സിമൂ…….

സിമോണയുടെ ” കഥ” കളിൽ എപ്പോഴും, വൈകിയെത്തുന്ന അല്ലെങ്കിൽ അവസാനമെത്തുന്ന ഒരു ” അതിഥി”യുടെ ഭാഗമാകും ” എനിക്ക് ”ഉള്ളത്. അതിനാൽതന്നെ ആ കുറിപ്പിനുള്ള ” മറു കുറുപ്പ്”ഉം പലപ്പോഴും അനിശ്ചിതത്തിലാകും.സാരമില്ല, എങ്കിലും ഇത്രയും ബുദ്ധിമുട്ടി 138 പേജിലൊക്കെ കഥയെഴുതുന്ന ഒരാൾക്ക്, അതിന് അർഹിക്കുന്ന നിലയിൽ ഒരു കുഞ്ഞു ആസ്വാദന ലിഖിതം മറുപടിയായി എഴുതി നൽകുക എന്ന് പറയുന്നത് എൻറെ ഒരു ചുമതലയായി കരുതി മാത്രം….” ഇത് കണ്ടാലും കണ്ടില്ലേലും….മറുപടി തന്നാലും, ഇല്ലേലും….” എപ്പോഴും എന്നപോലെ ഇക്കുറിയും കുറിക്കുന്നു. സ്വീകരണം അർഹിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും…. വർണ്ണമനോഹരമായ ” ഈ വിസ്‌മയകഥാപുസ്‌തക നിറക്കൂടിൻറെ” ” അലങ്കാരചുവർ” കോണിൽ ഒരു ” കൊച്ചു കുറിമാനചിത്ര”മായി ഇതും സ്‌ഥാനംപിടിച്ചോട്ടെ.ഇനി….

സിമൂസ്…ഇപ്പോൾ വരാറുണ്ടായിരുന്ന തൻ്റെ കഥകളിൽ പലതിനും ആസ്വാദനം ,ഹൃദയത്തിൽ നിന്നും കീബോർഡിലേക്ക് പറിച്ചു നടുമ്പോൾ… ” എന്തെഴുതണം” എന്നൊരു ” കൺഫ്യുഷൻ” എനിക്കങ്ങനെ വരുകയേയില്ലായിരുന്നു. സിമോണ എന്ന എഴുത്തുകാരിയെക്കുറിച്ചു ഒട്ടും മനസ്സിലാക്കുന്നതിന് മുൻപേ, രാഘവേട്ടൻറെ തൊഴുത്തിലെ കഥകൾ, ”സിമോണ” തുടങ്ങിയ കഥകൾ എഴുതി ഒരു തുടക്കക്കാരിയായി നീ നിൽക്കുമ്പോൾ…എന്തെഴുതണം ?…എന്ന് അന്നെനിക്ക് തോന്നിയ വികാരമാണ്, ഇതുവരെ നീ എഴുതി പടർന്നെത്തി, നമ്മൾ ഇത്രയം പരിചയം ആയ ശേഷവും എനിക്ക് ഇപ്പോൾ വീണ്ടും തന്നോട് തോന്നുന്ന പുതിയ ”കൺഫ്യൂഷൻ ട്രബിൾ ” !. ആദ്യത്തേത്, എങ്ങനെ ?…ഏത് കോണിൽ ?…ഏത് ഫോക്കസിൽ ?…നിന്ന് എഴുതണം ?…എന്ന ആശങ്ക ആയിരുന്നെങ്കിൽ…ഇപ്പോൾ അത്, ഒരുപക്ഷേ…ആഴവും പരപ്പും, കാറും കോളും നിറഞ്ഞു , ചുഴിയും നീർച്ചുഴിയും, തിരയേറ്റവും തിരയിറക്കവും…ഒക്കെയായി സംഭവബഹുലവും സംഘർഷജഡിലവുമായ ഒരു വലിയ മഹാസമുദ്രംപോലെ നീണ്ടു, പരന്നു… പടർന്നു 138 പേജിൽ മനംകവിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ” വേറൊരു ഒരുമ്പട്ടവൾ” എന്ന അതിബൃഹത് കഥയുടെ സുവർണ്ണ ചുരുളുകളിൽ എങ്ങനെ സധൈര്യം ” കത്തിവക്കും” എന്നുള്ള സന്ദേഹം ഓർത്തായിരിക്കാം.

