യമദേവൻ ഫ്രം കാലപുരി [ചാണക്യൻ] 232

ഊരി പോരാനുള്ള മടിയോടെ അത് അവളുടെ കാല്പാദങ്ങളിൽ ചെന്ന് അഭയം പ്രാപിച്ചു.

അത് തടസമായി തോന്നിയ ദാസൻ പാന്റീസ് എടുത്തു വായുവിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു.

അതിന് ശേഷം അവൻ ഉടുത്തിരുന്ന കൈലിയുടെ കെട്ട് അരയിൽ നിന്നും അഴിച്ചു.

അത് താഴേക്ക് വകഞ്ഞു വീണു.

ബോക്സിറിനുള്ളിൽ കെട്ടു പൊട്ടിച്ചു ചാടാൻ വെമ്പി നിൽക്കുന്ന തന്റെ ലിംഗത്തെ അവൻ സ്വതന്ത്രമാക്കി.

അത് കണ്ടതോടുകൂടി ശ്രീജയുടെ ഭയം ഇരട്ടിച്ചു.

അവളുടെ കഴുത്തിൽ പിടിച്ച് ഭിത്തിയോട് അടുപ്പിച്ച ശേഷം ദാസൻ തന്റെ ലിംഗത്തിൽ പിടി മുറുക്കി.

അതിന്റെ മകുടത്തിൽ പിടിച്ച് ഒന്നുഴിഞ്ഞ ശേഷം മുരണ്ടുകൊണ്ടു ശ്രീജയുടെ  യോനിയിലേക്ക് കുത്തി കയറ്റി.

“ശ് ശ് ശ് ആഹ് ”

ശ്രീജ വേദനയോടെ ചീറ്റി.

എന്നാൽ അത് കാര്യമാക്കാതെ അവൻ അവളുടെ കഴുത്തിൽ പിടി മുറുക്കി.

“വേണ്ട ഏട്ടാ ന്നെ വിട് പ്ലീസ് ”

അപേക്ഷയുടെ സ്വരത്തിൽ അവൾ കേണു.

ഒരു ചെവിയിലെ കേട്ട് മറുചെവിയിലെ തള്ളി കളഞ്ഞ അവൻ കാമസക്തിയോടെ അവന്റെ ലിംഗം ശക്തിയിൽ ഊരി കയറ്റാൻ തുടങ്ങി.

ഇഷ്ടമില്ലാത്ത നേരത്തെ ഈ ലൈംഗിക ബന്ധം ശ്രീജയെ നന്നേ തളർത്തി.

അവളുടെ മനസിന്റെ കടിഞ്ഞാൺ നഷ്ടപെട്ടതും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ചാലിട്ടൊഴുകി.

അത് കണ്ടതും മുറുമുറുപ്പോടെ തെറി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആവേശത്തോടെ ദാസൻ അവളെ ഭോഗിച്ചികൊണ്ടിരുന്നു.

വർദ്ധിത വീര്യത്തോടെയുള്ള അവന്റെ ഓരോ താഡനങ്ങളും ജീവച്ഛവത്തെ പോലെ അവൾ ഏറ്റുവാങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

വാവടുത്തിരുന്നതിനാൽ അവന്റെ കാമം മുന്പത്തെക്കാളുപരി പൂർവ്വാധികം താപത്തോടെ തിളച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

അരക്കെട്ട് താളത്തിൽ അടിച്ചുകൊണ്ടു അവൻ അസ്വദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

അപ്പോഴും മുക്കിയും മൂളിയും ശ്രീജ തന്റെ എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

എങ്കിലും അത് കാര്യമാക്കാതെ ദാസൻ അവളെ തന്റെ ലിംഗം വച്ച്