വീട് ഒരു കളിക്കളം 2 [Monu] 470

അജിത “ഞാനും ഫ്‌ളൈഷ് അടിച്ചിട്ടില്ല കേട്ടോ”.
ജയ “താങ്ക്സ് കൊച്ചേച്ചി”. അവൾ ഇറങ്ങി പുറത്തേക്ക് പോയി. അജിതേച്ചി വന്നു എന്നെ പിടിച്ചു എഴുനേൽപ്പിച്ചു. ചേച്ചിയുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും വിയർപ്പ് നാറ്റം എന്റെ മൂക്കിലേക്ക് കയറി. ഞാൻ ഒരു കൈ ചേച്ചിയുടെ അരയിൽ ചുറ്റി പിടിച്ചു. ഞങ്ങൾ മുറിയുടെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
അജിത “ഇന്നലെ കുളിച്ചിട്ടില്ല മോനേ. വെള്ളം ഇല്ലായിരുന്നു. നാറ്റം ഉണ്ടോ എനിക്ക്.?
ഞാൻ “നാറ്റം ഉണ്ട്” അത്‌ കേട്ടു ചേച്ചിയുടെ മുഖം വാടി.
“പക്ഷെ എനിക്ക് ആ നാറ്റം ഭയങ്കര ഇഷ്ട്ടമാണ്”. ചേച്ചിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു. ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ അരയിൽ നിന്നും എന്റെ കൈ തെന്നി ചേച്ചിയുടെ ചന്തിയിൽ എത്തി. ഞാൻ പെട്ടന്ന് കൈ പിൻവലിക്കാൻ നോക്കി. അപ്പോൾ ചേച്ചി തടഞ്ഞു.
അജിത “അത്‌ അവിടെ ഇരുന്നോട്ടെ. നിന്റെ കയ്യിൽ കടിക്കില്ല അത്‌. ഞാൻ കൈ ചേച്ചിയും പൂ മേത്ത പോലുള്ള ചന്തിയിൽ തന്നെ വെച്ചു.
ഞാൻ “കൊച്ചേച്ചി എനിക്കിപ്പോൾ നടക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്. ഇന്ന് പോയി പ്ലാസ്റ്റർ എടുക്കാമായിരുന്നു.
അജിത “എനിക്കറിയില്ല, നിനക്ക് എന്ത് വേണമെങ്കിലും അമ്മയോട് ചോദിക്ക്”.
ഞങ്ങൾ ഹാളിൽ എത്തി. ജയ കഴിച്ചു കഴിയാറായി. ഞാനും അവിടെ ഇരുന്നു. എല്ലാരും കഴിക്കാനായി വന്നിരുന്നു.

അമ്മ “എന്താ ഇവന്റെ മുഖത്തു ഒരു ക്ഷീണം!?
അജിത “എന്നോട് അല്ല ജയയോട് ചോദിക്ക് അവളുടെ കൂടെ ആയിരുന്നു അവൻ.
ഞാൻ “എനിക്ക് ക്ഷീണം ഒന്നുമില്ല.”
സുനിത “പക്ഷെ അമ്മ പറഞ്ഞ പോലെ മുഖത്തു നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ട്. കഴിച്ചിട്ട് പോയി കിടക്കാൻ നോക്ക്”.
ജയ കഴിച്ചു അവൾ പോയി. അമ്മയും വല്യേച്ചിയും അടുക്കളയിലേക് പോയി. സുനിതെച്ചി എന്നെ എന്റെ റൂമിൽ കൊണ്ടിരുത്തി.
സുനിത “അവൾ മൊത്തം ഊറ്റി കുടിച്ചു അല്ലേ. ഇനി വല്ലതും ബാക്കി ഉണ്ടോ?”
ഞാൻ “എന്ത്”
സുനിത “ഹോ,,, കൊച്ചു പെൺപിള്ളേർക്ക് മാത്രമേ കൊടുക്കോളായിരിക്കും ഞാൻ വയസ്സ് ആയില്ലേ”.
ഞാൻ “ചേച്ചി എന്താ ഈ പറയുന്നത്. എനിക്ക് ഒന്നും മനസിലാവുന്നില്ല”.
സുനിത “എല്ലാം വഴിയേ മനസിലാകും.”. അതും പറഞ്ഞു ചേച്ചി പുറത്തേക്ക് പോയി. അങ്ങനെ വൈകുന്നേരം ആയി. ജയ എത്തി. അവൾ നേരെ എന്റെ റൂമിൽ എത്തി. ഞാൻ കട്ടിലിൽ കിടക്കുകയായിരുന്നു.
ജയ “ഏട്ടാ ഞാൻ എത്തി”.
ഞാൻ “ഹാവൂ, ഞാൻ ബോർ അടിച്ച് മരിച്ചു”.
ജയ “ചേച്ചിമാർ ആരും വന്നില്ലേ”
ഞാൻ “ഇല്ല”.
ജയ “ഏട്ടൻ അവരോടു എന്തിനാ അകലം പാലിക്കുന്നത്. ബഹുമാനം വേണം പക്ഷെ ഇത്രക്ക് വേണ്ട. എന്നെ കാണുന്ന പോലെ തന്നെ അവരെയും കാണണം”.
ഞാൻ “നിന്നെ കാണുന്ന പോലെ എന്ന് പറയുമ്പോൾ”.
ജയ “അതേ, അത്‌ തന്നെ. ചേച്ചിമാർക്കും ഉണ്ട് ആഗ്രഹങ്ങൾ. ഏട്ടനാണ് എല്ലാർക്കും ഉള്ള ഏക ആശ്വാസം. എല്ലാം ഞാൻ വഴിയേ പറയാം. ആദ്യം ഞാൻ ഈ ഡ്രസ്സ്‌ ഓക്കേ ഒന്ന് മാറട്ടെ”.