സത്യത്തിൽ, ആദ്യം കഥ ഒന്നോടിച്ചുനോക്കാൻ വെറുതെ കൈയ്യിലെടുത്തപ്പോൾ….അതിൻറെ കട്ടിയും ഘനവും ആഴവും അന്ത്യവും ഒക്കെക്കണ്ട്,തുടക്കത്തിൽ തന്നെ ഒന്ന് അന്തംവിട്ടു.പിന്നെ, ഒന്ന് പകച്ചു, ഞെട്ടി, അന്ധാളിച്ചു. അതുകഴിഞ്ഞു…ശരിക്കും ഒന്ന് പ്രാകി….ഈ കുന്തം മുഴുവൻ മിനക്കെട്ടിരുന്നു വായിച്ചു തീർക്കണമല്ലോ ?…എന്നാലോചിച്ചു ആശങ്കയുണർത്തി, തലപുകഞ്ഞു. എങ്കിലും, വെറുതെ അലസമായി ഒന്നു തുടങ്ങിവച്ചു. പിന്നീടുള്ള യാത്ര തികച്ചും അവിശ്വസനീയമായിരുന്നു, അവർണ്ണനീയവും. ഒന്നിൽ നിന്നും മറ്റൊന്നിലേക്ക് അറിയാതെ കണ്ണും മനസ്സും ഒരുമിച്ചു നീങ്ങി. ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ കണ്ടു ദുർഘടം എന്ന് തോന്നിയ വനപാത…കല്ലും മുള്ളും മാർഗ്ഗതടസ്സങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലാത്ത, നീളെ പുല്ലുകൾ മാത്രം നിറഞ്ഞ പട്ടുപരവതാനി വിരിച്ചപോലുള്ള വഴിയിലൂടെയുള്ള ആയാസരഹിത ആമോദയാത്ര തന്നെയായിരുന്നു. ഓരോ താളും വായിച്ചു മറ്റൊന്ന് ഒന്നിലേക്ക് മുന്നേറാൻ താൻ വെട്ടിവെളുപ്പിച്ചു വെണ്ണക്കല്ലുപാകി മിനുസപ്പെടുത്തി ഇട്ടിരുന്ന വഴിത്താരകൾ ഓരോന്നും പിന്നിടുവാൻ പിന്നെ തീർത്തും മുഷിപ്പോ ?…അറപ്പോ ?…ഒന്നും ഒട്ടുംതന്നെ തൊട്ട് തലോടിയ പോലും ഇല്ലായിരുന്നു, എന്നതാണ് പിന്നത്തെ സത്യം !. അത്രക്ക്, കമ്പികൊടുമ്പിരിയോടെ… മുറ്റിനിന്ന ത്രില്ലിലും ആശയിലും, ആവേശത്തിലും ആസക്തിയോടെ ഓരോ വാക്കും വരിയും….ഖണ്ഡികയും താളുകളും വായിച്ചു, ആസ്വദിച്ചു ,അനുഭവിച്ചു,ഭാവനമെനഞ്ഞു,സ്വപ്നംകണ്ട് , വായനയുടെ സ്വർഗ്ഗലോകം പുൽകിടുവാൻ അക്ഷരങ്ങളിലൂടെ താൻ നെയ്തുകൂട്ടി മുന്നിൽ നിവർത്തിയിട്ട സ്വർണ്ണക്കമ്പാളം….എന്നെ പോലൊരാൾക്ക് പദയാത്രചെയ്‌തു മുന്നോട്ട് സഞ്ചരിച്ചു നീങ്ങാൻ സ്വർഗ്ഗീയാനന്ദം തന്നെ പ്രദാനം ചെയ്യുന്നതായിരുന്നു. 1 ൽ നിന്ന് തുടങ്ങി 138 ൽ അത് അനുഭവിച്ചു അവസാനിപ്പിക്കുവാൻ അതുകൊണ്ട് തന്നെ എനിക്ക് വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടുകളൊന്നും നേരിടേണ്ടിയും വന്നില്ല.

