“വരുന്നെടാ പത്ത് മിനിറ്റ്…ചേച്ചി ഉണ്ടല്ലോ അല്ലെ?”
“നീയൊന്ന് പോക്കെ ജൈസാ…വരുന്നുണ്ടേ വാ. അല്ലേല്‍ മൈരേ ഞാന്‍ എന്‍റെ പാട്ടിനു പോം. ങ്ങ്ഹാ!!”
“നീയിത് ആരോടാ വിവേകെ ഈ തെറിയൊക്കെ പറയുന്നേ?”
പിമ്പില്‍ നിന്ന് വിനീത അങ്ങനെ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ അവനൊന്ന് ഞെട്ടി, അപ്രതീക്ഷിതമായാത് കൊണ്ട്.
വിനീത മുമ്പില്‍ നില്‍ക്കുന്നു.
മുട്ടിനു താഴെയെത്തുന്ന മിഡിയും ഒരു സ്ലീവ് ലെസ്സ് ടോപ്പും.
കൈയ്യില്‍ മൊബൈല്‍ ഉണ്ട്.
“അതവമ്മാരാ ചേച്ചി ജൈസന്‍ ഒക്കെ..അവമ്മാര് ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നുണ്ട്…”
ഒരു നിമിഷം ചേച്ചിയുടെ മുഖത്ത് വല്ലാത്ത ഒരു വികാരവും തിളക്കവും അവന്‍ കണ്ടു.
പെട്ടെന്നവള്‍ സമര്‍ത്ഥമായി അത് ഒളിപ്പിച്ചു.
“എന്താ അവമ്മാര് വരുന്നു എന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഒരു സൂര്യോദയം?”
“സൂര്യോദയമൊ?”
അവള്‍ മുഖത്ത് കൃത്രിമമായ അനിഷ്ടം വരുത്തി.
“എന്ത് സൂര്യോദയം? നീയൊന്ന് പോ വിവേകെ…”
“ഉം..ഉം..എനിക്ക് മനസ്സിലായി…”
അവന്‍ അമര്‍ത്തി മൂളി, പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“എന്ത് മനസ്സിലായി എന്ന്?”
പുഞ്ചിരി മറയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച് അവള്‍ ചോദിച്ചു.
“സൌന്ദര്യ ആരാധകര്‍ ഓടിക്കൂടുമ്പോള്‍ സുന്ദരിയ്ക്ക് സന്തോഷമടക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ലന്നു മനസ്സിലായി.”
“ഇശ്യെ!”
മുഖത്ത് കൃത്രിമ ദേഷ്യം വരുത്തി അവള്‍ ഒച്ചയിട്ടു.
“ഒന്ന് പോടാ! ഇതുപോലെ ഒരു സാധനം!”
അവള്‍ അതും പറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് പോയി.
അല്‍പ്പം കഴിഞ്ഞ് ഞാനും അകത്തേക്ക് ചെന്നു.
അപ്പോള്‍ ചേച്ചി അടുക്കളയില്‍ ആണെന്ന് കണ്ടു.
“എന്താ ഉണ്ടാക്കുന്നേ ചേച്ചി?”
അവളുടെ അടുത്തെത്തി അവന്‍ തിരക്കി.
“നിന്‍റെ കൂട്ടുകാര് വരുമ്പം അവരെ സല്ക്കരിക്കെണ്ടേ?”
സ്റ്റാപ്യുല അവന്‍റെ നേരെ ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട് വിനീത പറഞ്ഞു.
“നീയെന്തെലും മേടിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ടോ അവര്‍ക്ക് കൊടുക്കാന്‍?”
“ഉണ്ട്…”
