കാപ്പി ഗ്ലാസ് അവള്‍ മേശപ്പുറത്ത് വെച്ചപ്പോള്‍ വിവേക് പെട്ടെന്ന് മുറിവിട്ടുപോയി.
എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ വിനീത കുഴങ്ങി.
ഈ ചെറുക്കന്‍ എന്താണ് ആ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നത്!
എന്തൊരു വലിപ്പമാണ് അവന്‍റെ ആ സാധനത്തിന്!
ഇത്രയും നീളവും വണ്ണവുമൊക്കെയുണ്ടാവുമോ ആണുങ്ങളുടെ സാധനത്തിന്!
കൌമാരം മുതല്‍ക്ക് എല്ലാ ആണ്‍കുട്ടികളും മിക്ക പെണ്‍കുട്ടികളും ചെയ്യുന്നത് ആണ് ഇതൊക്കെ.
സ്വയം ആനന്ദിക്കല്‍….
സ്വയംഭോഗം!
ഇവന് കതക് ഒക്കെ അടച്ചിട്ടിട്ട് ചെയ്തുകൂടെ?
ഇതിനൊക്കെ ഒരു നേരവും കാലവുമോക്കെയില്ലേ?
പെട്ടെന്നാണ് അവളൊരു കാര്യമോര്‍ത്തത്.
അവളുടനെ ജനാലയ്ക്കലെക്ക് പോയി.
താഴേക്ക് നോക്കി.
അവിടെ മുറ്റമടിക്കുന്ന ദേവകിയെ കണ്ടു.
“വെറുതെയല്ല…”
കലികയറിയ സ്വരത്തില്‍ അവള്‍ ഉരുവിട്ടു.
“കൊച്ചിനെ ചീത്തയാക്കാന്‍ ഓരോ അസത്തുക്കള്!”
അവള്‍ പിന്നെ കാപ്പി ഗ്ലാസ്സുമെടുത്ത് പുറത്തേക്ക് പോയി.
അവള്‍ വിവേകിനെ വീടിന്‍റെ പലഭാഗത്തും തിരഞ്ഞു.
“കൊച്ചെങ്ങട് പോയി അമ്മെ?”
അവള്‍ അടുക്കളയില്‍ എത്തി അമ്മ ചന്ദ്രമതിയോട് ചോദിച്ചു.
“അവന്‍ എണീച്ചിട്ട്ണ്ടാവില്ല്യ വിനൂ..ഇന്ന് ഞായറല്ല്യെ?”
അവള്‍ ഒന്നും പറയാതെ അടുക്കളയുടെ ജനലിലൂടെ പുറത്ത് തോട്ടിന്‍ കരയിലേക്ക് നോക്കി.
അവിടെ വിവേക് നില്‍ക്കുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു.
അവള്‍ കാപ്പി ഗ്ലാസ്സുമെടുത്ത് അവന്‍റെ നേരെ നടന്നു.
വീടിന് മുമ്പിലെ പറമ്പിന്‍റെ അതിര് പുഴക്കരയിലാണ്.
ആറ്റുവഞ്ചികള്‍ വളര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നു.
പുഴയുടെ മദ്ധ്യത്തില്‍ ഭീമാകാരന്മാരായ പാറകള്‍ ഉയര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നു.
പുഴയില്‍ അവ കൊച്ചുദ്വീപുകള്‍ പോലെ തോന്നിച്ചു.
അവള്‍ അവന്‍റെ പിമ്പിലെത്തി.
“എന്താടാ രാവിലെ തോട്ടില്?”
അവന്‍റെ അടുത്തെത്തി കാപ്പി ഗ്ലാസ് നീട്ടിക്കൊണ്ടു അവള്‍ പറഞ്ഞു.
