വികാര വസതി 01 483

പാവാട   താഴ്ത്താൻ   കഴിയാതെ    പരവശയായി   അവൾ   ദേവിയോട്    ദേഷ്യപ്പെട്ടു.
അവൾ   ഫാൻ   ഓഫ്   ചെയ്തപ്പോൾ   അമ്മു   സ്ലാബിൽ   നിന്നും   ചാടി   ഇറങ്ങി. അവൾ    നോക്കുമ്പോൾ   തന്നെ   അതിശയത്തോടെ   നോക്കി   നില്ക്കുന്ന   അമ്മയെയാണ്   കണ്ടത്

”എന്താ    അമ്മേ…   എന്താ   ഇങ്ങനെ   നോക്കുന്നേ??   ആദ്യമായി   കാണുന്നത്   പോലെ…”

അമ്മു   തികട്ടി   വന്ന   സംശയം   മറച്ചു   വെക്കാതെ   ചോദിച്ചു.

”ആദ്യമായി   കണ്ടതു  കൊണ്ടല്ലേ   നോക്കിയേ…”

അതുപറഞ്ഞപ്പോൾ   ദേവിയുടെ   മുഖത്ത്   ഒരു   ചിരി   പടർന്നു. അമ്മ   പറഞ്ഞതിൻറെ   പൊരുൾ   ആ   ചിരിയിലൂടെ    മനസ്സിലാക്കിയപ്പോൾ   അവൾ   പരുങ്ങി.

”അമ്മ    വല്ലതും   കണ്ടോ??”

അമ്മു   മടിച്ച്   മടിച്ച്   ചോദിച്ചു.

”പിന്നെ   കാണാതെ…  നീ   സ്ലാബിൻറെ   മേലിൽ    കേറി   കാലും   കവച്ച്  നിന്നാൽ   കാണാതിരിക്കാൻ    ഞാൻ   കണ്ണു  പൊട്ടിയാ…”

ദേവി   ചിരി   കടിച്ചു   പിടിച്ചു   കൊണ്ട്   പറഞ്ഞു.

”അയ്യേ!!!   ഈ   അമ്മ…  അമ്മ   എന്തിനാ   വേണ്ടാത്തേടത്തൊക്കെ   നോക്കിയേ??   നാണക്കേട്…”

അമ്മു   ആകെ   വിളറി  നിന്ന്  അമ്മയെ   നോക്കി.

”എടീ   കൊച്ചേ…   അതൊന്നും    സാരമില്ല… ഒന്നൂല്ലേലും   ഞാൻ   നിൻറെ  അമ്മയല്ലേ… പിന്നെ   ഇതൊക്കെ   നിനക്ക്  മാത്രമല്ല   ഉളേള…  കേട്ടോ…”

ദേവി   അവളുടെ   തലയിൽ   കിഴുക്കി   കൊണ്ട്  പറഞ്ഞു.

”ശ്ശോ!!!   എന്നാലും….   നാണക്കേടായില്ലേ…   സത്യം   പറ   അമ്മ    നല്ലോണം   കണ്ടോ??”

അമ്മു    ചിണുങ്ങി  കൊണ്ട്   ചോദിച്ചു.

”എന്താ    കണ്ടില്ലേൽ   കാണിച്ചു   തരാനാണോ??”

ദേവി   കുസൃതി   ചിരിയോടെ   ചോദിച്ചു.

”ശ്ശൊ!!  ഈ   അമ്മ…”

അമ്മു   ദേവിയുടെ    കയ്യിൽ   പിച്ചി.