വികാര വസതി 02 [ജ്യോതി] 412

    കണ്ട    കാഴ്ചകൾക്കനുസൃതമായി    അമ്മുവിൻറെ    യോനി    വീണ്ടും   ചുരത്തി    തുടങ്ങി.

”എന്താടീ    പെണ്ണേ??   എന്തിനാ     നീ   ഇങ്ങനെ    മിഴിച്ച്     നോക്കുന്നേ??  ആദ്യായിട്ട്    കാണുന്ന  പോലെ…”

അമ്മയുടെ    പെട്ടെന്നുളള   ചോദ്യം    കേട്ടപ്പോൾ    ആദ്യമൊന്ന്    പരിഭ്രമിച്ചെങ്കിലും     അവൾ     വളരെ    വേഗം തന്നെ    മനഃസാന്നിധ്യം     വീണ്ടെടുത്തു.

”അല്ല….   ഇതെന്തോരം    രോമമാ    ഈ    കക്ഷത്ത്…   ഇതിൻറെ     പാതി     എൻറെ    തലേൽ    തന്നില്ലല്ലോ     ഈശ്വരൻ…”

”ഒന്നു   പോടി…   ഇതൊക്കെ    എല്ലാർക്കും    ഉളളത്     തന്നാ…   എന്താ    നിനക്ക്    കക്ഷത്ത്   രോമമില്ലേ??   പിന്നേ     മറ്റേടം    ഞാൻ    കണ്ടതല്ലേ… അവിടം   അത്രേം    ഉണ്ടേൽ    കക്ഷത്ത്   ഇല്ലാരിക്കോ??”

”ശ്ശോ!!!    ഈ    അമ്മേടെ   ഒരു കാര്യം…   നിങ്ങള്     പാടി   പാടി    അവസാനം    ആ    ചെറുക്കൻ     കേൾക്കാനാണ്..  ഒരബദ്ധം    പറ്റീന്നും    പറഞ്ഞ്     ഇങ്ങനെ    പാടി    നടക്കണോ??    പിന്നെ    എൻറെ     കക്ഷത്ത്    രോമോന്നും    ഇല്ല…”

”അയ്യടാ!!!    നല്ല     അബദ്ധം…   തലേട    മേല്     കേറി   നിന്ന്     പാവാട    പൊക്കി     നിന്നതാണോ    നിൻറെ    അബദ്ധം…   അതും    അടീല്    നിക്കറാ      കോണാനോ    ഉണ്ടെങ്കി      ശെരി…    വയസ്സ്    പത്തിരുപത്തി     രണ്ടായി…   ഇപ്പഴും   കുട്ടിപ്പാവാടേം    ഉടുത്താ    നടപ്പ്…”

”അയ്യോ!!!!    ഞാനൊന്നും     പറേണില്ലേ….   ഇങ്ങേനേം    ഉണ്ടാ     ഈശ്വരാ…    നാണോം   മാനോം    ഇല്ലാത്ത    സാധനം…”

പറഞ്ഞ്     അമ്മു   തുണി    അലക്കൽ    തുടർന്നു.

”എടീ…   പെണ്ണേ    കാലൊതുക്കി   വെക്കടീ….   എല്ലാടോം    തൊറന്ന്    പിടിച്ച്    അവളിരിക്കുന്നു….”

”ശ്ശോ!!!   നിങ്ങളെ   കൊണ്ട്    ഞാൻ    തോറ്റു     പെണ്ണുമ്പുളേള….”