പക്ഷേ…നീ ഇക്കുറി, എല്ലാ പതിവ് രീതികളും പരിധികളും പരിമിതികളും കൈവിട്ട്, വളരെ പുതുമയേറിയതും വ്യത്യസ്തവും വൈവിദ്ധ്യവും എങ്കിലും…കുറച്ചു മൂർച്ചയേറിയതും സാഹസികവും തീവ്രവുമായ രംഗപഥത്തിലേക്കായിരുന്നു കൈവഴക്കം നിറഞ്ഞ തൂലികയുമായി കാലെടുത്തു വച്ചത്…എന്ന് ഞാൻ പറയും. നിത്യഅനുഷ്‌ടാനങ്ങളിൽ നിന്ന് വേറിട്ട ശൈലി ആയിരുന്നു ഇതിൽ ഞാൻ കണ്ട ശീലുകളിൽ പലതും. എന്നിരുന്നാലും, അതിൽനിന്നെല്ലാം യാതൊരു പരുക്കും പോറലുമില്ലാതെ, സസുഖം തനിക്ക് മുന്നോട്ട് പോകാൻകഴിഞ്ഞതാണ് അതിൽ ഞാൻ കണ്ടെത്തിയ ഏറ്റവും വലിയ വിജയം. വിജയമെന്ന് മാത്രമല്ല…അവിടെ ഏതു വിധത്തിലും എല്ലാ എഴുത്തും നിനക്ക് വഴങ്ങും എന്ന് നീ തെളിയിക്കുകയോ ?…അല്ലെങ്കിൽ, എഴുതിതെളിഞ്ഞ ഒരു കലാകാരിയായ ”അറിയപ്പെടുന്ന എഴുത്തുകാരി”യാണ് എന്ന നഗ്‌നസത്യം നീ ഞങ്ങളെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുകയോ ആണ് ഇവിടെ അറിയാതെ എങ്കിലുംനീ ചെയ്‌തു പോയിരിക്കുന്നത്.

എന്തായാലും…നീ സ്വയം തിരഞ്ഞെടുത്തു, വെട്ടിത്തെളിച്ചു, നവീകരിച്ച പാതയിലൂടെ…സധൈര്യം വളരെ വേഗതയിൽ വിദൂരം…നന്നായി നീ മുന്നേറിപ്പോയി. നീ വഴിതെളിച്ച നിൻറെ സുന്ദരപാതയിൽ…വായനക്കാർക്കും ഒന്നുപോലെ അനുധാവനംചെയ്‌തു എത്തിനിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞുഎന്നത് മറ്റൊരു സത്യം . നീ വിരിച്ച പച്ചപുൽപ്പായയിലൂടെ…നീ നയിച്ചാനയിചെത്തിച്ച വന്യമായ ഗിരിപർവ്വ നിരയുടെ ഉന്നതികളും താഴത്തെ അഗാഡഗർത്തങ്ങളും ഒരുപോലെ നടന്നുവന്നെത്തി,….കഥയുടെ വ്യാപ്‌തിയും ഉയരവും പോലെ നന്നായി ആസ്വദിച്ചറിഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാൻ എളുപ്പം കഴിഞ്ഞു.പക്ഷേ…അതിനിടയിൽ എവിടെയും കാണാനും കേൾക്കാനും കഴിഞ്ഞത്, കൊച്ചു മത്താപ്പും കുരവപ്പൂവും തുടങ്ങി…കറക്കുപമ്പരവും എലിവാണവും ഏറുപടക്കവും പനയോലതിരിയും വെള്ളിടിയും അമിട്ടും കതിനയും ഗർഭംകലക്കിയും അടങ്ങിയ വെടിപടക്കങ്ങളുടെ ശബ്ദഘാഷപ്രകാശ വർഷങ്ങളും ഗന്ധകമിശ്രിതങ്ങളുടെ ആകെ ചൂടും ചൂരും പുകിലുകളും ആയിരുന്നു. പതിവിന് വിപരീതമായി ഓരോ കേളീസദസ്സും പകിട്ടും പകിടയും ഏറി,രതി ആകെ മുങ്ങി നിവർന്നാടി നിന്നിരുന്നു. ഓരോരോ മേളനരംഗങ്ങളും പരമാവധി തീയും ചൂടും കൂട്ടിയിട്ടു, സെക്‌സിനെ അതിൻറെ പൂർണ്ണ നിലയിലും അർത്ഥത്തിലും ഉയർത്തി കൊണ്ടുവരുന്ന രീതിയിൽ അതിനെ, എല്ലാവിധത്തിലും നീതികരിക്കും വിധം വളരെ സമയമെടുത്ത്, വിശദമായി തന്നെയായിരുന്നു കഥയിൽ ആകമാനം ഓരോവരികളും നീ കുത്തികുറിച്ചിരിക്കുന്നത് എന്ന് ആർക്കും ന്യായമായും വിശ്വസിക്കാം. തിടുക്കത്തിന്റെയോ വെപ്രാളങ്ങളുടെയോ ?….ഒരു ലാഞ്ചനപോലും കഥയുടെ ഒരു ഭാഗത്തും ആർക്കും കണ്ടെത്താൻ കഴിയില്ലെന്നതായിരുന്നു ഈ കഥയുടെ മറ്റൊരു കാതൽ.

