യമദേവൻ ഫ്രം കാലപുരി [ചാണക്യൻ] 232

ദാസൻ അങ്ങോട്ട് പമ്മി ചെന്ന് എന്തോ ചിന്തയിലാണ്ടിരുന്ന ശ്രീജയെ കടന്നു പിടിച്ചു.

“ഏഹ് ”

ഞെട്ടിത്തരിച്ച ശ്രീജ പുറകിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

അവിടെ വികട ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന ഭർത്താവിനെയാണ് അവൾ കണ്ടത്.

“എന്താ ഏട്ടാ വിട് ഞാൻ ചായ തിളപ്പിക്കട്ടെ”

ശ്രീജ അവനിൽ നിന്നും കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

“പന്ന പൊലയാടിമോളെ ഞാൻ വെള്ളം ചോദിച്ചാൽ പോലും നീ എടുത്തു തരില്ലല്ലേ”

ദാസന്റെ ശബ്ദം കടുത്തതും ശ്രീജ ഒന്നുകൂടി ഭയന്നു.

അയാളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ തത്തി കളിച്ചിരുന്ന പുഞ്ചിരി പതിയെ മാഞ്ഞു.

പകരം കോപം കൊണ്ടു മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകി.

ശ്രീജയുടെ അരക്കെട്ടിലുണ്ടായിരുന്ന അവന്റെ കൈകളുടെ പിടുത്തം മുറുകി.

അവൾക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്ന പോലെ തോന്നി.

ദാസൻ പൊടുന്നനെ അവളെ തനിക്ക് അഭിമുഖമായി പിടിച്ചു നിർത്തി.

തിരിഞ്ഞു വന്നതും ശ്രീജയുടെ മുഴുത്ത മുലകൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ഞെരിഞ്ഞമർന്നു.

മൃദുലമായ ആ ഗോളങ്ങളുടെ സ്പര്ശന സുഖം കൂടി ആയതും ദാസന്റെ ലിംഗം വെട്ടി വിറച്ചു.

അത് ശ്രീജയുടെ അടിവയറിൽ കുത്തി കൊണ്ടിരുന്നു.

അടിവയറിലെ സ്പർശനം തിരിച്ചറിഞ്ഞതും ശ്രീജയ്ക്ക് കെട്ടിയോന്റെ ഉദ്ദേശം എന്താണെന്ന് ഉടനെ മനസിലായി.

അവൾ അവനിൽ നിന്നും വിട്ടു മാറാൻ നോക്കി.

എന്നാൽ ദാസൻ അവളെ പിടിച്ചു ഒരടി അകലത്തിൽ നിർത്തി.

അവളുടെ മാറിലെ മുഴുപ്പിലായിരുന്നു അവന്റെ കണ്ണ്.

“നിന്റെ ഏതു മാറ്റവനാടി ഈ മുലയിൽ പിടിച്ചു തൂങ്ങുന്നെ…ദിവസം കൂടുന്തോറും ഇതങ്ങു വലിപ്പം കൂടി വരുവാണല്ലോ ”

ദാസൻ ചുണ്ട് നനച്ചുകൊണ്ടു പുച്ഛത്തോടെ അവളെ നോക്കി

അത് കേട്ടതും ശ്രീജ വെറുപ്പോടെ മുഖം വെട്ടിച്ചു.

അവളുടെ ആ പ്രവൃത്തി ദാസനെ കോപാകുലനാക്കി.

“നിന്റെ കഴപ്പ് ഞാനിന്ന് തീർത്തു തരാടി”

അവൻ അലറിക്കൊണ്ടു നൈറ്റിയുടെ മുകളിലൂടെ അവളുടെ വലതു മുലയിൽ കയറി പിടിച്ചു.

ആ കൈക്കരുത്ത് മാറിൽ അരിഞ്ഞതും ശ്രീജ പിടഞ്ഞു പോയി.