വീണ്ടുമൊരു വസന്തം 3 [സ്പൾബർ] 715

രാജൻ ഓട്ടോ മുറ്റത്തൊതുക്കി, രണ്ട് കയ്യിലും ഓരോ കവറുകളുമായി അകത്തേക്ക് കയറി വന്നു.

സീത ചെന്ന് കവറുകൾ വാങ്ങി ടേബിളിൽ വെച്ചു.

“ രാജേട്ടനിരിക്ക് ഞാൻ ചായയെടുക്കാം..”

അടുക്കളയിലേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങിയ സീതയോടെ രാജൻ പറഞ്ഞു.

“ചായ ഇപ്പോ വേണ്ടെടീ.. നീയിങ്ങ് വാ.. ഇവിടെ എന്റടുത്തിരിക്ക്…”

സ്നേഹത്തോടെയുള്ള പറച്ചിൽ കേട്ട് സീതയൊന്നമ്പരന്നു.
കുറച്ച് കാലമായി,പേടിയോടെയും, അൽപം അകൽച്ചയോടെയുമാണ് തന്നോടെന്തെങ്കിലും മിണ്ടാറ്..

സീത സന്തോഷത്തോടെ സോഫയിലിരിക്കുന്ന ഭർത്താവിനോട് ചേർന്നിരുന്നു.

“ ആ കവറിലെന്താണെന്ന് നിനക്ക് മനസിലായോ..?”

അൻവർ കൊടുത്ത മന്തിയുടെ കവർ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച് രാജൻ ചോദിച്ചു.

സീതക്കതെന്താണെന്ന് മനസിലായില്ല.

“ അത് നിനക്കുള്ള കുറച്ച് കുഴിമന്തിയാ…”

“ എന്തിനാ രാജേട്ടാ അത് വാങ്ങിയേ..?അത് കഴിക്കരുതെന്ന് പറഞ്ഞതല്ലേ… ?”

അത് കേട്ട് രാജനൊന്ന് ചിരിച്ചു.

“ഇത് എനിക്ക് കഴിക്കാനുള്ളതല്ലെടീ.. നിനക്കുള്ളതാ..ഇത് വാങ്ങിയതും ഞാനല്ല..”

കള്ളച്ചിരിയോടെയാണ് രാജനത് പറഞ്ഞത്.

“രാജേട്ടൻ വാങ്ങിയതല്ലേ..?
പിന്നാരാ വാങ്ങിത്തന്നത്… ?”

സംശയത്തോടെ സീത ചോദിച്ചു.

“അത് നിനക്ക് തരാനായി അൻവർ തന്നതാ..’”

അത് പറഞ്ഞ് രാജൻ, സീതയുടെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് നോക്കി.
അവളുടെ മുഖം പൂ പോലെ വിടരുന്നതും, കണ്ണുകൾ കാമത്താൽ തിളങ്ങുന്നതും അവൻ കണ്ടു.

“ ഇക്ക തന്നതോ…?
അതെന്തിനാ ഇക്ക തന്നത്..?”

രാജൻ, അവളുടെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി.

“ അൻവർ ഇന്നെന്നെ കണ്ടിരിന്നു..ഞങ്ങൾ കാര്യങ്ങളെല്ലാം സംസാരിച്ചു… എനിക്ക് സന്തോഷമായെടീ മോളേ… നീയീ കാര്യം എന്നോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ ഞാനാഗ്രഹിച്ചത് അവനെപ്പോലെയുള്ള ഒരാളെയാ…
എന്നാലും അവൻ പറഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയെടീ… നമ്മുടെ സുനിത മോളുമായി…..”