പിന്നെ, ഇതിൻറെ ”തീമി”ൽ വല്യ പുതുമയൊന്നും കാണാൻ കഴിയില്ലെങ്കിലും….( കട്ട കമ്പികഥയിൽ എന്ത് പുതുമ ? ) എഴുത്തിൽ ആകെമൊത്തം അതിൻറെതായ എല്ലാ ” ഫ്രഷ്‌നസ്സ്”ഉം കഥാകൃത്തു അറിഞ്ഞോണ്ട് നന്നായി വാരിവിതറുന്നുണ്ട്. 1 ൽ നിന്ന് 100 ൽ എത്താൻ വലിയ ബുദ്ധിമുട്ട് ഇല്ലാത്തതുപോലെ 100 ൽ നിന്ന് 138 ൽ എത്തുന്നതും നമ്മൾ അറിയുന്നതേ ഇല്ല. 138 ൽ എത്തിയപ്പോൾ ആകട്ടെ, ഇത് അവസാനിച്ചുകഴിഞ്ഞോ ?…എന്ന് വീണ്ടും വീണ്ടും നാം സംശയം ഉയർത്തുന്നിടത്താണ് കഥ കൊണ്ടുപോയി വല്ലാതെ നിർത്തുന്നതുപോലും. ഇത് ഇവിടെ തീരേണ്ടതല്ല, എന്തിനാ ?…ഒരു തുടർഭാഗം പോലും അവശേഷിപ്പിക്കാതെ…ഇത് ഇവിടെ കൊണ്ട് എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിച്ചത് ?… എന്ന് ആരെങ്കിലും പരാതി ഉണർത്തിയാൽ അവരെ…കുറ്റം പറയാനും ഞാനില്ല.

