വെള്ളിത്തിര 2 [കബനീനാഥ്] 169

“ ഒരു കാര്യം പറയാൻ മറന്നു…”

ചുരിദാറുകാരി ശ്രീനിവാസനെ നോക്കി..

“” പറഞ്ഞോളൂ… “

നേരിയ ഒരു പരിഭ്രമം ചുരിദാറുകാരിയുടെ മുഖത്ത് ശ്രീനിവാസൻ കണ്ടു..

ആദ്യം കണ്ട കൂസലില്ലായ്മയും ചിരിയൊട്ടിച്ചേർന്ന മുഖഭാവവും അവളിൽ അപ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…

ഒരകലം വിട്ടാണ് നിൽക്കുന്നത്…

ദാവണിക്കാരി അവിടെ ശ്രദ്ധിക്കാത്ത മട്ടിൽ മറ്റെങ്ങോ നോക്കിയാണ് നിൽക്കുന്നതും…

“” പറഞ്ഞില്ല………..””

ശ്രീനിവാസൻ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു..

“” സേ……….തു പറഞ്ഞു വിട്ടതാ…”

ചുരിദാറുകാരി ഒന്നു വിക്കി…

“” കുട്ടി കാര്യം പറയ്………. “

ചുരിദാറുകാരി ശ്രീനിവാസനെ ഒന്നു നോക്കി…

പിന്നെ മുഖം മാറ്റിക്കളഞ്ഞു…

“” സേതൂന് ഇയാളെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറയാൻ പറഞ്ഞു……”

ഒറ്റ വീർപ്പിന് പറഞ്ഞു തീർന്നതും ചുരിദാറുകാരി ദാവണിക്കാരിയുടെ കൈ പിടിച്ചു വലിച്ച് സ്ഥലം വിട്ടിരുന്നു…

ശ്രീനിവാസൻ ഒരു നിമിഷം അന്തിച്ചിരുന്നു…

കല്പാത്തിപ്പുഴയുടെ  കരയിൽ വീണ്ടും വർണ്ണ വിസ്മയങ്ങൾ ഒരുങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു…

പ്രകമ്പനമേറിയ ഒരു ഗുണ്ടായിരുന്നു ആദ്യം……….

പിന്നീടത് ആരോഹണക്രമത്തിലെന്നപോൽ ലോപിച്ചു വന്നു…

അല്ലെങ്കിൽ കാതും മനസ്സും അതുമായി താദാത്മ്യം പ്രാപിച്ചുവെന്നും പറയാം…

ഇടയ്ക്ക് ഒരു വർണ്ണക്കുട വിരിഞ്ഞു…

ആകാശവിതാനത്തിന്റെ അനന്തതയിൽ നൂലില്ലാപ്പട്ടം പോലെ അതങ്ങനെ ഒഴുകി നടന്നു…….

അടുത്ത് ,   തെങ്ങിൻ പൂക്കുല വിരിഞ്ഞു…

എട്ടു വശങ്ങളിലേക്കും മണൽച്ചേർന്ന അഗ്നിരേഖകൾ വിടർന്നു പാഞ്ഞു…

ഹൃദയം കുളിർത്ത്, മിനുസമാർന്ന കാലടിയിൽ മണലുരഞ്ഞ് ഇക്കിളിയാർന്ന അനുഭവം…