യമദേവൻ ഫ്രം കാലപുരി [ചാണക്യൻ] 218

മദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

ദാസന്റെ പരാക്രമം വേഗത്തിലായതും ശ്രീജയുടെ ഉടൽ ഇടക്കിടെ വെട്ടി വെട്ടിവിറച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

കഠിനമായ വേദന കാരണം കൂമ്പിയടഞ്ഞ മിഴികളുമായി വാടിയ ചേമ്പിൻ തണ്ട് പോലെ അവൾ കുഴഞ്ഞു.

ഭാര്യയുടെ കുഴഞ്ഞു മറിഞ്ഞ യോനിയിൽ ലിംഗം കയറിയിറങ്ങി വരുമ്പോഴുള്ള സുഖനുഭൂതിയിൽ ലയിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു ദാസൻ.

ആ അവസരത്തെ അവൻ നല്ലോണം വിനിയോഗിച്ചു.

അടുക്കളയിൽ ശ്രീജയുടെ ശീലക്കാരങ്ങളും നിശ്വാസങ്ങളും നിറഞ്ഞു നിന്നു.

അതിന് കൂട്ടായി അവന്റെ മുരൾച്ചയും.

ഇടക്കിടെ നടു ഒന്നു കഴയ്ക്കുമ്പോൾ ദാസൻ ശ്വാസം വലിച്ചെടുത്ത് മുരണ്ടുകൊണ്ടു വീണ്ടും അരക്കെട്ട് വേഗതയിൽ ചലിപ്പിച്ചു.

“മതിയേട്ടാ വയ്യേനിക്ക് ”

ശ്രീജ അവന്റെ താഡനങ്ങൾക്ക് അനുസൃതമായി തന്റെ ശരീരം ഉറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കെ പറയാൻ ബദ്ധപ്പെട്ടു.

ഭർത്താവിന്റെ കൊടൂരമായ ഭോഗത്തിൽ നിന്നും രക്ഷപെടാൻ അവൾ മനസു കൊണ്ടും ശരീരം കൊണ്ടും അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചു.

പക്ഷെ ആ നരകത്തിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.

മാളൂട്ടിയെ ഓർത്തുകൊണ്ടായിരുന്നു അവൾ ഇത്രയും കാലം ക്ഷമിച്ചു പോന്നത്.

പക്ഷെ ദാസന്റെ ഇന്നത്തെ അതിക്രമം ക്രൂരമായി പോയി.

സ്ഖലനം സംഭവിക്കുകയാണെന്നു മനസിലായതും പൂർവാധികം ശക്തിയോടെ അവൻ ശ്രീജയെ കയറ്റിയിറക്കി.

ശരീരത്തിന് പതിയെ ചൂട് പിടിച്ചു തുടങ്ങിയതും കാര്യത്തോട് അടുത്തുവെന്ന് അവൻ മനസിലാക്കി.

നല്ലൊരു ഭോഗ സുഖം ലഭിക്കാൻ പിടയുന്ന ശ്രീജയുടെ മുഖഭാവങ്ങൾ കണ്ടുകൊണ്ട് കേൾക്കുന്ന ശീലക്കാരങ്ങളിൽ മനം നിറഞ്ഞ് അരക്കെട്ട് വേഗതയിൽ അനക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

സ്ഖലനം സംഭവിക്കാനായി ലിംഗം ഒന്ന് വെട്ടി വിറച്ചതും നെഞ്ചിൽ കഠാര കുത്തിയത് പോലുള്ള വേദന അവന് അനുഭവപ്പെട്ടതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.

ദാസൻ വെട്ടിയിട്ട വാഴ പോലെ നിലത്തേക്ക് മറിഞ്ഞു വീണു.

കഴുത്തിൽ നിന്നും പിടുത്തം മാറിയപ്പോഴാണ് ശ്രീജ ശ്വാസം ആഞ്ഞു വലിച്ചത്‌.

ശ്വസന തടസം മാറിയതും അവൾ ചുറ്റും കണ്ണു മിഴിച്ചു നോക്കി.

അപ്പോഴാണ് നിലത്തു വീണു കിടക്കുന്ന ദാസനെ അവൾ കാണുന്നത്.

ആദ്യം ഒന്നു പകച്ചെങ്കിലും ആ കിടപ്പ് കണ്ടപ്പോ പന്തിയല്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.