വളരെ ആത്മാർത്ഥതയോടും….അർപ്പണമനോഭാവത്തോടുമുള്ള നീതികരണമുള്ള, ” നല്ല കട്ട എഴുത്തു” എന്ന് പറയുമ്പോൾ അതിൽതന്നെ എല്ലാമുണ്ട് എന്ന് വിചാരിക്കുന്നു. പിന്നെ, അതിൽ കൂടുതൽ കഥയെയും കഥാപാത്രങ്ങളെയും വിശദമായി അപഗ്രഥിക്കേണ്ട ആവശ്യം ഇവിടെ ഉണ്ടോ ?…എന്നെനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല. ലൈംഗികദാഹം പേറി അലയുന്ന അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ട, അസംതൃപ്തരും നിരാലംബരുമായ ഗണത്തിൽപ്പെട്ട ക്ഷുഭിതയൗവ്വന ഭിക്ഷാ0ദേഹികളുടെ വേദനകളുടെ കഥകൾ, പലപ്പോഴായി നിന്റേയും അല്ലാതെയുമുള്ള കഥാകൃത്തുക്കളിൽ നിന്ന് കുറെ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇതും ആ വിഭാഗത്തിൻറെ കണ്ണീരും വിയർപ്പും ലൈംഗിക-തൃഷ്ണാ മദനശൃവങ്ങളും അടർന്നുവീണു രതിതീവ്രമാർന്നു ഉത്തേജോത്സവമായി മാറിയ മറ്റൊരു അതിവ്യത്യസ്ത കഥ. ഇതിൻറെ ഇതിവൃത്തമോ കഥാപാത്രങ്ങളോ ?…ഒന്നുമല്ല, ഈ കഥയെ കഥയാക്കുന്നതും…ലോക ഇതിഹാസമാർന്നൊരു ”ബുർജ് ഖലീഫ”യെപോലെ ,കഥാശിൽപഗോപുരമുകളിൽ ഇതിനെ ഏറ്റിനിർത്തുന്നതും . സരസ്വതീകടാക്ഷം പോലെ വരസിദ്ധി കിട്ടിയ നിൻറെ സ്വതസിദ്ധമായ അപാര ഭാഷാശൈലി തന്നെ അതിന് കാരണം !…അമ്മോ ഭയങ്കരം !. ഇതിൽ എവിടുന്നാടോ താൻ മാസ്റ്റർ ഡിഗ്രി എടുത്തത് ?…എവിടുന്നാ പി. എച്ച്. ഡി എടുത്തത് ?. ആർക്കും ഒരിക്കലും അനുകരിക്കാനാവാത്ത അനുഗ്രഹീതമായ ആ ഗംഭീര ഭാഷാശൈലി !. സത്യത്തിൽ കുശുമ്പ് ആണെടോ പലപ്പോഴും എനിക്ക് തന്നോട്….ഇങ്ങനൊക്കെ എഴുതുന്നതിൽ !…പറ, ആരാടോ താൻ ?. ഇതിൽ പലതും വായിക്കുമ്പോൾ…നമ്മുടെ എല്ലാ സങ്കൽപ്പങ്ങളും അട്ടിമറിക്കുകയാണ് താൻ. പ്രത്യേകിച്ച്…എഴുതിപോകുന്ന കഥക്കും സന്ദർഭങ്ങൾക്കും യാതൊരു കോട്ടവും സംഭവിപ്പിക്കാതെ, അതിൻറെ ഒഴുക്കിനനുസരിച്ചു ” മഹാഭാരത മിത്തുകൾ” താൻ ക്രോഡീകരിച്ചു വാരികോരിയൊഴിച്ച വരികൾ…ഹാ !…ഭയങ്കരം !…സൂപ്പർ !. ഒന്നു ചോദിച്ചോട്ടെ….പലരും നമ്മുടെ ” സ്മിതടീച്ചറോട്” പലപ്പോഴും ചോദിച്ചിട്ടുള്ളതാ…എങ്കിലും ചോദിക്കുന്നു…എടോ…താൻ തൻറെ ” എഴുത്തു യന്ത്രം ” ഒരു മണിക്കൂർ നേരത്തേക്ക് എങ്കിലും ഈയുള്ളവന് ഒന്ന് വാടകക്ക് തരുമോ ?. ആനുകാലികങ്ങളിലോ ?…പുസ്തകക്കൂട്ടങ്ങളിലോ ?.എന്നോ…എവിടെയൊക്കെയോ ?….കണ്ടുമറന്ന തൻറെ ” literally veteran ” ഭാഷാപ്രയോഗങ്ങൾ !….നമിച്ചു പോകുന്നു മോളേ….അയത്നലളിതമായ ഈ അമറൻ പീസ് എഴുത്തിൻറെ മുൻപിൽ . ഇത് എത്ര നാളുകൊണ്ട് എഴുതി തീർത്തു ?…എങ്ങനെ എഴുതി ?…ഒന്നുമൊന്നും ചോദിക്കുന്നില്ല. പക്ഷെ, ഇത്രയധികം പേജിൽ…ഇത്രയധികം ”വികാരങ്ങൾ” ..എങ്ങനെ കൊണ്ടുവരാൻ സാധിച്ചു ?..ഈ ആത്മാർപ്പണത്തിനു മുന്നിൽ ഒരു ചോദ്യാവലികൾക്കും പ്രസക്തിയില്ല എന്ന് മാത്രം അറിയാം. നമിക്കുന്നു…നന്ദി പറയുന്നു…അത്രയേയുള്ളൂ. എന്തുതന്നെ ആയാലും മഹത്തരം….ഇടിവെട്ട്, അടിപൊളി !. ഇത് വെറും കരകമ്പിയല്ല, ശരിക്കും 138 പേജിൽ മണിക്കൂറുകൾ…ആറ്റം…11 കെ.വി ലൈനിൽ നേരെ കൊണ്ടുചെന്നിരുത്തി, പഞ്ചാഗ്നിമദ്ധ്യേ എന്ന പോലെ…നാല് ഭാഗത്തുനിന്നും തീയും ചൂടും അടുപ്പിച്ചു…കറണ്ടും കൊള്ളിച്ചു…ഒന്നാകെ കൊല്ലാകൊല ചെയ്‌ത പ്രതീതി !. വായിച്ചു തീർന്നു മടങ്ങിയെത്തുമ്പോൾ…പുകയും ചാരവും എങ്കിലും മിച്ചം കിട്ടിയാൽ ഭാഗ്യം !. omg …….

