വിജിയും സൗമ്യയും പിന്നെ ഞാനും [Anu] 792

എനിക്ക് എന്തോ കിടന്നിട്ടും പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ പറ്റില്ലെന്ന് ഉറപ്പായപ്പോൾ ഞാൻ രണ്ടും കല്പിച്ചു പാന്റ് ഒന്ന് വലിച്ചു കയറ്റി എന്തും വരട്ടെ എന്ന് വെച്ചു വീട്ടിനു പുറത്തു ഇറങ്ങി..

കാറ്റും മഴയും പതിയെ പുറത്തു ശക്തിയാർജിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു …

ആ മഴയത്തു മിന്നലിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ തന്നെ ഞാൻ ഇറങ്ങി നടന്നു…

നനഞ്ഞു വിറച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ വീട്ടിലേക്കു ഞാൻ കയറി ചെന്നു..

അവൾ അപ്പോഴും അവിടെ തന്നെ കിടന്നു വേദന കൊണ്ട് കരയുന്നത് ആ മിന്നൽ വെളിച്ചത്തിൽ ഞാൻ തുറന്നു കിടന്ന വാതിൽക്കൽ എത്തിയപ്പോൾ തന്നെ കണ്ടു…

വിറയ്ക്കുന്ന ശരീരത്തോടെ ഞാൻ അകത്തു കയറിയപാടെ മെല്ലെ ആ വാതിൽ അകത്തു നിന്നും അടച്ചു ലോക്ക് ഇട്ടു..

ഇനി ഇവിടെ എന്തു നടന്നാലും പുറത്തു ഒരു കുഞ്ഞു പോലും ഇല്ലാത്തതിനാൽ ആരും കേൾക്കില്ലെന്നുള്ള ധൈര്യവും എന്റെ മനസ്സിൽ ഉള്ളത് കൊണ്ട് ഞാൻ മെല്ലെ വാതിൽ അടച്ചു അവളുടെ അടുത്തേക് നടന്നു…

നല്ല ഇരുട്ടു ആണെങ്കിലും ശക്തമായ മിന്നൽ വെളിച്ചത്തിൽ പകൽ പോലെ കാണാൻ പറ്റുമായിരുന്നു വീട്ടിനു അകം മുഴുവൻ..

തിരിഞ്ഞു കിടന്നു കരയുന്ന അവൾ അകത്തു കയറി വന്ന എന്നെ കണ്ടതുമില്ല…

മെല്ലെ അവളുടെ അടുത്തു ഇരുന്ന ഞാൻ കൊതിയോടെ ചന്തി വരെ മുട്ടി ഉരുമുന്ന അവളുടെ കാർകുന്തലിൽ പതിയെ ഒന്ന് കൈ കൊണ്ട് തഴുകി…

അപ്പോഴാണ് അവൾ എന്നെ കാണുന്നത് വേദനയോടെ തിരിഞ്ഞു ഇരുന്ന അവൾ എന്നെ പേടിയോടെ ഒന്ന് നോക്കി..

“ഡാ നീ എന്തിനാ പിന്നെയും വന്നത് നീ പോയിക്കെ അനൂപേ നിന്നോട് ഒരു സഹായം ചോദിച്ചത് ഇപ്പൊ എനിക്ക് ശല്യമായോ ഒന്ന് പൊ അനൂപേ”

വേദനയാൽ പുളഞ്ഞു കൊണ്ടാണ് അവൾ എന്നോട് അത് പറഞ്ഞത്…

“ഡീ അതല്ലടി വിജി നിന്നെ ഇങ്ങനെ വയ്യാതെ ഇവിടെ ഇരുത്തിയിട്ടു എനിക്ക് വീട്ടിൽ പോയി ഉറങ്ങാൻ പറ്റണില്ല ഞാൻ അവരൊക്കെ വരുന്നത് വരെ ഇവിടെ ഇരുന്നോളാം പുറത്തു നല്ല മഴയും ഇടിയുമൊക്കെയാ വയ്യാതെ നിന്നെ ഇങ്ങനെ ഒറ്റയ്ക്കു ആക്കിയിട്ടു എനിക്ക് പോകാൻ വയ്യാത്തോട നീ ദേഷ്യപ്പെടല്ലേ”