വിയർപ്പൊഴുകുന്ന ദൂരങ്ങൾ 2 [ഫ്ലോക്കി കട്ടേക്കാട്] 543

കൃഷ്ണേട്ടൻ ഞങ്ങളെ നോക്കി തല ചൊറിഞ്ഞു ചിരിച്ചു. എനിക്കറിയാം ആ ചിരിയുടെ പൊരുൾ…. സാധാരണ ഇക്ക പറഞ്ഞിട്ടാണ് ഞാൻ ഇവിടെ വരുന്നത് വരുമ്പോൾ മൂപ്പര്ക്ക് പൈസ ആയിട്ട് എന്തെങ്കിലും കൊടുക്കാൻ ഇക്ക പറയാറുണ്ട്… പൈസ കൊടുക്കുന്നതിനു മുൻപുള്ള ചിരിയാണ്. അത്. ഇനി കൊടുത്തു കഴിഞ്ഞാൽ, തലയിലെ ചുവന്ന തോർത്തഴിച്, തോളിലേക്കിട്ട് മറ്റൊരു ചിരിയുണ്ട്….

പക്ഷെ ഇപ്രാവിശ്യം, ഇക്ക പറഞ്ഞിട്ടല്ലല്ലോ, എന്നാലും ഞാൻ കാർ ഒതുക്കി. പേഴ്‌സ് എടുത്തു മൂപ്പര്ക്ക് ഒരു 300 രൂപ കൊടുത്തു.

“എന്താ കുട്ടിയേ, കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച വന്നതായിരുന്നല്ലോ….. “.

മൂപ്പരുടെ കുശലന്വേഷണം!!!!

“ഒന്നുല കൃഷ്ണേട്ട…. ഇക്ക വരുന്നുണ്ട്. അതിനു മുൻപ് ഇത്തിരികൂടി പണിയുണ്ട് തീർക്കാൻ…. ഇളനീർ ഇടാൻ പറ്റിയ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ?”

“ അയ്യോ, പെട്ടന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഇപ്പോൾ…… ആ തെക്കേലെ കുട്ടിയാണ് ഇതൊക്കെ ചെയ്യാറ്. കുഞ്ഞ് വരുന്നുണ്ടെന്നു മുന്നേ കൂട്ടി പറഞ്ഞിരുന്നാൽ അവനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ഇട്ടു വെക്കായിരുന്നു.. ഇതിപ്പോ,…. “

മൂപ്പരോന്ന് തല ചൊറിഞ്ഞു…..

“അത് മാത്രോല്ല….. നല്ല മഴക്കോള് കാണുന്നുണ്ട്… ഇനി ഇപ്പോൾ ആരേലും കിട്ടോ നോക്കട്ടെ….”

ഞാൻ : ആ എന്ന കൊഴപ്പല്ല ചേട്ടാ,….. ഞാൻ പോവാൻ നേരത്ത് വിളിക്കാം അപ്പൊ വന്നാൽ മതി….

“ശരി കുഞ്ഞേ…. “

ഞാൻ കാർ എടുത്തു പതിയെ നീങ്ങി…..

ഇത്ത : മൂപര് വല്ല്യ സന്തോഷത്തിലാണല്ലോ….

ഞാൻ : ഇക്ക എപ്പോഴും മൂപ്പർക്ക് എന്തേലും കൊടുക്കാൻ പറയും……..

കാർ പാർക്ക്‌ ചെയ്തു ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി, ഞാൻ ഫുഡും ഒപ്പം എന്റെ കുപ്പിയും എടുത്തു മഴക്കാർ കുറച്ചു കൂടിയത് പോലുണ്ട്…. ഇടതൂർന്നു നിൽക്കുന്ന തെങ്ങുകൾക്കിടയിലൂടെ വെളിച്ചം വരാതെ ഇരുട്ട് മൂടി.. ചെറുതായി വീശുന്ന തണുത്ത കാറ്റിൽ തട്ടിയാടിയ എന്റെ നീളൻ മുടി ഞാൻ നേരയാക്കിയിട്ടു… ഇത്ത കാറിൽ നിന്നും രണ്ട് മൂന്നു കവറുകൾ എടുത്തു ഫാം ഹൗസിലേക്ക് നടന്നു…

ഞാൻ വാതിൽ തുറന്നു കയറി. പൂണമായും മരവും മണ്ണും കൊണ്ട് നിർമിച്ച ആ നാലുകെട്ടിന്റെ ഉള്ളിലെ വാസനക്ക് വല്ലാത്ത മൊഞ്ച്!!! വിശന്നു കണ്ണ് കാണാൻ ആകുന്നില്ല. ഇത്ത നേരെ നടന്നു പൂളിന് അരികിൽ എത്തി…

“ഡാ അനീഷേ ഇതിൽ വെള്ളമില്ലല്ലോ…. “

അവിടെ നിന്നും തിരിഞ്ഞു നിന്നുള്ള ഇത്തയുടെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോഴാണ് ഇത്തയുടെ ഉദ്ദേശത്തിന്റെ ചെറിയ ഒരു അംശം എനിക്ക് പിടിച്ചു കിട്ടിയത്.

“അല്ല, ഇങ്ങൾ നീന്താൻ വന്നതാണോ???? “

ഇത്ത ഒരു വളിച്ച ചിരി ചിരിച്ചു….