ഇരുട്ടെന്ന പ്രതിഭാസം അവിടെയില്ല……………പക്ഷെ കാഴ്ചകൾ പുതിയതായിരുന്നു……………..
ആ പടവുകൾ അവസാനിക്കുന്നത് ഒരു ചെറിയ മുറ്റത്ത്‌……………..
ഒരു വലിയ ആൽമരം അവിടെ തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്നു……………….
പക്ഷെ ആ മുറ്റമോ ആൽമരമോ അല്ല എന്റെ കാഴ്ചകൾ പുതുതാക്കിയത്…………….
അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നവർ…………….
സന്യാസിമാർ……………
കാഷായ വസ്ത്രം ധരിച്ഛ് നെറ്റിയിൽ വലിയ കുങ്കുമക്കുറികളുമായി കഴുത്തിൽ രുദ്രാക്ഷമാലയിട്ട കൈകളിൽ ജപമാലയുമായി ധ്യാനത്തിലിരിക്കുന്ന അനേകം സന്യാസിമാർ…………….
അധികവും വയസ്സായവർ…………..
പടവുകളുടെ അവസാനം തൊട്ട് തുടങ്ങുന്നു അവരുടെ നിര……………
ആ മുറ്റത്തിന് അവിടവിടെയായി കുറേ സന്യാസിമാർ……………
അതിനേക്കാൾ ഉപരി………..ആ ആൽമരത്തിന്റെ തറയിൽ ചുറ്റും സന്യാസിമാർ നിരന്നിരിക്കുന്നു…………..
പെട്ടെന്ന് ഒരാൾ എന്റെ കണ്ണിലുടക്കി……………
ശരീരം മുഴുവൻ ഭസ്മം പൂശിയ ഒരാൾ…………മുടിയും താടിയും നീട്ടി വളർത്തിയ ഒരാൾ…………
അയാളുടെ ശരീരത്തിൽ വസ്ത്രങ്ങളില്ല…………….
അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞിരിക്കുന്നു…………അയാൾ ധ്യാനത്തിലാണ്…………….
അയാൾ മാത്രം എന്റെ കണ്ണിൽ വ്യത്യസ്തനായി…………….
ഞാൻ ഷാഹിക്ക് അയാളെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു കൊടുത്തു…………….
“അതാരാ…………..”………….ഞാൻ അവളോട് ചോദിച്ചു………………
അവൾ ഞാൻ കൈ ചൂണ്ടിയ ഇടത്തേക്ക് നോക്കി……………..
അവളുടെ കണ്ണിൽ അയാൾ പതിഞ്ഞു……………..
ഷാഹി സമറിന് നേരെ തിരിഞ്ഞു……………
“അതോ………….അത് അഘോരിയാണ്…………..”…………..അവൾ എന്നോട് പതിയെ പറഞ്ഞു…………….
ഞാൻ അവളെ നോക്കി……………
“ഭയങ്കര ശക്തിയുള്ള ആളാണ്……………..ശിവഭഗവാന്റെയും കാളിയുടെയും വലിയ ഭക്തരാണ് ഇവർ………..ഇവർക്ക് കുറേ മാന്ത്രിക കഴിവുകൾ ഒക്കെയുണ്ടെന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…………..”……………അവൾ ഭയത്തോടെ എന്നോട് പറഞ്ഞു……………
ഞാൻ തലയാട്ടി……………
“പിന്നെ വേറെ ഒരു കാര്യം ഉണ്ട്…………..”………..ഷാഹി എന്നോട് പറഞ്ഞു………….
ഞാൻ ചോദ്യഭാവത്തോടെ അവളെ നോക്കി…………….
“ഈ അഘോരി എല്ലാകൊല്ലവും ഇവിടുത്തെ ഉത്സവത്തിന്റെ പത്താം ദിവസം രാവിലെ ഇവിടെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടും പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഈ അഘോരിയെ പിന്നെ ആരും കാണില്ല………….പിന്നെ അഘോരിയെ കാണണമെങ്കിൽ അടുത്ത ഉത്സവം വരണം……………അത്ഭുതമെന്തെന്നാൽ ഈ അഘോരി ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നതോ ഇവിടെ നിന്ന് പോകുന്നതോ ഇതുവരെ ആരും കണ്ടിട്ടില്ല……………”………….ഷാഹി അതിശയത്തോടെ എന്നോട് പറഞ്ഞു………………..
ഞാൻ അതുകേട്ട് നിന്നു……………….
ഞാൻ അഘോരിയെ നോക്കി……………..
Villan