വീണ്ടുമൊരു വസന്തം 2 [സ്പൾബർ] 2715

സീത ഒരു കാല് നിലത്തും മറ്റേ കാല് കിടക്കയിലും വെച്ച് പൂറ് പൊളിച്ച് നിൽക്കുകയാണ്. പൂറ്റിൽ നിന്നും ഇറ്റിറ്റായി മദജലം കിടക്കയിലേക്ക് വീഴുന്നുണ്ട്.

പെട്ടെന്ന് രാജൻ കണ്ണ് തുറന്നു.
സീതയുടെ മുഖത്തേക്കവനൊന്ന് നോക്കി.

“ നീയിവിടെ ഇരിക്ക്..”

സീത വിരിഞ്ഞ ചന്തികൾ കിടക്കയിലേക്കമർത്തി.രണ്ട് ഭാഗത്തേക്കും അത് ഒഴുകിപ്പരന്നു.

“മോളേ.. എന്റെ അവസ്ഥ നിനക്കറിയാലോ.. എനിക്കൊന്നിനും ഇനി കഴിയില്ല.. നിനക്കൊന്ന് നക്കിത്തരാൻ പോലും എനിക്കിപ്പോ താൽപര്യമില്ല..അത് കൊണ്ട് ഏട്ടൻ ഒരു കാര്യം പറയാം.. എന്റെ മോളത് അനുസരിക്കണം..”

രാജൻ പതറിപ്പതറി പറഞ്ഞു.

തന്റെ സമയമായെന്ന് സീതക്ക് മനസിലായി.. ഇതിനാണ് ഇത്ര സമയം കാത്തിരുന്നത്. രാജേട്ടൻ ഇങ്ങോട്ട് പറയണം.. ഇനി ബാക്കി താനേറ്റു.

“ എന്താ രാജേട്ടാ… ?”

നിഷ്കളങ്കമായി സീത ചോദിച്ചു.

“ അത്…. മറ്റൊന്നും നീ വിചാരിക്കണ്ട.. നിന്റെ ഒരു സുഖവും ഞാനായിട്ട് കളയുന്നില്ല.. എനിക്ക് പറ്റില്ലെന്നേയുളളൂ.. കഴിവുള്ള ആണുങ്ങൾ ധാരാളം നമ്മുടെ നാട്ടിലുണ്ട്..അതിൽ നിനക്ക് പറ്റിയൊരാളെ നീ കണ്ടെത്തിക്കോ… എനിക്കൊരു പ്രശ്നവുമില്ല.. എനിക്ക് സന്തോഷമേയുള്ളൂ.. എനിക്ക് വേണ്ടി നിന്റെ സുഖവും സന്തോഷവുമൊന്നും വേണ്ടെന്ന് വെക്കരുത്…”

രാജൻ അത് പറഞ്ഞ് സീതയുടെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് നോക്കി. ഒരു പൊട്ടിത്തെറിയൊന്നുമില്ലെങ്കിലും, ഒരു ദേഷ്യപ്പെടൽ അവൻ പ്രതീക്ഷിച്ചതാണ്.

എന്നാൽ അതൊന്നുമുണ്ടായില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, സീതയുടെ മുഖം പൂ പോലെ വിടരുന്നതാണവൻ കണ്ടത്.

“എന്റെ രാജേട്ടാ എത്ര കാലമായി ഞാനതിന് കൊതിക്കുന്നെന്നോ… എങ്ങിനെയിത് രാജേട്ടനോട് പറയും എന്നോർത്താ ഞാനിരുന്നത്..
ഏട്ടനറിയാലോ, പൂറ്റിലും, കൂതിയിലും അടിച്ച് പതപ്പിക്കാതെ എനിക്കുറങ്ങാൻ കഴിയൂലെന്ന്… ?
എത്ര നാളായി ഏട്ടാ ഞാൻ ശരിക്കൊന്ന് ഉറങ്ങിയിട്ട്.. ഞാനൊരാളെ കണ്ടെത്തിയാൽ ഏട്ടന് ഒരു പ്രശ്നവുമില്ലേ… ?”