എല്ലാം യാദൃശ്ചികം [ Adheesh ] 660

ക്ലാസ് തുടങ്ങി അധികം ആഴ്ചകൾ ആയില്ല എല്ലാ ആമ്പിള്ളേരും മിസ്സിനെ കണ്ണുകൊണ്ട് വലിച്ചുകീറുന്നുണ്ട്. സുന്ദരിയായ സൂസൻ മിസ്സിനെ നോക്കാതിരിക്കുക എന്നത് ആണായിപിറന്ന ഒരുവനെക്കൊണ്ടും സാധിക്കില്ല. അപാര സ്ട്രക്ച്ചർ ആയിരുന്നു മിസ്സിന്. നിരാശയോടെ ഞാൻ വീട്ടിൽ ചെന്നു, കതക് തുറന്ന് കയറിയതും അമ്മ ദേഷ്യത്തോടെ സോഫയിൽ ഇരിക്കുന്നു. എന്നെ കണ്ടതും മൊന്നിങ് വന്നേ എന്നുപറഞ്ഞ എന്റെ മുറിയിൽ കൊണ്ടുപോയി കട്ടിലിൽ രാവിലെ ഞാൻ ചീറ്റിയ പാൽ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി ചോദിച്ചു “ഇതെന്താടാ?” “അത് … അത് …” ഞാനിരുന്ന് വിയർത്തു “എടാ പറയാൻ” അമ്മ വീണ്ടും ചൂടായി “അതിന്നലെ റെക്കോഡിൽ ഒട്ടിക്കുബോൾ പശ കുറച്ചായതായിരുക്കും…” ഞാൻ എങ്ങനെയൊക്കെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു, “പിന്നെ പശ, ഞാൻ ഇഷ്ടംപോലെ ആണുങ്ങളെ കണ്ടിട്ടുണ്ട് അതുകൊണ്ട് കള്ളം പറ….” അമ്മയ്ക്ക് താൻ പറഞ്ഞതിലെ അബദ്ധം മനസിലായി, ഞാൻ ഒരു പ്രതിമ പോലെ നിശ്ചലമായി, ഞാൻ എന്റെ ജീവന് തുല്യം സ്നേഹിച്ച, ഇത്രയും നാൾ മാന്യത ഇല്ലാതെ ഒന്നും തന്നെ ചെയ്യാതിരുന്ന എന്റെ അമ്മയുടെ വായിൽനിന്നും വന്നത് എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. “അമ്മയെന്താ ഇപ്പൊ പറഞ്ഞെ?” നിശബ്ദദ ഭേദിച്ച് ഞാൻ ചോദിച്ചു, “ഒന്നുമില്ല നീയത് വിട്ടുകള” അമ്മ ഒഴിഞ്ഞുമാറി “ഇല്ല എനിക്കറിയണം…” ഞാൻ വീണ്ടും നിർബന്ധിച്ചു. എന്നോടൊന്നും പറയാതെ അമ്മ മുറിയിൽ കയറി വാതിലടച്ചു, ഞാൻ വാതിലിനടുത്തുചെന്നപ്പോൾ അകത്ത് അമ്മയുടെ കരച്ചിൽ കേൾക്കാമായിരുന്നു. ഞാൻ എന്റെ മുറിയിലേക്ക് വലിഞ്ഞു.