എഴുതി വന്നപ്പോൾ മനസ്സിൽതോന്നിയത് എന്തൊക്കെയോ?…എങ്ങനെയോ എഴുതി. കുറേയായെന്ന് തോന്നിയതുകൊണ്ട് തൽക്കാലം നിർത്തുന്നു. ബാക്കി” ക്യാ മറാ വധം ” പിന്നീടാവാം. എപ്പോഴും എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ വന്നു ഞങ്ങളെയൊക്കെ ഇതുപോലെ സ്നേഹിക്കയും പരിപോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യണേ എന്നൊരു പ്രാർത്ഥനയേ തന്നോടുളളു. വല്ലപ്പോഴും എങ്കിലും ഇതുപോലെ…” ഒരു വരവ് ” വരിക !…അത്രമാത്രം !…ഇപ്പോൾ ഇത്രമാത്രം !….

വീണ്ടും നന്ദി !…സ്നേഹം !…സന്തോഷം !….

വീണ്ടും കാണാം….

സ്വസ്‌തി….

സ്വന്തം

ക്യാ മറാ മാൻ

രാജ് മുകുന്ദൻ തന്നെ.മറുപടിയ്ക്കു സന്തോഷം ?

എന്റെ പൊന്നെ കലക്കി ❣️❣️❣️❣️ സിമോണ ഇഷ്ട്ടം കുറെ നാൾ ആയി കണ്ണിൽ എണ്ണ ഒഴിച്ച് കാത്തിരിക്കുന്നു അവസാനം പ്രത്യക്ഷപെട്ടു ❣️❣️❣️

Please continue…
Remya teacherude rathi vykruthangal thudaratte.
Njan ente hrudhayam tharunnu

