വെര്‍ജിന്‍ മേഡം [മൂവിസ്‌റ്റൈല്‍ സ്‌റ്റോറി] [Pamman Junior] 370

വില്ലേജ് ഓഫീസിലെ ടൂവീലര്‍ ഷെഡില്‍ വണ്ടി സ്റ്റാന്‍ഡ് തട്ടി വയ്ക്കുമ്പോള്‍ എല്‍ജി എസ് ബാബു ചേട്ടന്‍ പിന്നില്‍ വന്ന് പുറത്ത് തട്ടി പറഞ്ഞു ‘ മാഡം ഇന്ന് നല്ല ചൂടിലാ, ഇന്നും താമസിച്ചല്ലോ വിപിന്‍ സാറേ … കണ്ടറിയണം ഇന്ന് വിപിന്‍ സാറിന് എന്താ സംഭവിക്കാന്‍ പോകുന്നേന്ന്.’

‘ഹെന്റെ പൊന്ന് ബാബു ചേട്ടായീ നിങ്ങളിങ്ങനെ അയ്യപ്പനും കോശീ യും സിനിമയിലെ ഡയലോഗ് പറഞ്ഞ് എന്നെ പേടിപ്പിക്കല്ലേ…’

വിപിന്‍ മുരളി ഹെല്‍മെറ്റ് ഊരി ബുള്ളറ്റിന്റെ മിററിലൂടെ ഹാന്‍ഡിലിലേക്ക് തൂക്കി. പാന്റിന്റെ സൈഡ് പോക്കറ്റില്‍ നിന്ന് ചീപ്പെടുത്ത് മുടിയും കട്ടിമീശയും ചീവി ഒതുക്കി. ആറടി ഉയരമുള്ള വെളുത്ത, പൊക്കത്തിനൊത്ത വണ്ണമുള്ള വിപിനെ അടിമുടി നോക്കി ബാബു പറഞ്ഞു. ‘സാറ് എസ് ഐ ടെസ്റ്റ് എഴുതാന്‍ വയ്യാരുന്നോ…?’

‘എന്റെ പൊന്ന് ബാബു ചേട്ടാ അതൊക്കെ പിന്നെ പറയാം. ഞാനൊന്ന് പോയി സൈന്‍ ചെയ്യട്ടെ… മുന്നീ ന്നൊന്ന് മാറ് ഹേ… ‘ വിപിന്‍ ബുള്ളറ്റിന്റെയും മറ്റൊരു സ്‌കൂട്ടറിന്റെയും ഇടയിലൂടെ നടന്ന് അതിന് മുന്നില്‍ നിന്ന ബാബുവിനെ കടന്ന് സുപ്രണ്ട് ശാലിനി മാധവിന്റെ മുറിക്കു നേരെ നടന്നു.

നാല്‍പ്പത് കഴിഞ്ഞെങ്കിലും സൗന്ദര്യം ഒട്ടും ചോരാത്ത, മുഖത്ത് യൗവ്വനം വിട്ടു മാറാത്ത സ്ത്രീയായിരുന്നു ശാലിനി മാധവ്. സാരിയാണ് ശാലിനിമാധവിന്റെ സ്ഥിരം വേഷം. അഞ്ചരയടി ഉയരവും നന്നായി വെളുത്ത് അരക്കെട്ട് ഒതുങ്ങി അല്‍പമൊന്ന് തടിച്ച തനി നാടന്‍ ചരക്കായിരുന്നു ശാലിനി മാധവ്.

ഇടതു വശത്തുകൂടി നോക്കുമ്പോള്‍ സാരിയുടെ തലപ്പിനിടയിലൂടെ മുല ബ്ലൗസിനുണ്ണില്‍ ഞെരുങ്ങിയും ഒട്ടും ഉന്താത്ത അണിവയര്‍ രോമരാജികളാല്‍ വിരാജിച്ചും അങ്ങനെ നിന്നിരുന്നു.

സൂപ്രണ്ട് കസേരയില്‍ ഇരിക്കുന്ന ശാലിനിമാധവ് സിംഹാസനത്തില്‍ ഇരിക്കുന്ന രാജ്ഞിയെ പോലെ തോന്നി.

പറഞ്ഞതുപോലെ ആളൊരു സൈലന്റ് ഡൈനാമിക് ചരക്കാണെങ്കിലും ജോലിയുടെ കാര്യത്തില്‍ കലിപ്പത്തി തന്നെയായിരുന്നു ശാലിനിമാധവ്.

‘മേ ഐ കം ഇന്‍ മേഡം… ‘ വിപിന്‍ മുരളി ഹാഫ് ഡോറിലൂടെ തല അകത്തേക്കിട്ട് ചോദിച്ചു.

ശാലിനി മാധവിന്റെ പുരികങ്ങള്‍ മുകളിലേക്കുയര്‍ന്നു. നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു … ‘ ഇന്നും വിപിന്‍ … കം… കം…’ സുപ്രണ്ട് ശാലിനി, എല്‍ഡി ക്ലാര്‍ക്ക് വിപിനെ തന്റെ ചെയറിനടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു.