വേശ്യായനം [വാല്മീകൻ] 177

ശേഖരൻ നമ്പിയാർ: അവളെ സെല്ലിൽ നിർത്തു. ഞാൻ വരാം.

പോലീസുകാരൻ നസീബയെ മുടി പിടിച്ചെണീപ്പിച്ചു നിർത്തി. എന്നിട്ടു അവളുടെ കൈകൾ രണ്ടും കെട്ടി മുകളിലെ ഹുക്കിൽ തൂക്കി നിർത്തി. നസീബയുടെ കാലുകൾ കഷ്ടിച്ച് നിലത്തു മുട്ടുന്ന നിലക്കാണ് കെട്ടിയതു. അവൾ കയറിൽ കിടന്നു ആടാൻ തുടങ്ങി. ശേഖരൻ നമ്പിയാർ സെല്ലിലേക്കു കയറി വന്നു.

ശേഖരൻ നമ്പിയാർ: “ഖാലിദ് എവിടെടി?”

നസീബ:  “ഏമാനെ എനിക്കറിയില്ല, എന്റെ മോൾ…….”

പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുൻപേ അവളുടെ പുറത്തു ലാത്തി കൊണ്ട് വീശി ഒരു അടി കിട്ടി.  നസീബയുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും പൊന്നീച്ച പറന്നു. ശേഖരൻ നമ്പിയാർ എണീറ്റ് അവളുടെ അടുത്തെത്തി. അവളുടെ കാവിൾ കൂട്ടി പിടിച്ചു.

ശേഖരൻ നമ്പിയാർ: “പൂറി  മോളെ, പറഞ്ഞില്ലേൽ നിന്റെ ശവം പോലും ആർക്കും കിട്ടില്ല. അതിനു മുൻപേ നിന്റെ പൂറ്റിലും കൊതത്തിലും  ഞാൻ കമ്പി പാര കയറ്റും.”

ഇത് പറഞ്ഞു അയാൾ അവളുടെ പൂറു മുണ്ടിനു മുകളിലൂടെ കൂട്ടിപിടിച്ചു. അവളുടെ രോമക്കാടുകളിൽ അയാൾ പിടിമുറുകിയപ്പോൾ നസീബ വേദന കൊണ്ട് പുളഞ്ഞു .

“നിർത്ത്”.

ആജ്ഞയശക്തിയുള്ള ആ ശബ്ദം കേട്ട് ശേഖരൻ നമ്പിയാർ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

തുടരും.