വൈബ്രേറ്റർ [Sojan] 452

അയ്യോ വേണ്ടായിരുന്നു! അവൾ സഹതപിച്ചു.

സ്വയം ദീർഘനിശ്വാസം വിട്ട് അവൾ പുസ്തകത്തിലേയ്ക്ക് തല തിരിച്ചു. മനസ് ഒന്നിലും ഉറച്ചു നിൽക്കുന്നില്ല.

അവൾ എഴുന്നേറ്റ് പതിയെ അവന്റെ റൂമിനടുത്തു കൂടി ഒരു പ്രദക്ഷിണം വച്ചു.

നവീൻ : “എന്താടീ ഒരു ഉളിഞ്ഞു നോട്ടം?”

നവ്യ : “ചുമ്മാ”

നവീൻ : “കാശായാൽ ചിലവ് ചെയ്യാം”

നവ്യ : “കാശില്ലെങ്കിൽ കൈൻഡ് ആയാലും മതി”

നവീൻ : “അത് അല്ലെങ്കിലും ചെയ്യുന്നുണ്ടല്ലോ?”

കൂടുതൽ എന്ത് പറയാൻ? ഏട്ടൻ പാവം, തന്റെ ചിന്തയേ അല്ല. അവൾ റൂമിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു പോന്നു.

ഒരാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞു പോയി. നവ്യ വീണ്ടും കോളേജിൽ പോക്കു തുടങ്ങി. ഐറിനുമായുള്ള ചേട്ടന്റെ അവിഹിതം എവിടെ വരെയായി എന്നറിയാൻ അവളെപ്പോഴും അഭിലാഷയെ സ്ക്കാൻ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. അവൾക്കറിയാവുന്നതൊക്കെ അവൾ പറയുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ചേട്ടൻ തന്നിൽ നിന്നും അകന്നു പോകുന്നതായി അവൾക്ക് തോന്നി. അങ്ങിനെ ഇരിക്കെ ഫെബ്രുവരി 14 ആഗതമായി.

ലോക കാമുകീകാമുകൻമ്മാരുടെ ദിനം, അതെ വാലെന്റിയൻസ് ഡേ.

അങ്ങിനെ സ്ഥിരമായി ഒരു വാലന്റിയൻ ആർക്കും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവർ എല്ലാവരും തന്നെ പല വഴിക്കും അല്ലറ ചില്ലറ ടച്ചിങ്സും, ഒന്നു രണ്ട് തവണ് ശാരീരീക സുഖവും അറിഞ്ഞവർ ആയിരുന്നു.

ജോ കസിനുമായി പറ്റുമ്പോളൊക്കെ ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നു.

നീരജയ്ക്ക് ഒരു വകയിലെ അങ്കിളുമായി മുലയ്ക്ക് പിടുത്തം മാത്രമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. ഒരു മാസത്തെ സ്വയംഭോഗത്തിന് അവൾക്കത് മതിയാകുമായിരുന്നു.

അഭിലാഷ ആണും പെണ്ണുമായി കിട്ടുന്ന ഏത് ചന്തയ്ക്കും പോകുമായിരുന്നു, എന്നാൽ റിസ്ക്ക് കൂടുതലായതിനാൽ കൂട്ടുകാരികളെ അതിന് വിളിച്ചിരുന്നില്ല.

കാത്തുവിന് പഴയ ഒരു കാമുകൻ ചതിച്ചിട്ട് പോയ കഥന കഥയാണ് പറയാനുള്ളത്. അവൾ അതിനാൽ തന്നെ പുതിയ റിലേഷൻസിലൊന്നും ചാടാതെ ആയിരുന്നു നിന്നിരുന്നത്.

ഐറിന് മുമ്പ് പലരുമായും ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തിന് ഒട്ടും ചേരാത്ത മുൻശുണ്ഡിയും, താൻ പോരിമയും മൂലം ഒരുത്തനും അധിക കാലം കണക്ഷൻ നിലനിർത്തിയിരുന്നില്ല.

ആ കൂട്ടത്തിൽ നവ്യയ്ക്ക് മാത്രമാണ് മുൻകാല പരിചയം ഒന്നും ഇല്ലാതിരുന്നത്. അവർക്കെല്ലാം തന്നെ അവളെയും ഒന്ന്‌ ഇതിലേയ്ക്ക് തള്ളിയിടണം എന്ന്‌ ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ അങ്ങളയോടൊപ്പം വരുന്ന അവളെ വളയ്ക്കുന്നത് അത്ര എളുപ്പമായിരുന്നില്ല.