വിത്ത്‌ കാള 7 [ആദി വത്സൻ] 132

ധാരണയും കിട്ടിയില്ല. അവൻ താഴേ തറയിലേക്ക് ഇരുന്നു. എന്തോ തപ്പുന്ന പോലെ ആക്ട് ചെയ്തൂ. ജാസ്മിൻ ഉണങ്ങാൻ ഇട്ടിരുന്ന തുണിക്കിടയിൽ എന്തോ തപ്പുന്ന പോലെയും.
സ്വഹലാത്തയും ആബിദയുമാണൂ കദീജയുടെ അമ്മായിയും മകളുമാണവർ, ജാസ്മിനെ കണ്ടതും സഹലാത്ത ചോദിച്ചു
” ആഹാ ഇജ്ജ് രണ്ടാളും ഇബടെക്കാണോ ബന്നത്, ഇന്റെ കുറെ തുണി ഇവിടെ കിടക്ക്ണുണ്ടായിരുന്നു, ഇതിപ്പോ എല്ലാം കൂടെ കുഴഞ്ഞ് മറിഞ്ഞിരിക്കണൂ”
ജാസ്മിനു ശ്വാസം നേരെ വീണുണ്ടായിരുന്നില്ല,
അവൾ വെറുതെ ചിരിച്ചൂ,
“ഞാ കദീജാത്തായുടെ തുണി എടുക്കാൻ വന്നാതാണിത്താത്ത, ഒറ്റക്ക് ബരണ്ടാന്ന്ച്ച് ഈ ചെക്കനേം കൂടെ കൂട്ടി” അലിയെ നോക്കി ജാസ്മിൻ പറഞ്ഞൂ.
“ആം അതെന്തായാലും നന്നായി, ഞാനും ഈ പോത്തിനെ അതാ കൂടെ കൂട്ടിയത്”
ആബിദയെ പറ്റിയാണൂ പറഞ്ഞത്, ജാസ്മിൻ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചൂ. അവളും തിരികെ സൗഹൃദഭാവത്തിൽ ചിരിച്ചൂ. അലിയാകട്ടെ തല പോലും പൊക്കി നോക്കിയില്ല.
“ഞമ്മൾ സഹായിക്കാത്താ, ഇജ്ജ് ഇതൊന്ന് പിടിച്ചെ”
ജാസ്മിൻ അലിക്ക് കൈയ്യിലിരുന്ന ഒന്ന് രണ്ട് തുണി കൊടുത്തിട്ട് സഹലാത്തയുടെ തുണി പെറുക്കാൻ കൂടി.
എല്ലാം എടുത്ത് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സഹല ചോദിച്ച്
“ഇജ്ജ് ബരണില്ലെയ്”
“കദീജാത്ത പറഞ്ഞ ഒന്ന് രണ്ട് തുണി കൂടെ നോക്കീ പെറുക്കീട്ട് വരാം, ഇങ്ങൾ പോക്കോളീൻ”
“എന്നാ ശരി, ചെക്കനുണ്ടല്ലോ അനക്ക് കൂട്ടിനു, ബാ പോത്തേ”
ആബിദ നിസ്സഹായ ഭാവത്തിൽ ജാസ്മിനെ നോക്കി, തുണിയും കെട്ടിപിടിച്ച് പോയി.

അവർ തഴോട്ട് ഇറങ്ങിയതും അലി പഴയ പരുപാടി തുടരാനുള്ള തയ്യാറെടുത്തൂ.
വീണ്ടും താഴേ ആരോ സഹലയോട് മിണ്ടുന്നത് കേട്ട ജാസ്മിൻ അലിയെ പിടിച്ച് നിർത്തിട്ട് സ്വകാര്യമായി പറഞ്ഞൂ

“ഇപ്പ പണി നടക്കില്ല മോനെ, ഇനി പിന്നെകാട്ടെ”
അലി നിരശനായി, ജാസ്മിൻ അവന്റെ താടി പിടിച്ച് കുലുക്കീട്ട് ചോദിച്ചൂ.

“എന്തെ സങ്കടായോ, ഇവിടെ ഇങ്ങനെ ആൾക്കാർ വന്നും പോയും ഇരിക്കും, അപകടാണൂ”

അലി സ്വകാര്യമായി തന്നെ ജാസ്മിന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞൂ.

“ഇവടെ സാധങ്ങൾ വച്ചിരിക്കുന്ന മുറിയുടെ താക്കോൽ ന്റെ കൈയ്യിലാണൂ അങ്ങോട്ട് പോയാലോ ഇത്താ”