വിനീത, വിവേകിന്‍റെ ചേച്ചി [Smitha] 831

“ന്‍റെ ചേച്ചി…അവമ്മര്‍ക്ക് കഞ്ഞീം വെള്ളോം ഒന്നും കിട്ടീല്ലേലും കൊഴപ്പവില്ല..ന്നാലും രണ്ടീസം കൂടുമ്പോ ചേച്ചിയെ കാണാണ്ട് ഇരിക്കാന്‍ പറ്റില്ല്യ..അതാ കണ്ടീഷന്‍…”

അത് കേട്ട് അവളുടെ ദേഹം രോമാഞ്ചം കൊണ്ടു.
താന്‍ അതി സുന്ദരിയാണ് എന്ന് അവള്‍ക്ക് ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു.
ആണുങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ തന്നെ കാണുമ്പോള്‍ പരിസരം മറക്കുന്നത്ര ദേഹഭംഗിയും മുഖസൌന്ദര്യവും തനിക്കുണ്ട് എന്നും അവള്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നു.
എങ്കിലും അനുജന്‍റെ കൂട്ടുകാരായ ശ്രീധറും ജെയ്സനും വരുണും തന്നോട് അത്ര ഇഷ്ടമാണ് എന്ന അറിവ് അവളെ അമ്പരപ്പിച്ചു.
കാരണം അത്ര ഭംഗിയാണ് ആ കുട്ടികള്‍ക്ക്.
പെണ്‍കുട്ടികള്‍ മത്സരിക്കും അവര്‍ക്ക് വേണ്ടി.

“എന്ന് നിന്നോട് അവമ്മാര് പറഞ്ഞോ?”

അവള്‍ ചോദിച്ചു.

“കണ്ടോ? ദേഷ്യക്കാരി ചേച്ചീടെ ഒരാകാംക്ഷ!”

അവന്‍ ചിരിച്ചു.

“നീ കാര്യം പറ എന്‍റെ വിവേകെ!”

“പിന്നെ പറയാണ്ട്! എപ്പഴും ചേച്ചീടെ സൌന്ദര്യം പറയാനാ അവമ്മാര്‍ക്ക് നേരം…”

“ച്യെ…!”

വിനീത അനിഷ്ട സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു.

“നിന്നോട് അങ്ങനൊക്ക്യെ പറയ്യ്വോ അവമ്മാര്? ന്നിട്ട് നീയത് കേട്ട് നിക്ക്യേം! നല്ല അനിയന്‍!”

“അതിനെന്താ?”

വീടിന്‍റെ ഗേറ്റിനുള്ളിലൂടെ ബൈക്ക് കടത്തിക്കൊണ്ട് അവന്‍ പറഞ്ഞു.

“സാധാരണ എന്‍റെ ഏജിലെ ആങ്കുട്ട്യോള് ആരെപ്പറ്റിയ സാധാരണ പറയാറ്? അനു സിതാരയോ നിത്യാ മേനോനോ അല്ലേല്‍ ആലിയാ ബട്ടോ സോനം കപൂറോ ഒക്കെയല്ലേ? ഇതിപ്പോ അവര്ടെ ഒക്കെ സ്ഥാനത്ത് അവമ്മാര് എന്‍റെ ചേച്ചിയെ പറ്റി പറയുമ്പം അതൊരു ക്രെഡിറ്റല്ലേ എന്‍റെ പുന്നാരേ…?”

ബൈക്കില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ അവന്‍ ചേച്ചിയുടെ മുഖം ശ്രദ്ധിച്ചു.
ഇപ്പോഴും ആകെ പൂത്തുലഞ്ഞു നില്‍ക്കുകയാണ് കക്ഷി.
ഞാന്‍ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ അത്രയ്ക്ക് സുഖിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് വ്യക്തം.

“നിന്‍റെ ആ ഫ്രണ്ട്സില്‍ ഒരു കുട്ടിയുണ്ടല്ലോ… മുടി അല്‍പ്പം നീട്ടിയ ഒരു ചെക്കന്‍! അവന്‍ മാത്രാ എന്നെ ഫ്രണ്ടിന്റെ ചേച്ചീന്നൊള്ള റെസ്പ്പെക്റ്റ് ഇച്ചിരിയെലും തരണ്ള്ളൂ…ബാക്കി ഒക്കെ ഒരു വകയാണ്…ഒരു

The Author

സ്മിത

ജബ് കിസി കേ ദില്‍ തരഫ് ജുക്നേ ലഗേ... ബാത്ത് ആകര്‍ ജുബാ തക് രുകനേ ലഗേ... ആംഖോ ആംഖോ മേ ഇകരാര് ഹോനേ ലഗേ... ബോല്‍ ദോ അഗര്‍ തുംഹേ പ്യാര് ഹോനേ ലഗേ...