വേശ്യായനം 13 [വാല്മീകൻ] 159

“എടീ…. എന്നെക്കൂടെ കൊന്നേച്ച് പോടീ… എനിക്കിതു സഹിക്കാൻ പറ്റില്ല… എന്നെ അങ്ങ്  കൊന്നേക്ക്”

സലീന അത് കേൾക്കാതെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

———————————————————————————————————————

ഞായറാഴ്ചയായപ്പോഴേക്കും ഷെട്ടിയുടെ ബിസിനസ്സെല്ലാം സലീനയുടെ കയ്യില്ലായിരുന്നു. കൃഷ്ണദാസ് ലണ്ടനിലേക്ക് മടങ്ങിപ്പോയി.  സലീന ബംഗ്ളാവിലെ സ്വീകരണ മുറിയിൽ ഒരു വലിയ സിംഹാസനം പോലെയുള്ള കസേരയിൽ ഇരുന്നു. രണ്ടുപേർ വർഗീസിനെ പിടിച്ച് വലിച്ച് അവളുടെ മുന്നിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നു.

“എന്നോട് മാപ്പാക്കണം. എല്ലാ തെറ്റുകളും പൊറുത്ത് എന്നെ വെറുതെ വിടണം. ഇനിയുള്ള കാലം ഞാൻ മാഡത്തിൻ്റെ ദാസനായി കഴിഞ്ഞോളാം.” വർഗീസ് രക്ഷപ്പെടാനുള്ള അടവുകൾ പുറത്തെടുത്തു സലീനയുടെ കാലിൽ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരഞ്ഞു.

അപ്പോളേക്കും അവന്തികയെയും കൊണ്ട് രണ്ട്പേർ കയറി വന്നു. അവളുടെ ശരീരത്തിൽ ഒരു തരി വസ്ത്രം പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ദേഹമാസകലം കുണ്ണപ്പാൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. കവിളുകൾ അടികൊണ്ട് തടിച്ച് ചേർത്തിരുന്നു. തുടയിലൂടെ കുണ്ണപ്പാൽ ഒഴുകി കട്ട പിടിച്ച് കിടന്നിരുന്നു. അവളെ താങ്ങി പിടിച്ചവർ കൈവിട്ടപ്പോൾ അവന്തിക നേരെ നിൽക്കാനാവാതെ തറയിൽ വീണു. മുൻപ് സലീനയെ വെറുമൊരു  ലേലത്തിൽ ജയിച്ച് അല്പവസ്ത്രയായി കൊണ്ടുപോയ അവൾ ഉടുതുണിയില്ലാതെ നിലത്ത് നിരങ്ങി സലീനയുടെ കാലിന് ചുവട്ടിൽ ഇരുന്നു.

സലീന വർഗീസിനെ കാലു കൊണ്ട് തട്ടിമാറ്റി. അവന്തികയെ മുടിയിൽ പിടിച്ച് എണീപ്പിച്ചു.

“നിൻ്റെ  ജുവല്ലറി ബിസിനെസ്സ് മുഴുവൻ എൻ്റെ ഒരു ബിനാമി കമ്പനിക്ക് എഴുതി തരണം. പക്ഷെ നീ തന്നെ ആയിരിക്കും അത് നടത്തുക. നിന്നെ ജീവിക്കാൻ വിടുന്നു എന്നതാണ് നിനക്കുള്ള പ്രതിഫലം. നിനക്ക് നിൻ്റെ വീട്ടിൽ തന്നെ താമസിക്കാം. പക്ഷെ എൻ്റെ ആളുകൾ നിനക്ക് എപ്പോളും കാവലുണ്ടാകും. ഞാൻ പറയുന്നവരുടെ മുന്നിൽ നീ ഞാൻ പറയുമ്പോളെല്ലാം കാലകത്തിക്കൊടുക്കേണ്ടി വരും. മനസ്സിലായോ ?”

അവന്തിക തല കുനിച്ച് അതെ എന്ന് ആട്ടി.

“ഇവളെ നമ്മുടെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തേക്ക്. ഒന്ന് ആരോഗ്യം