വിനീത, വിവേകിന്‍റെ ചേച്ചി [Smitha] 831

അവന്‍ ചിരിച്ചു.

“മേടിച്ചു വെച്ചിട്ടിട്ടുണ്ട്.”

“ഒന്ന് പോടാ! കുന്തം മേടിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്…നീയല്ലേ ആള്!”

“നേര്! മേടിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട് ചേച്ചി..ചേച്ചിയെ മേടിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട് അവമ്മാര്‍ക്ക് കൊടുക്കാന്‍…അവമ്മാര് അതിനു വേണ്ടിയാ വരുന്നേ!”

“ശ്യെ! വൃത്തികേടു പറയല്ലേ! ചേച്ചിയെ അവമ്മാര്‍ക്ക് കൊടുക്കാന്‍ എന്നോ! നീ തല്ലു മേടിക്കും…”

“നാണിച്ചു കൊണ്ട് തല്ലു മേടിക്കും എന്ന് പറയുന്ന ആളെ ഞാന്‍ ആദ്യായിട്ട് ആണ് കാണുന്നത്!”

“ഒഹ്! നിന്നോടൊന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല…”

“ചേച്ചീ…”

അവന്‍ സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചു.
വിളിയുടെ, സ്വരത്തിന്റെ പ്രത്യേകത തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അവള്‍ അവനെ വാത്സല്യത്തോടെ നോക്കി.

“തോട്ടിന്‍ കരേ വെച്ച് എത്ര ഫ്രീയായാ നമ്മള് സെക്സ് പറഞ്ഞെ! അത് കഴിഞ്ഞും കെടന്നോണ്ട് നമ്മള് ഫോണിലൂടെ സംസാരിച്ചു..എന്തൊരു രസാരുന്നു അത്…”

അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ കത്തുന്നത് വിവേക് കണ്ടു.

“സെക്സ് പറയാനും കേള്‍ക്കാനും രസമുള്ളത് കൊണ്ടല്ലേ നമ്മള് ഫ്രീയായി അന്ന് അതൊക്കെ പറഞ്ഞെ? ആ ചേച്ചിയെന്താ ഇപ്പൊ വല്ലാതെ നാണിച്ചും ഇഷ്ടമില്ലാതേം? ചേച്ചിക്ക് ഫ്രീ ആയി വര്‍ത്താനം പറയുന്നത് ഇഷ്ടമല്ലേ?”

“ഇഷ്ടമൊക്കെയാ മോനെ…പക്ഷെ…”

“പക്ഷെ…? കുറ്റബോധം, അല്ലെ?”

“കുറ്റബോധമോ? എന്ത് കുറ്റബോധം? എന്തിനു കുറ്റബോധം? അതിന് ആരാ ഇവിടെ കുറ്റം ചെയ്തെ, ആ ബോധം വരാന്‍?”

“പിന്നെ ചേച്ചി ഇങ്ങനെ ആക്റ്റ് ചെയ്യുന്നത് എന്തിനാ?”

“ഞാന്‍ ആക്റ്റ് ചെയ്തില്ലല്ലോ! ആ പിള്ളേര് വരുന്നത് ഇഷ്ടമുള്ളത് കൊണ്ടല്ലേ ഞാന്‍ അവര്‍ക്ക് വേണ്ടി ഇതൊക്കെ ഉണ്ടാക്കുന്നേ?”

“അവര് എന്തിനാ വരുന്നേന്നു അറിയാല്ലോ അല്ലെ?”

“അറിയാം…”

“എന്തിനാ?

“എന്നെ കാണാന്‍…”

“കാണിച്ചു കൊടുക്കുവോ?”

The Author

സ്മിത

ജബ് കിസി കേ ദില്‍ തരഫ് ജുക്നേ ലഗേ... ബാത്ത് ആകര്‍ ജുബാ തക് രുകനേ ലഗേ... ആംഖോ ആംഖോ മേ ഇകരാര് ഹോനേ ലഗേ... ബോല്‍ ദോ അഗര്‍ തുംഹേ പ്യാര് ഹോനേ ലഗേ...