വിവേകും പ്രവീണും പിന്നെ ലക്ഷ്മിയും 1 [Shamna sajida] 167

അവൻ നാണത്തോടെ പറഞ്ഞു, “ലക്ഷ്മി”. അവൻ്റെ നാണം കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ചിരി വന്നു.

ഞാൻ അവൻ്റെ സാരിയുടെ തുമ്പ് കൊണ്ട് അവൻറെ തല മറച്ചു,

അവൻ അതിൻറെ അറ്റം കയ്യിലെടുത്തു

“ലക്ഷ്മി, നീ ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ളതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും സുന്ദരിയായ പെണ്ണാണ്,” ഞാൻ അവനോട് പറഞ്ഞു.

അവൻ ലജ്ജയാലും സന്തോഷത്താലും മുഖം സാരി കൊണ്ട് മറച്ചു പിടിച്ചു. ഒരു സ്ത്രീയെപ്പോലെ സ്വാഭാവികമായി പെരുമാറുന്നത് കാണാൻ തന്നെ നല്ല ഭംഗിയുണ്ട്.

സത്യം പറഞ്ഞാൽ, ആ രാത്രി വളരെ മനോഹരമായ നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു. പക്ഷേ എൻ്റെ മനസ്സ് അവനെ കളിയാക്കാനുള്ള വഴികൾ ആലോചിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അതുവരെ ഞാൻ ചെയ്തതോ പറഞ്ഞതോ ഒന്നും അവനെ അസ്വസ്ഥനാക്കിയിരുന്നില്ല. അവൻ്റെ ബ്ലൗസിനടിയിൽ സാരിക്കിടയിലൂടെ കാണുന്ന മനോഹരമായ അരക്കെട്ട് എൻ്റെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടു.

ഞാൻ പതിയെ എൻ്റെ കൈ അവിടെ വെച്ചു. അവൻ അത് ചെറുക്കുമെന്ന് ഞാൻ കരുതി. പക്ഷേ അവൻ/അവൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അതോടുകൂടി എനിക്ക് കൂടുതൽ ധൈര്യം വന്നു, അവൻ്റെ മനോഹരവും മൃദുവായതുമായ അരക്കെട്ടിൽ ഞാൻ നുള്ളി. “ഓ”, അവൻ അല്ല അവൾ ഒന്ന് കുതറി, ഒരു സ്ത്രീയുടെ മൃദുവായ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു. അവൻ്റെ തലയിൽ നിന്ന് സാരിയുടെ തുമ്പ് താഴെ വീണു. അവൻ ദേഷ്യം നടിച്ചുകൊണ്ട് എന്നെ തുറിച്ചുനോക്കി, പക്ഷേ അവൻ്റെ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു.

ഞാൻ അവൻ്റെ ബ്ലൗസിൽ കഴുത്തിൽ വിരലുകളാൽ പതിയെ സ്പർശിച്ചു.

“ദയവ് ചെയ്ത് എന്നെ കളിയാക്കരുത് വിവേക്,” അവൻ എൻ്റെ കൈ തൻ്റെ കഴുത്തിൽ നിന്ന് മാറ്റിക്കൊണ്ട് മൃദുവായി പറഞ്ഞു. എനിക്കവനെ ഇനിയും കളിയാക്കണമെന്ന് തോന്നി. അവൻ്റെ അതിരുകൾ പരീക്ഷിക്കാൻ എനിക്ക് ആവേശമായി, എത്രത്തോളം അവൻ എൻ്റെ പ്രകോപനങ്ങൾ സഹിക്കുമെന്ന് എനിക്ക് അറിയണമായിരുന്നു. എൻ്റെ കൈകൾ അവൻ്റെ ബ്ലൗസിന് പിന്നിലൂടെ ചലിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി. “, എന്നെ അങ്ങനെ സ്പർശിക്കരുത്,” ഒരു പെണ്ണിനെ പോലെ പ്രവീൺ അപേക്ഷിച്ചു.