മുൻപിലാണ്………………എന്നും……………………”………………..സമർ പറഞ്ഞു……………….
ലക്ഷ്മിയമ്മ അവനെ തന്നെ നോക്കി………………..
“കുഞ്ചുണ്ണൂലി………………എന്റെ പ്രണയം…………….ലച്ചിയമ്മ പേടിക്കേണ്ട…………….അവൾ അറിയില്ല ഒന്നും………….ഒരിക്കലും……………അവളുടെ മനുവിനെ അവൾ ഒരിക്കലും അറിയില്ല………………. ഞാൻ അറിയിക്കില്ല…………………..”…………….സമർ ലച്ചിയമ്മയ്ക്ക് വാക്ക് കൊടുത്തു…………………..
സമർ വാക്കുകൾ അവസാനിപ്പിച്ചു………………
ലക്ഷ്മിയമ്മ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളുമായി തിരികെ നടന്നു………….
ലക്ഷ്മിയമ്മയുടെ ഓരോ കാൽവെപ്പും അതികഠിനം ഏറിയതായിരുന്നു…………………
ലക്ഷ്മിയമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ കരഞ്ഞിട്ട് ചുവന്നു…………….മൂക്കിൽ നിന്നും വെള്ളം ഒലിച്ചു………………
നിറവറ്റാത്ത കണ്ണുനീരുമായി ലക്ഷ്മിയമ്മ തന്റെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു കയറി………………
കിടക്കയിൽ ഇരുന്നു……………..
അവളുടെ കരച്ചിലിനോ കണ്ണുനീരിനോ അപ്പോഴും അന്ത്യം കണ്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു………………………
ഓർമ്മകൾ അവളെ വേട്ടയാടി…………….അവളുടെ നെഞ്ചിൽ ആണിക്കല്ലുകൾ തറച്ചു……………..അതിന്റെ വേദനയിൽ ലക്ഷ്മിയമ്മ പിടഞ്ഞു……………….
തൽഫലമെന്നവണ്ണം അവളുടെ കരച്ചിലിന്റെ ശക്തി കൂടി…………….
കണ്ണുനീർ അവളുടെ കവിലുകളിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങി………………താടിയിൽ നിന്നും അതോരോ തുള്ളിയായി തന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് വീണു നനഞ്ഞു…………………….
ലച്ചിയമ്മ……………..ആ വിളി………………ആ പേര് വിളിക്കുമ്പോൾ തിളങ്ങുന്ന അവന്റെ നീലനിറത്തോട് ചേർന്ന അവന്റെ കണ്ണുകൾ…………………..
ഓരോന്നും ഓർക്കുന്തോറും ലക്ഷ്മിയമ്മയിൽ സങ്കടം അധികരിച്ചു………………….
അവളുടെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു………………..
അവൾ ഓർമകളിലേക്ക് യാത്രയായി…………………..
ഒരു കറുത്ത പുക അവളെ എവിടേക്കോ കൊണ്ടെത്തിച്ചു……………
ഒരു അടുക്കള ആയിരുന്നു അത്………………..
“ലച്ചീ……………….”……………..അവൾ ആ വിളി കേട്ടു……………..
പക്ഷെ അത് സമറിന്റെ ശബ്ദമല്ലായിരുന്നു………………………
അവൾ അടുക്കളയിൽ നിന്നും മുന്നിലേക്ക് നടന്നു……………..സാരിയുടെ മുന്താണി കൊണ്ടവൾ മുഖം തുടച്ചു മുന്നിലേക്ക് നടന്നു…………………
ഉമ്മറത്തേക്ക് അടുക്കുന്തോറും ശബ്ദങ്ങൾ ലക്ഷ്മിയിലേക്ക് വന്നു…………………
ഒരു ആണിന്റെ ശബ്ദം……………ആ ശബ്ദം തനിക്ക് പരിചിതമാണല്ലോ………………
താൻ ഏറെ കൊതിച്ച ശബ്ദമാണല്ലോ അത്………………..ന്റെ അബ്ദു…………………..
ലക്ഷ്മിയുടെ മുന്നിലേക്കുള്ള നടത്തത്തിന്റെ വേഗത കൂടി………………..
അബ്ദു മാത്രമല്ല അവിടെ ഉള്ളത്……………വേറൊരു ശബ്ദവും കൂടി കേൾക്കുന്നു……………….
ഒരു കുട്ടിയുടെ………………ആരാപ്പാ അത്………………
Villan