വേനൽ മഴ പോലെ [Smitha] 637

“മനുഷ്യര്‍ ആയി പിറന്നോര് ആരേലും നിന്‍റെ മമ്മിയെ നോക്കാതിരിക്കുമോ മോനെ?”

അയാളുടെ സ്വരത്തില്‍ വല്ലാത്ത ഒരു മാറ്റം ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.

“എനിക്ക് പത്ത് വയസ്സ് ഉള്ളപ്പഴാ ശ്രീചേച്ചിയെ ഈ വീട്ടിലേക്ക് മോഹന്‍ ചേട്ടന്‍ കല്യാണം കഴിച്ചു കൊണ്ട് വന്നെ…”

അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
പറയുന്നതിനോടൊപ്പം അയാളുടെ കൈ എന്‍റെ അരക്കെട്ടില്‍ കൂടുതല്‍ അമര്‍ന്നു.

“കല്യാണപ്പന്തലില്‍ വെച്ചാ ഞാന്‍ ആദ്യം കാണുന്നെ…ചേച്ചീടെ വീട്ടില്‍…അന്ന് ഒരു പത്ത് വയസ്സ് കാരന്‍റെ മനസ്സില്‍ എന്തോരം പ്രേമം ഉണ്ട്? കാമം ഉണ്ട്? ഒട്ടുമില്ല. നേരല്ലേ? കുഞ്ഞ് മനസ്സില്‍ അപ്പോള്‍ ഐസ് ക്രീം, മിട്ടായി ഇതൊക്കെയല്ലേ ആഗ്രഹങ്ങള്‍? പക്ഷെ ചേച്ചിയെ കണ്ട ആ നിമിഷം എനിക്കറിയില്ല എന്തോ ഒരു…”

അയാള്‍ നിര്‍ത്തി എന്നെ നോക്കി.
എന്നിട്ട് അയാള്‍ അരക്കെട്ടില്‍, മടിയില്‍ ഒന്ന് അമര്‍ത്തുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു.

“പിന്നെ ഞാന്‍ വളര്‍ന്നത് മുഴുവന്‍ ശ്രീചേച്ചിയെ കണ്ടാ…പടുത്തം ഒക്കെ നിര്‍ത്തിയത് ഇവിടെ പണിക്ക് വരാനാ ..പണിക്ക് വരുന്നത് ശ്രീചേച്ചിയെ കാണാനും…”

ഞാന്‍ അദ്ഭുതം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അയാളെ അവിശ്വസനീയതയോടെ നോക്കി.

“എനിക്ക് ഒരു ഇരുപത് വയസ്സായപ്പോള്‍…അതേ, പത്ത് കൊല്ലം മുമ്പ്, അന്നാ ലിസി എന്നെ ഇഷ്ട്ടപ്പെടുന്നെ..അതേ അവള് തന്നെ.. എനിക്ക് ഇഷ്ടമാകുമോ ഏതേലും പെണ്ണിനെ? കൊറേ കാലം അവളെന്‍റെ പൊറകെ നടന്നു…എല്ലാരും കരുതി എന്നെ അവള് തേച്ചിട്ട് പോയതാ എന്ന്…ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും ശ്രീചേച്ചിയെ സ്വപ്നോം കണ്ടു നടക്കുന്ന എനിക്കൊണ്ടോ ലോക രംഭ വന്നു തുണിയഴിച്ചു കാണിച്ചാലും ഇഷ്ടം വരൂ!”

എന്‍റെ അദ്ഭുതത്തിന് അതിരുണ്ടായിരുന്നില്ല.

“ശ്രീ ചേച്ചിയെ അതേ പോലെ വാര്‍ത്ത് വെച്ചിരിക്കുന്ന രൂപോം സൌന്ധര്യോം ആയതോണ്ടാ ഞാന്‍ മോനെയും ഇങ്ങനെ കണ്ണു മിഴിച്ച് നോക്കണേ…”

എന്‍റെ അരയില്‍ അമര്‍ത്തി അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
എന്തുകൊണ്ടോ എന്‍റെ കുണ്ണ അപ്പോള്‍ ഒന്നനങ്ങി അതൊക്കെ കേട്ടപ്പോള്‍. അയാള്‍ ഞങ്ങളുടെ ജോലിക്കാരന്‍ ആണെന്നോ അതൊരു കുറവ് ആണെന്നോ ഒന്നും അപ്പോള്‍ എനിക്ക് തോന്നിയില്ല.

The Author

smitha

ജബ് കിസി കേ ദില്‍ തരഫ് ജുക്നേ ലഗേ... ബാത്ത് ആകര്‍ ജുബാ തക് രുകനേ ലഗേ... ആംഖോ ആംഖോ മേ ഇകരാര് ഹോനേ ലഗേ... ബോല്‍ ദോ അഗര്‍ തുംഹേ പ്യാര് ഹോനേ ലഗേ...