൂട്ടിൻനിന്നും നല്ലൊരു കറുത്ത മുട്ടനാടിനെ പിടിച്ചിറക്കി.തോമാച്ചൻ ആടിനെ അറുത്ത് ചോരപോകാൻ കിടത്തി.

“മൈര് ഇതിനൊരു പത്തുപതിനയ്യായിരമെങ്കിലും കിട്ടിയേനേ…….” ചന്ദ്രൻ പറഞ്ഞു.
“പോടാ മൈരേ…….” പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തോമാച്ചൻ ആടിനെ തലകീഴായി കെട്ടിത്തൂക്കി. അപ്പോഴേക്കും ഗേറ്റിൽ കാറിന്റെ ഹോൺ മുഴങ്ങി.

തോമാച്ചൻ ഗേറ്റിങ്കലേക്ക് നടന്നു.ചന്ദ്രൻ ആടിയാടി പിറകേയും.ഗേറ്റിന് മുന്നിൽ കറുത്ത ബീയെംഡബ്ലിയൂ കിടക്കുന്നുണ്ട്.തോമാച്ചൻ പുഞ്ചിരിയോടെ ഗേറ്റ് തുറന്നു.കാറ് തോമാച്ചൻ്റെ വീടിന് മുന്നിലേക്ക് കയറി.കാറിൽനിന്നും സുലൈമാൻ സാഹിബ് പുറത്തിറങ്ങി.