Password protected aaya kathayude password engane kittum… Please help

കിടിലം കഥ…കമ്പി കഥകളിൽ എക്കാലവും സൂക്ഷിച്ചു വെയ്കാവുന്ന ഒരു ക്ലാസ്സ്‌ ഐറ്റം!!ആരെയും ആകർഷിക്കുന്ന സുന്ദരമായ എഴുത്ത്. കഥയുടെ ഓരോ രംഗങ്ങളിലും വായനക്കാരനെ മടുപ്പിക്കാത്ത ഒരു ദൃശ്യ വിരുന്നു ആണ് e കഥയിൽ വാരി വിതറിയിരിക്കുന്നത്. രമ്യ എന്ന കഥാപാത്രം e കഥ വായിച്ചു തീർന്നാലും ആസ്വാദകർക് ഒരു “hang over’സൃഷ്ട്ടിക്കും എന്ന് നിസംശയം പറയാം. നായിക സ്കോർ ചെയ്യുന്ന e കഥയിൽ മറ്റു കതപാത്രങ്ങളും താങ്ങളുടെ പ്രകടനം മികച്ച രീതിയിൽ കാഴ്‌ച്ച വെച്ചിട്ടുണ്ട്. പ്രതേകിച്ചു ബസിൽ വെച്ചുള്ള രംഗം ഒക്കെ.ഒരു സ്ത്രീയുടെ വികാര -വിചാരങ്ങൾ ഇങ്ങനെയും പ്രകടിപ്പിക്കാം എന്ന് രമ്യ എന്ന സുന്ദരിയിലൂടെ താങ്കൾ കൃത്യമായി വരച്ചുകാട്ടി. സൂഷ്മ അംഷങ്ങൾ നിറഞ്ഞു നിന്ന കഥയിൽ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ഡയലോഗ് ഡെലിവറി കഥയെ കൂടുതൽ വേറിട്ട് നിർത്തി. ചില രംഗങ്ങൾ പറയാതെ പറഞ്ഞു പോകുന്നുണ്ടെങ്കിലും ആസ്വാദകർക് അത് ആർച്ഛിച്ചു എടുക്കാനുള്ള ഒരു “സ്പെഷ്യൽ ഗിഫ്റ്റ്”പോലെ അത് ഒളിച്ചു നിന്നു. All the best. ലോക്ക് ഡൌൺ ടൈമിൽ ഇങ്ങനെ ഒരു ഗിഫ്റ്റ് തന്നതിന് നന്ദി ?… വേറിട്ട് മറ്റൊരു രചന ശിപ്പത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു.. ?

സിമോണ… കഥ വളരെ ഗംഭീരമായി. നിങ്ങളുടെ ഭാഷയാണ് അതിഗംഭീരം. സാധാരണ ഇവിടെ കാണുന്ന കഥകളിലെ ഭാഷാശൈലി അല്ല സിമോണയുടേത്. നിങ്ങൾ എഴുതുന്നത് വളരെ ലളിതമായാണ്. നിങ്ങളുടെ വർണ്ണനകളിൽ അതിഭാവുകത്വം കടന്നു വരുന്നേയില്ല. വായിക്കുന്ന ആർക്കും ആസ്വദിക്കാൻ പറ്റും. അത്രയ്ക്കും ലോലമായ എന്നാൽ മൂർച്ചയുള്ള, അതിലേറെ കാമത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ നർമ്മവും ഒന്നിച്ചു ചേർത്തു നിങ്ങൾ അത്ഭുതം സൃഷ്ടിക്കുകയാണ്.

ഇത് പോലെ ആർക്കും എഴുതാൻ പറ്റില്ല എന്ന് ഞാൻ പറയില്ല. പക്ഷെ എഴുതുകയില്ല. ഒരു മോൾഡിലേക്ക് ഒരു ദ്രാവകം ഒഴിച്ചാൽ അത് അതിൽ മാത്രമല്ലെ പരക്കൂ. മോൾഡുകൾ ഉടച്ചു കളയുക എന്നതാണ് ചെയ്യേണ്ടത്.

സാധാരണക്കാരായ വായനക്കാരെ മനസ്സിൽ കണ്ട് അവരിലൊരാളായി എഴുതാൻ കഴിയുന്നതാണ് സിമോണയുടെ വിജയം. ആ effect ഏറ്റ് രസത്തിൽ ആറാടിയവരാണ് ഇവിടെ വന്നു കൂടിയവർ.

