വിവേകും പ്രവീണും പിന്നെ ലക്ഷ്മിയും 1 [Shamna sajida] 167

“ശരിക്കും? നീ ഇത് കാര്യമായി പറഞ്ഞതാണോ വിവേക് ? അതോ എന്നെ കളിയാക്കുന്നതാണോ?” അവൻ ചോദിച്ചു.

ഞാൻ പറഞ്ഞതിൽ എനിക്ക് ഒരു സംശയവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. “അതെ പ്രവീൺ, എൻ്റെ മുന്നിൽ ഒരു സ്ത്രീയല്ല നിൽക്കുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല,” ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.

“വിവേക്, നീ എനിക്ക് വേണ്ടി ഒരു കാര്യം ചെയ്യുമോ?” ഒരു പെണ്ണിനെ പോലെ തല കുനിച്ച് അവൻ സൗമ്യമായി ചോദിച്ചു.

“പിന്നല്ലാതെ, എന്താണെന്ന് പറയൂ?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“എന്നെ ഒരു പെണ്ണായി പരിഗണിക്കാമോ? അവൻ എങ്ങനെയൊക്കെയോ ഒപ്പിച്ച് ചോദിച്ചു.

എൻ്റെ ഉറ്റ സുഹൃത്തിനെ ഒരു സ്ത്രീയെപ്പോലെ പരിഗണിക്കുക.

എന്ത് ഭ്രാന്താണ്? ഞങ്ങൾ കാണിക്കുന്നത് പക്ഷേ എൻ്റെ കണ്ണുകൾക്ക് മുന്നിൽ ഒരു സ്ത്രീയെയാണ് ഞാൻ കാണുന്നത്, അല്ലാതെ എൻ്റെ സുഹൃത്തിനെയായിരുന്നില്ല.

“തീർച്ചയായും,” ഞാൻ പറഞ്ഞു,

അവൻ എൻ്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി ഒരു പെൺകുട്ടിയെപ്പോലെ ചിരിച്ചു.

ലിപ്സ്റ്റിക്ക് പുരട്ടിയ അവൻ്റെ ചുണ്ടുകളിലേക്കും നീണ്ട മുടിയിലേക്കും നോക്കിയപ്പോൾ ആ ചിരിച്ചു നിൽക്കുന്നത് പ്രവീൺ ആണെന്ന് എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാനേ കഴിഞ്ഞില്ല. എൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു സുന്ദരിയായ പെണ്ണിനെ മാത്രമേ കാണാൻ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.

” നീ നന്നായി മദ്യപിച്ചിട്ടുണ്ട്, വിവേക്!” അവൻ പറഞ്ഞു.

“അതെ, നീ സാരിയും ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്.!”

ഞാൻ ഭ്രാന്തമായി ചിരിച്ചു.

“വിവേക്, എന്നോട് സത്യം പറയൂ. നിനക്ക് എന്നെ ഈ വേഷത്തിൽ കാണുന്നത് വെറുപ്പാണോ?” അവൻ പതിയെ തലകുനിച്ച് ചോദിച്ചു.