യമദേവൻ ഫ്രം കാലപുരി [ചാണക്യൻ] 218

“എന്ത് ? എണ്ണയോ ? ദേവാ എനിക് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല ”

ദാസൻ തല ചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തെ നോക്കി.

അത് കേട്ട് യമദേവൻ സൗമ്യമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.

“എണ്ണയടിക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞാൽ പോത്തിന് വയറു നിറച്ച് പുല്ല് കൊടുക്കണമെന്ന്…എങ്കിലല്ലേ നല്ല മൈലേജ് ഉണ്ടാകൂ”

അദ്ദേഹത്തിന്റെ പറച്ചിൽ കേട്ട് അവന് ചിരിയാണ് വന്നത്.

“നിങ്ങള് ശരിക്കും കാലൻ തന്നാണോ..ഇതെന്താ ഞങ്ങളെ പോലെ കച്ചറ ഭാഷയൊക്കെ സംസാരിക്കുന്നെ?”

“അതെന്താ നിങ്ങൾ മനുഷ്യർക്ക് മാത്രേ
ഇതൊക്കെ പറ്റൂ..ഞങ്ങൾക്കൊന്നും പാടില്ലേ?”

“ശോ ഇത് വലിയ കൊസ്രാ കൊള്ളി ആയല്ലോ… കാലൻ ആണെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോ KGF ലെ റോക്കി ഭായിയെ പോലെ കുറെ മാസാണെന്ന വിചാരിച്ചേ..ഇതൊരുമാതിരി”

“അതേത് ഭായി ?”

കാലൻ പുരികം പൊന്തിച്ചു കയ്യിലുള്ള ദണ്ഡ് വട്ടത്തിൽ ചുഴറ്റിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“അതെന്റെ അമ്മായിടെ മോനാ… ബോംബെയിലാ താമസം”

ദാസൻ പുച്ഛത്തോടെ ചിറി കോട്ടി.

യമദേവൻ പോത്തിനെ കൊണ്ട് ഊട്ടിക്കുന്ന തിരക്കിൽ ആയിരുന്നു.

അവൻ ആ ചോലയുടെ കരയിൽ ഒരു കല്ലിൽ കുന്തിച്ചിരുന്നു.

അപ്പോഴാണ് യമദേവന്റെ കയ്യിലുള്ള ദണ്ഡ് ന്റെ തുഞ്ചത്തായി കൊള്ളിയാൻ മിന്നിയത്.

കൂടെ കൂടെ അത് മിന്നിയതും ദാസന്റെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.

“കാലാ അത് സ്റ്റോം ബ്രേക്കർ ആണോ÷”

“എന്ത് ബ്രേക്കർ?”

“തോറിന്റെ കയ്യിലുള്ള സ്റ്റോം ബ്രേക്കർ… ഇടിമിന്നലൊക്കെ ഉണ്ടാക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ലേ.. അതോണ്ടല്ലേ പുള്ളി ഇടി മിന്നലിന്റെ ദൈവം ആയത്”

“ഇടി മിന്നലിന്റെ ദൈവം ദേവന്ദ്രനല്ലേ ?”