എങ്ങും കാണാത്ത തൊഴുകൈകളോടെയുള്ള നന്ദിപ്രകടനവും ഇവിടെ കണ്ടു. മറുപടികൾ ആണ് ഏറെ രസിപ്പിച്ചത്. എന്തൊരു രസകരമായി നിങ്ങൾ മറുപടി പറയുന്നു. കല പില പറയുന്ന ഒരു കുറുമ്പി പെൺകുട്ടിയെപ്പോലെ. കഥയെ വെല്ലുന്ന ഐറ്റം ആണ് ഈ മറുപടികൾ ചേർത്ത് വെച്ചു വായിച്ചാൽ കിട്ടുന്ന രസം എന്നും തോന്നി.

ഇവിടെ വലിയ എഴുത്തുകാരായി പേര് പറയപ്പെടുന്ന കുറെ പേരുണ്ട്, രണ്ട് മൂന്ന് പേജിൽ ചെറിയ കഥകൾ എഴുതി വല്ലപ്പോഴും വരുന്ന എഴുത്തുകാരും ഉണ്ട്. പക്ഷെ ഇവർക്കെല്ലാം ഒരേ ശൈലി തന്നെയാണ്. എല്ലാവർക്കും ഒരേ ശൈലി അല്ല എന്ന് പറഞ്ഞൊഴിയാൻ ആർക്കുമാവില്ല ഇവിടെ. ഒരേ ശൈലി തന്നെയാണ്. അത് വളരെ വ്യക്തമായി മനസ്സിലാകും. അവിടെയാണ് സിമോണ വേറിട്ട് നിൽക്കുന്നത്. മറ്റെങ്ങും കാണാത്ത കമന്റുകൾ പിറക്കുന്നതും ഈ ശൈലിയുടെ ഹാങ്ങോവറിൽ നിന്നാണ്.

കഥയെപ്പറ്റി, അതിലെ ഒരു ഭാഗത്തെപ്പറ്റി എടുത്ത് പറയുന്നില്ല. കാരണം, എനിക്കിത് മൊത്തമങ്ങു ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ഞാനിതങ്ങു എടുക്കുന്നു. തങ്ങളുടെ മനസ്സിലുള്ള ഫാന്റസികളെ സിമോണയുടെ രചനയിലൂടെ വായിക്കാൻ കൊതിക്കാത്ത ആളുകളില്ല ഇവിടെ എന്ന് തന്നെ പറയാം. ഞാനും അങ്ങനെ ഒരെണ്ണം പറയുന്നു. എന്തിനാണ് മറച്ചു വെക്കുന്നത്. നല്ലൊരു കക്കോൽഡ് കഥ എഴുതണം എന്നാണ് ഒരു അഭ്യർത്ഥന. ഭർത്താവിന്റെ പരിപൂർണ്ണ സമ്മതത്തിലും അയാളുടെ സാന്നിധ്യത്തിലും ഉള്ള ഭാര്യയുടെ മറ്റ് ബന്ധങ്ങൾ. രമ്യടീച്ചറിന്റെ കഥയുടെ ഒരു ഓപ്പോസിറ്റ് റൂട്ട്. എല്ലാ തിരക്കുകളും കഴിയുമ്പോൾ ഒന്ന് ശ്രമിച്ചാൽ മതി. ഞാനെന്റെ ഭാര്യയായി ഒരു നാൽപ്പത്തിത്തിയെട്ടുകാരിയെ സങ്കൽപ്പിച്ചാണു ഇത്‌ പറയുന്നത്. പിള്ളാരെയൊക്ക ഹോസ്റ്റലിൽ വിട്ടിട്ട് ജീവിതം ആസ്വദിക്കുന്ന ദമ്പതികൾ. ഒരു പാർട്ട് എങ്കിലും മതി.

എഴുതിയാൽ അങ്ങു എഴുതിപ്പോകും. അത് കൊണ്ട് നിർത്തുന്നു. ഈ കൊറോണക്കാലത്തു ഞാനേറ്റവും ആസ്വദിച്ച രസിച്ച,ഒരു net ഐറ്റം ആണിത്. അതിനു കിലോക്കണക്കിന് നന്ദി. സുഖമായിരിക്കുക. എല്ലാ വിധ ആശംസകളും.