“ബുക്ക്സ് ഒക്കെ! കമ്പൈന്‍സ്റ്റഡിക്ക് വരുമ്പം പിന്നെ ബുക്ക്സ് വേണ്ടേ?”
കൂട്ടത്തില്‍ അല്‍പ്പമൊക്കെ ലജ്ജാശീലമുള്ള കുട്ടിയാണ് വരുന്നു.
മൂന്ന്‍ പേരില്‍ ഏറ്റവും സുന്ദരനും.
ജൈസനും ശ്രീധറും പെണ്‍കുട്ടികളോട് സംസാരിക്കാനും കൊഞ്ചാനും കുഴയാനുമൊക്കെ മുമ്പിലാണെങ്കിലും നേഴ്സറിക്ക്ലാസ് മുതല്‍ക്കേ നാലുപേരും ഒരുമിച്ച് ആയതിനാല്‍ അവരോടൊപ്പം കൂട്ടുകൂടുന്നു എന്നേയുള്ളൂ.
“ചേച്ചി എന്തിയേടാ?”
ജെയ്സന്‍ ചോദിച്ചു.
“വന്നു കേറി ശ്വാസം പോലുമെടുത്തില്ല…”
വരുണ്‍ അവന്‍റെ നേരെ നോക്കി മുഖം ചുളിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അതിനു മുമ്പേ തൊടങ്ങി അവന്‍റെ പഞ്ചാര! ഇങ്ങനെ ഒരു പെണ്ണ് കൊതിയന്‍!”
“പോടാ മൈരേ!”
ജെയ്സന്‍ അവന്‍റെ തോളില്‍ ഇടിച്ചു.
“നീ ചുമ്മാ മണ്‌ങ്ങൂസാണ് എന്ന് കരുതി? ഞങ്ങളെ ചോരേം നീരുമുള്ള ആമ്പിള്ളേരാ…”
വരുണ്‍ അവന്‍റെ നേരെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി.
“അതൊക്കെ നമ്മടെ ശ്രീധരന്‍…”
ജെയ്സന്‍ തുടര്‍ന്നു.
“ശ്രീധരന്‍ അല്ല, ശ്രീധര്‍…”
ശ്രീധര്‍ അവനെ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു.
“ആ ശ്രീധര്‍… വരുണിനെപ്പോലെ പുണ്യാളനാകാനൊന്നും ഇവനെ കിട്ടില്ല! എനിക്ക് പെര്‍ഫെക്റ്റ് മാച്ചാ ഇവന്‍! വഴിമൊത്തം ചേച്ചീടെ മൊല , കുണ്ടി ഇത് മാത്രാരുന്നു വിവേകെ ഇവന്‍റെ ടോപ്പിക്ക്…”
“ഒന്ന് പതുക്കെ പറ പന്നികളെ!”
വരുണ്‍ അകത്തേക്ക് നോക്കി.
“ഒരു വീട്ടിലേക്ക് കേറി ചെന്നാ കീപ്പ് ചെയ്യേണ്ട ഒരു മാനേഴ്സും അറിയില്ല… ചേച്ചി എങ്ങാനും കേട്ടാല്‍, നീയീ പറയുന്ന ഊളത്തരം ഒക്കെ…ശ്യെ..!”
അവര്‍ നാല് പേരും അകത്തേക്ക് ഹാളിലേക്ക് നടന്നു.
അകത്ത് കടന്നതെ ജെയ്സന്‍ ടി വി ഓണ്‍ ചെയ്തു.
ഒരു ഹിന്ദി മ്യൂസിക്ക് ചാനല്‍ ആണ്.
ജാക്വിലിന്‍ ഫെര്‍നാണ്ടാസ്സോ മലൈകാ അറോറയോ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു, അല്‍പ്പ വസ്ത്രങ്ങളില്‍ ദേഹം മൊത്തം ഇളക്കിയും കുലുക്കിയും നൃത്തം ചെയ്യുന്നു.
“ചരക്ക്..!!”
